رودز در ابتدا سه تیپ را به جنوب علیه نیروهای اتحادیه فرستاد که نماینده جناح راست سپاه I و جناح چپ سپاه XI بودند: از شرق به غرب، بریگ.ژنرال جورج پی. دولز، سرهنگ ادوارد ا. اونیل و بریگ.ژنرال آلفرد آیورسون.تیپ دولز جورجیا برای نگهبانی از جناح ایستاده بود و منتظر رسیدن لشکر Early بود.هر دو حملات اونیل و آیورسون در برابر شش هنگ کهنه کار در تیپ بریگ عملکرد ضعیفی داشتند.ژنرال هنری باکستر، در یک خط V معکوس کم عمق، رو به شمال در خط الراس پشت جاده موماسبورگ.مردان اونیل بدون هماهنگی با آیورسون در جناح خود به جلو فرستاده شدند و زیر آتش شدید نیروهای سپاه I عقب افتادند.^[27]آیورسون نتوانست حتی یک شناسایی ابتدایی را انجام دهد و افراد خود را کورکورانه به جلو فرستاد در حالی که او در عقب مانده بود (همانطور که اونیل دقایقی قبل انجام داد).تعداد بیشتری از مردان باکستر در جنگل‌ها در پشت دیوار سنگی پنهان شده بودند و از فاصله کمتر از 100 یارد (91 متر) با رگبارهای پژمرده به آتش کشیده شدند و بیش از 800 تلفات را در میان 1350 نفر از ساکنان کارولینای شمالی ایجاد کردند.داستان‌هایی درباره گروه‌هایی از اجساد گفته می‌شود که در ساختارهای تقریباً در زمین رژه خوابیده‌اند و پاشنه‌های چکمه‌هایشان کاملاً در یک راستا قرار دارد.(اجساد بعداً در صحنه دفن شدند، و این منطقه امروزه به عنوان "گودال های آیورسون" شناخته می شود، منبع بسیاری از داستان های محلی از پدیده های ماوراء طبیعی است.) ^[28]تیپ باکستر فرسوده و مهمات آن تمام شده بود.در ساعت 15:00 او تیپ خود را عقب نشینی کرد و ژنرال رابینسون آن را با تیپ بریگ جایگزین کرد.ژنرال گابریل آر پل.رودس سپس دو تیپ ذخیره خود را متعهد شد: بریگ.تیرهجونیوس دانیل و دادسون رامسر.رامسر ابتدا حمله کرد، اما تیپ پل موقعیت حیاتی خود را حفظ کرد.پل یک گلوله به یکی از شقیقه‌ها بیرون می‌آورد و او را برای همیشه کور می‌کرد (او از زخم جان سالم به در برد و 20 سال دیگر پس از نبرد زندگی کرد).قبل از پایان روز سه فرمانده دیگر آن تیپ مجروح شدند.^[29]سپس تیپ دانیلز کارولینای شمالی تلاش کرد تا خط سپاه I را به سمت جنوب غربی در امتداد چمبرزبورگ پایک بشکند.آنها در همان منطقه اطراف راه آهن که در نبرد صبحگاهی قطع شده بود، با مقاومت شدیدی از سوی سرهنگ روی استون پنسیلوانیا "Bucktail Brigade" برخورد کردند.درگیری شدید در نهایت به بن بست رسید.^[30]