اعمال غیر قابل تحمل که گاهی به آن اعمال تحمل ناپذیر یا اعمال اجباری نیز گفته می شود، مجموعه ای متشکل از پنج قانون تنبیهی بود که در سال 1774 پس از جشن چای بوستون توسط پارلمان بریتانیا تصویب شد.هدف از این قوانین مجازات مستعمره‌نشینان ماساچوست به دلیل سرپیچی از اعتراض به قانون چای در حزب چای بود، یک اقدام مالیاتی که توسط پارلمان در ماه مه 1773 تصویب شد.آنها یک پیشرفت کلیدی بودند که منجر به وقوع جنگ انقلابی آمریکا در آوریل 1775 شد.چهار قانون در اوایل سال 1774 در پاسخ مستقیم به مهمانی چای بوستون در 16 دسامبر 1773 توسط پارلمان تصویب شد: بندر بوستون، دولت ماساچوست، اداره بی طرف عدالت، و قوانین ربطی.^[18] این اعمال، حکومت شخصی و حقوقی را که ماساچوست از زمان تأسیسش از آن برخوردار بود، سلب کرد و خشم و خشم را در سیزده مستعمره برانگیخت.پارلمان بریتانیا امیدوار بود که این اقدامات تنبیهی، با ارائه نمونه ای از ماساچوست، روند مقاومت استعماری در برابر اقتدار پارلمانی را که با قانون شکر 1764 آغاز شده بود، معکوس کند. قانون پنجم، قانون کبک، مرزهای آنچه در آن زمان بود را گسترش داد. استان کبک به ویژه به سمت جنوب غربی به کشور اوهایو و سایر ایالت‌های میانه غربی آینده، و اصلاحاتی را که عموماً برای ساکنان کاتولیک فرانسوی زبان این منطقه مطلوب بود، ایجاد کرد.اگرچه با چهار قانون دیگر ارتباطی نداشت، اما در همان جلسه قانونگذاری تصویب شد و توسط استعمارگران به عنوان یکی از اعمال غیر قابل تحمل تلقی شد.میهن پرستان این اقدامات را نقض خودسرانه حقوق ماساچوست می دانستند و در سپتامبر 1774 اولین کنگره قاره ای را برای هماهنگی اعتراضی ترتیب دادند.با تشدید تنش ها، جنگ انقلابی در آوریل 1775 آغاز شد که منجر به اعلام استقلال ایالات متحده آمریکا در ژوئیه 1776 شد.