کمپین نیویورک و نیوجرسی در سال‌های 1776-1777 مجموعه‌ای از نبردها در جنگ انقلابی آمریکا بین نیروهای بریتانیایی به رهبری ژنرال سر ویلیام هاو و ارتش قاره‌ای به فرماندهی ژنرال جورج واشنگتن بود.هاو با بیرون راندن موفقیت آمیز واشنگتن از نیویورک، فرود در استاتن آیلند و بعداً شکست دادن او در لانگ آیلند شروع کرد.با این حال، کمپین بریتانیا با گسترش به نیوجرسی شروع به از دست دادن حرکت کرد.ارتش واشنگتن موفق به عقب‌نشینی‌های استراتژیک شد، ابتدا از رودخانه هادسون و سپس در سراسر نیوجرسی، با فرار از دستگیری و حفظ ارتش قاره‌ای علیرغم کاهش تعداد و روحیه پایین.نقطه عطف کمپین در ماه های زمستان بود.هاو تصمیم گرفت زنجیره ای از پاسگاه ها را از شهر نیویورک تا برلینگتون، نیوجرسی ایجاد کند و به سربازان خود دستور داد تا به مناطق زمستانی بروند.واشنگتن با استفاده از این فرصت، در 26 دسامبر 1776 حمله ای جسورانه و روحیه بخش را علیه پادگان بریتانیا در ترنتون رهبری کرد. این پیروزی باعث شد تا هاو پایگاه های خود را به نیویورک نزدیک تر کند، در حالی که واشنگتن اردوگاه زمستانی خود را در موریس تاون، نیوجرسی ایجاد کرد. .هر دو طرف به درگیری در منطقه نیویورک و نیوجرسی ادامه دادند، اما تمرکز جنگ شروع به تغییر به سایر تئاترها کرد.با وجود نتایج متفاوت، بریتانیایی ها موفق شدند بندر نیویورک را برای باقیمانده جنگ نگه دارند و از آن به عنوان پایگاهی برای سایر اکسپدیشن های نظامی استفاده کنند.در سال 1777، هاو کمپینی را با هدف تصرف فیلادلفیا، پایتخت انقلابی، آغاز کرد و منطقه نیویورک را تحت فرماندهی ژنرال سر هنری کلینتون ترک کرد.همزمان، یکی دیگر از نیروهای بریتانیایی به رهبری ژنرال جان بورگوین تلاش کرد و نتوانست دره رودخانه هادسون را کنترل کند، که در نهایت با شکستی مهم در ساراتوگا انجامید.به طور کلی، در حالی که کمپین نیویورک و نیوجرسی در ابتدا برای بریتانیا سودمند به نظر می رسید، پایان بی نتیجه آن نقطه تثبیت حیاتی برای نیروهای آمریکایی بود و زمینه را برای درگیری ها و اتحادهای بعدی فراهم کرد.