در شب 2 ژانویه 1777، واشنگتن حمله بریتانیا را در نبرد آسون پینک کریک دفع کرد.در آن شب، او موقعیت خود را تخلیه کرد، دور ارتش ژنرال کورنوالیس حلقه زد و برای حمله به پادگان بریتانیا در پرینستون رفت.در 3 ژانویه، سرتیپ هیو مرسر از ارتش قاره ای با دو هنگ تحت فرماندهی موهود درگیر شد.مرسر و نیروهایش مورد تهاجم قرار گرفتند و مرسر به شدت مجروح شد.واشنگتن یک تیپ شبه نظامی به فرماندهی سرتیپ جان کادوالدر برای کمک به آنها فرستاد.شبه نظامیان نیز با دیدن فرار مردان مرسر شروع به فرار کردند.واشنگتن با نیروهای کمکی حرکت کرد و شبه نظامیان در حال فرار را گرد هم آورد.او سپس حمله به نیروهای موهود را رهبری کرد و آنها را عقب راند.موهود دستور عقب نشینی را داد و بیشتر نیروها سعی کردند به کورنوالیس در ترنتون فرار کنند.پس از ورود به پرینستون، آمریکایی ها شروع به غارت واگن های تدارکاتی متروکه بریتانیا و شهر کردند.با خبر نزدیک شدن کورنوالیس، واشنگتن فهمید که باید پرینستون را ترک کند.واشنگتن می خواست به نیوبرانزویک پیش برود و یک صندوق حقوقی 70000 پوندی بریتانیایی را تصاحب کند، اما سرلشکر هنری ناکس و ناتانیل گرین او را از این موضوع منصرف کردند.در عوض، واشنگتن ارتش خود را در شب 3 ژانویه به دادگاه سامرست منتقل کرد، سپس در 5 ژانویه به پلاکمین لشکر کشید و روز بعد تا غروب آفتاب برای اردوی زمستانی به موریستاون رسید.پس از نبرد، کورنوالیس بسیاری از پست های خود در نیوجرسی را رها کرد و به ارتش خود دستور داد تا به نیوبرانزویک عقب نشینی کنند.چند ماه بعدی جنگ شامل یک سری درگیری های کوچک بود که به عنوان جنگ علوفه شناخته می شد.