لانه شیطان در منتهی الیه سمت چپ خط سپاه III قرار داشت که توسط تیپ بزرگ (شش هنگ و دو گروه تیراندازان تیزتر، در مجموع 2200 نفر) سرتیپ جی اچ هوبارت وارد، در لشگر سرلشکر دیوید بی. .آرکانزاس 3 و تگزاس اول از طریق رز وودز رانندگی کردند و به خط وارد برخورد کردند.سربازان او وقت یا تمایلی برای برپا کردن سینه‌ها نداشتند، و برای بیش از یک ساعت هر دو طرف در یک مبارزه ایستاده با وحشیگری غیرعادی شرکت کردند.ایندیانای بیستم در 30 دقیقه اول بیش از نیمی از مردان خود را از دست داد.سرهنگ آن، جان ویلر، کشته شد و سرهنگ دوم آن زخمی شد.نیویورک 86 نیز فرمانده خود را از دست داد.در همین حال، دو هنگ از تیپ لاو که از ستون پیشروی به سمت تاپ های گرد جدا شده بودند، دره Plum Run را بالا بردند و تهدید کردند که جناح وارد را بپیچانند.هدف آنها مین 4 و 124 نیویورک بود که از چهارمین باتری توپخانه مستقل نیویورک به فرماندهی کاپیتان جیمز اسمیت دفاع می کردند که آتش آن باعث اختلال قابل توجهی در پیشروی تیپ لاو می شد.فشار به قدری زیاد شد که وارد نیاز داشت تا از سمت راست خود با پنسیلوانیا 99 تماس بگیرد تا چپ خود را تقویت کند.فرمانده 124 نیویورک، سرهنگ آگوستوس ون هورن الیس، و سرگردش، جیمز کرامول، تصمیم به ضدحمله گرفتند.آنها علیرغم اعتراض سربازان که از آنها می خواستند با خیال راحت تر پیاده روی کنند، سوار بر اسب های خود شدند.سرگرد کرامول گفت: "مردها باید امروز ما را ببینند."آنها هنگ "شکوفه های پرتقال" خود را به سمت غرب هدایت کردند، از طریق یک میدان مثلثی شکل که توسط یک حصار سنگی کم ارتفاع احاطه شده بود، پایین شیب هاوک ریج را به سمت غرب هدایت کردند و اولین تگزاس را 200 یارد (180 متر) به عقب فرستاد.اما سرهنگ الیس و سرگرد کرامول در حالی که تگزاسی ها با یک رگبار انبوه تجمع کردند، به ضرب گلوله کشته شدند.و نیویورکی ها با تنها 100 بازمانده از 283 نفری که با آنها شروع کردند، به نقطه شروع خود عقب نشینی کردند.با رسیدن نیروهای کمکی از پنسیلوانیا 99، تیپ وارد تاج را پس گرفت.^[76]موج دوم حمله هود، تیپ های هنری بنینگ و جورج "تایگ" اندرسون بود.آنها شکافی را در خط تقسیم بیرنی تشخیص دادند: در سمت راست وارد، یک شکاف قابل توجه قبل از شروع تیپ رژیس دو تروبریان وجود داشت.خط اندرسون به تروبریاند و شکاف لبه جنوبی Wheatfield برخورد کرد.دفاع اتحادیه شدید بود و تیپ اندرسون عقب نشینی کرد.دو هنگ کنفدراسیون بنینگ، 2 و 17 جورجیا، به سمت پایین دره Plum Run در اطراف جناح وارد حرکت کردند.آنها از پنسیلوانیا نود و نهم و باتری هازلت در لیتل راند تاپ آتش مرگبار دریافت کردند، اما آنها همچنان به جلو فشار می آوردند.باتری کاپیتان اسمیت نیویورک از سه طرف تحت فشار شدید قرار داشت، اما هنگ های پیاده نظام پشتیبانی آن متحمل تلفات شدیدی شدند و نتوانستند از آن محافظت کنند.برنی برای یافتن نیروهای کمکی به تکاپو افتاد.او چهلمین نیویورک و ششمین نیوجرسی را از Wheatfield به Plum Run Valley فرستاد تا مسیر را به سمت جناح وارد مسدود کند.آنها با مردان بنینگ و لاو در زمینی سنگلاخ و شکسته برخورد کردند که بازماندگان آن را به عنوان "قلم سلاخی" به یاد خواهند آورد.(Plum Run خود به عنوان "Bloody Run" شناخته می شد؛ Plum Run Valley به عنوان "دره مرگ".) سرهنگ Thomas W. Egan، فرمانده چهلمین نیویورک، توسط اسمیت فراخوانده شد تا اسلحه های خود را بازیابی کند.مردان هنگ "موتسارت" با موفقیت اولیه به هنگ های 2 و 17 گرجستان کوبیدند.همانطور که خط وارد در امتداد ریج هاوک به فروپاشی ادامه می داد، موقعیتی که توسط 40th سرنشین شده بود به طور فزاینده ای غیرقابل دفاع شد.با این حال، به گفته سرهنگ وسلی هاجز از هفدهمین جورجیا، ایگان هنگ خود را به جلو فشار داد و هفت حمله را علیه مواضع کنفدراسیون در سنگ‌های Slaughter Pen و Devil's Den انجام داد.همانطور که مردان چهلم تحت فشار بی امان عقب افتادند، نیوجرسی ششم عقب نشینی خود را پوشش داد و یک سوم از مردان خود را در این روند از دست داد.^[77]فشار بر تیپ وارد در نهایت بسیار زیاد شد و او مجبور شد خواستار عقب نشینی شود.بخش هود لانه شیطان و قسمت جنوبی هاوکز ریج را ایمن کرد.مرکز نبرد به سمت شمال غربی، به رز وودز و میدان گندم منتقل شد، در حالی که پنج هنگ تحت قانون ایواندر به لیتل راند تاپ به سمت شرق حمله کردند.مردان بنینگ 22 ساعت بعدی را در لانه شیطان سپری کردند و در سراسر دره مرگ به سوی نیروهای اتحادیه که در Little Round Top جمع شده بودند شلیک کردند.^[78]