به دنبال افزایش تنش‌های سیاسی و نظامی در اوایل سال 1775، هم دانمور و هم رهبران شورشی استعماری سرباز گرفتند و درگیر مبارزه برای تدارکات نظامی موجود شدند.مبارزه در نهایت بر نورفولک متمرکز شد، جایی که دانمور در یک کشتی نیروی دریایی سلطنتی پناه گرفته بود.نیروهای دانمور یک طرف رودخانه مهمی را که از جنوب نورفولک در گریت بریج عبور می کرد، مستحکم کرده بودند، در حالی که نیروهای شورشی طرف دیگر را اشغال کرده بودند.در تلاش برای شکستن تجمع شورشیان، دانمور دستور حمله از طریق پل را صادر کرد که با قاطعیت دفع شد.سرهنگ ویلیام وودفورد، فرمانده شبه نظامیان ویرجینیا در این نبرد، آن را به عنوان «دومین ماجرای هیل پناهگاه» توصیف کرد.اندکی پس از آن، نورفولک، که در آن زمان یک مرکز وفادار بود، توسط دانمور و محافظه‌کاران رها شد و به کشتی‌های نیروی دریایی در بندر فرار کردند.نورفولک تحت اشغال شورشیان در 1 ژانویه 1776 در اقدامی که توسط دانمور آغاز شد و توسط نیروهای شورشی تکمیل شد ویران شد.