اکسپدیشن Penobscot یک ناوگان دریایی آمریکا با 44 کشتی در طول جنگ انقلابی بود که توسط کنگره استانی استان خلیج ماساچوست جمع آوری شد.ناوگانی متشکل از 19 کشتی جنگی و 25 کشتی پشتیبانی در 19 ژوئیه 1779 از بوستون به سمت خلیج پنوبسکوت بالایی در ناحیه مین حرکت کردند که حامل نیروی اعزامی بیش از 1000 تفنگدار دریایی استعماری آمریکایی بود (با تفنگداران دریایی قاره ای اشتباه نشود). .همچنین شامل یک یگان توپخانه 100 نفره به فرماندهی سرهنگ دوم پل ریور بود.هدف اکسپدیشن بازپس گیری کنترل ساحل میانی مین از بریتانیایی ها بود که یک ماه قبل آن را تصرف کرده بودند و نام آن را به ایرلند جدید تغییر دادند.این بزرگترین اعزام نیروی دریایی آمریکا در جنگ بود.نبردها در خشکی و دریا در اطراف دهانه رودخانه های پنوبسکوت و باگادوس در کاستین، مین، طی یک دوره سه هفته ای در ژوئیه و آگوست رخ داد.این منجر به بدترین شکست دریایی ایالات متحده تا پرل هاربر 162 سال بعد در سال 1941 شد.در 17 ژوئن، نیروهای ارتش بریتانیا به فرماندهی ژنرال فرانسیس مک‌لین فرود آمدند و شروع به ایجاد یک سری استحکامات در اطراف فورت جورج در شبه‌جزیره Majabigwaduce در خلیج پنوبسکوت بالایی کردند، با هدف ایجاد حضور نظامی در آن بخش از ساحل. و ایجاد مستعمره ایرلند جدید.در پاسخ، استان ماساچوست با حمایت کنگره قاره ای، اکسپدیشنی را برای بیرون راندن آنها تشکیل داد.آمریکایی‌ها در اواخر ژوئیه سربازان خود را فرود آوردند و سعی کردند فورت جورج را در اقداماتی محاصره کنند که به‌دلیل اختلاف نظر بر سر کنترل اکسپدیشن بین فرمانده نیروی زمینی، سرتیپ سولومون لاول و فرمانده اکسپدیشن، کمودور دادلی سالتونستال، که بعداً به دلیل ناتوانی از نیروی دریایی برکنار شد، به‌طور جدی مانع شد. .برای تقریباً سه هفته، ژنرال مک‌لین حمله را متوقف کرد تا اینکه یک ناوگان امدادی بریتانیا در 13 اوت از نیویورک به فرماندهی سر جورج کالیر رسید و ناوگان آمریکایی را به سمت رودخانه پنوبسکوت به سوی نابودی سوق داد.بازماندگان این اکسپدیشن با حداقل غذا و اسلحه سفری زمینی به مناطق پرجمعیت‌تر ماساچوست داشتند.