نبردهای هفت روزه مجموعه ای از هفت نبرد در طول هفت روز از 25 ژوئن تا 1 ژوئیه 1862 در نزدیکی ریچموند، ویرجینیا، در طول جنگ داخلی آمریکا بود.ژنرال کنفدراسیون رابرت ای. لی ارتش متجاوز اتحادیه پوتوماک را به فرماندهی سرلشکر جورج بی مک‌کلن از ریچموند دور کرد و در شبه جزیره ویرجینیا عقب نشینی کرد.این سری از نبردها گاهی اوقات به اشتباه به عنوان کمپین هفت روز شناخته می شود، اما در واقع اوج کمپین شبه جزیره بود، نه یک کمپین جداگانه.هفت روز چهارشنبه 25 ژوئن 1862 با حمله اتحادیه در نبرد کوچک اوک گروو آغاز شد، اما مک کلن به سرعت ابتکار عمل را از دست داد زیرا لی در 26 ژوئن یک سری حملات را در بیور دام کریک (مکانیکسویل) آغاز کرد. در 27 ژوئن، اقدامات جزئی در مزرعه گارنت و گلدینگ در 27 و 28 ژوئن، و حمله به گارد عقب اتحادیه در ایستگاه ساویج در 29 ژوئن. رودخانه.آخرین فرصت لی برای رهگیری ارتش اتحادیه در نبرد گلندیل در 30 ژوئن بود، اما دستورات ضعیف و تاخیر سربازان استون وال جکسون به دشمن او اجازه داد تا به یک موقعیت دفاعی قوی در تپه مالورن فرار کند.در نبرد مالورن هیل در 1 ژوئیه، لی حملات پیشانی بیهوده ای را آغاز کرد و تلفات سنگینی را در مواجهه با پدافند نیرومند پیاده نظام و توپخانه متحمل شد.هفت روز با ارتش مک کللان در امنیت نسبی در کنار رودخانه جیمز به پایان رسید و تقریباً 16000 تلفات در طول عقب نشینی متحمل شد.ارتش لی که در طول هفت روز در حال حمله بود، بیش از 20000 نفر را از دست داد.از آنجایی که لی متقاعد شد که مک کلن تهدید خود علیه ریچموند را از سر نخواهد گرفت، برای کمپین ویرجینیای شمالی و کمپین مریلند به شمال رفت.