در 18 ژانویه، کورنوالیس متوجه شد که یک چهارم ارتش خود را در نبرد کاپنز از دست داده است.با این حال او همچنان مصمم بود که گرین را به کارولینای شمالی تعقیب کند و ارتش گرین را نابود کند.در آسیاب رامسور، کورنوالیس قطار بارهای خود را به جز واگن هایی که برای حمل تجهیزات پزشکی، نمک، مهمات و بیماران نیاز داشت، سوزاند.در 14 مارس، کورنوالیس متوجه شد که گرین در دادگاه گیلفورد است.در 15 مارس، کورنوالیس در جاده ای از نیو گاردن به سمت دادگاه گیلفورد حرکت کرد.ژنرال چارلز کورنوالیس نیروی 2100 نفره بریتانیایی 4500 آمریکایی سرلشکر ناتانیل گرین را شکست داد.با این حال، ارتش بریتانیا متحمل تلفات قابل توجهی شد (با تخمین ها تا 27٪ از کل نیروی آنها).^[62]این نبرد "بزرگترین و داغ ترین اقدام" ^[63] در تئاتر جنوب انقلاب آمریکا بود.قبل از نبرد، بریتانیایی ها در فتح بسیاری از جورجیا و کارولینای جنوبی با کمک جناح های قوی وفادار به موفقیت بزرگی دست یافتند و فکر می کردند که کارولینای شمالی ممکن است در اختیار آنها باشد.در واقع، بریتانیایی‌ها در کارولینای شمالی در فرآیند استخدام شدید بودند که این نبرد به نیروی جذب آنها پایان داد.در پی نبرد، گرین به کارولینای جنوبی نقل مکان کرد، در حالی که کورنوالیس تصمیم گرفت به ویرجینیا لشکرکشی کند و سعی کند با حدود 3500 مرد تحت فرماندهی ژنرال فیلیپس بریتانیایی و بندیکت آرنولد کت نوبتی آمریکایی ارتباط برقرار کند.این تصمیمات به گرین اجازه داد تا کنترل بریتانیا بر جنوب را از بین ببرد، در حالی که کورنوالیس را به یورک تاون هدایت کرد، جایی که در نهایت به ژنرال جورج واشنگتن و ژنرال سپهبد فرانسوی کنت دو روکامبو تسلیم شد.