در مارس 1864، گرانت از تئاتر غربی احضار شد، به درجه سپهبدی ارتقا یافت و فرماندهی تمام ارتش های اتحادیه به او واگذار شد.سرلشکر ویلیام تکومسه شرمن جانشین گرانت فرماندهی بیشتر ارتش های غربی شد.گرانت و پرزیدنت آبراهام لینکلن استراتژی هماهنگی ابداع کردند که از چندین جهت به قلب کنفدراسیون ضربه می زند: گرانت، مید و بنجامین باتلر علیه لی در نزدیکی ریچموند، ویرجینیا.فرانتس سیگل در دره Shenandoah;شرمن برای حمله به جورجیا، شکست جوزف جانستون، و تصرف آتلانتا.جورج کروک و ویلیام دبلیو. اورل برای عملیات علیه خطوط تدارکات راه آهن در ویرجینیای غربی.و ناتانیل بنکس برای تصرف موبایل، آلاباما.این اولین باری بود که ارتش اتحادیه یک استراتژی تهاجمی هماهنگ در تعدادی از تئاترها داشت.اگرچه کمپین های قبلی اتحادیه در ویرجینیا پایتخت کنفدراسیون ریچموند را به عنوان هدف اصلی خود هدف قرار دادند، این بار هدف تصرف ریچموند با هدف نابودی ارتش لی بود.لینکلن مدت‌ها از این استراتژی برای ژنرال‌هایش دفاع می‌کرد و می‌دانست که شهر قطعاً پس از از دست دادن ارتش دفاعی اصلی‌اش سقوط خواهد کرد.گرانت به مید دستور داد: «هرجا لی می‌رود، تو نیز آنجا خواهی بود».اگرچه گرانت به نبردی سریع و سرنوشت ساز امیدوار بود، اما گرانت آماده بود تا با یک جنگ فرسایشی مبارزه کند.منظور او این بود که «پیوسته بر نیروهای مسلح دشمن و منابع او ضربه بزند تا اینکه با فرسایش محض، اگر به هیچ وجه، چیزی جز تسلیم برابر با بخش وفادار کشور مشترکمان در برابر قانون اساسی باقی نماند. قوانین کشور."تلفات اتحادیه و کنفدراسیون می تواند زیاد باشد، اما اتحادیه منابع بیشتری برای جایگزینی سربازان و تجهیزات از دست رفته داشت.با عبور از رودخانه راپیدان در 4 می 1864، گرانت با قرار دادن سریع نیروهای خود بین لی و ریچموند و دعوت به نبرد آزاد، به دنبال شکست دادن ارتش لی بود.لی با حمله به ارتش بزرگتر اتحادیه در نبرد بیابان (5 تا 7 مه) گرانت را غافلگیر کرد که منجر به تلفات بسیاری از هر دو طرف شد.بر خلاف پیشینیان خود در تئاتر شرقی، گرانت پس از این شکست، ارتش خود را عقب نشینی نکرد، بلکه به سمت جنوب شرقی مانور داد و تلاش خود را برای قرار دادن نیروهایش بین لی و ریچموند از سر گرفت، اما ارتش لی توانست در موقعیتی قرار گیرد تا مانع از این مانور شود.در خانه دادگاه نبرد اسپوتسیلوانیا (8 تا 21 مه)، گرانت بارها و بارها به بخش‌هایی از خط دفاعی کنفدراسیون حمله کرد، به امید موفقیت، اما تنها نتیجه آن باز هم شکست‌های فراوان برای هر دو طرف بود.گرانت دوباره مانور داد و لی را در رودخانه آنا شمالی ملاقات کرد (نبرد آنا شمالی، 23 تا 26 مه).در اینجا، لی موقعیت‌های دفاعی هوشمندانه‌ای داشت که فرصتی برای شکست دادن بخش‌هایی از ارتش گرانت فراهم کرد، اما بیماری مانع از حمله به موقع لی برای به دام انداختن گرانت شد.نبرد اصلی نهایی در Cold Harbor (31 مه - 12 ژوئن) انجام شد، که در آن گرانت قمار کرد که ارتش لی خسته شده است و دستور حمله گسترده علیه مواضع دفاعی قوی را صادر کرد که منجر به تلفات غیرمتناسب اتحادیه شد.گرانت که برای آخرین بار مانور می دهد، لی را با عبور مخفیانه از رودخانه جیمز غافلگیر کرد و تهدید کرد که شهر پترزبورگ را تصرف می کند، از دست دادن آن پایتخت کنفدراسیون را به هلاکت می رساند.محاصره پترزبورگ (ژوئن 1864 - مارس 1865) منجر به تسلیم نهایی ارتش لی در آوریل 1865 و پایان جنگ داخلی شد.این کارزار شامل دو حمله دوربرد توسط سواره نظام اتحادیه تحت فرماندهی سرلشکر فیلیپ شریدان بود.در یک یورش به سمت ریچموند، فرمانده سواره نظام کنفدراسیون، سرلشکر JEB Stuart در نبرد زرد میخانه (11 مه) به مرگ مجروح شد.در یک حمله برای نابودی راه‌آهن مرکزی ویرجینیا به سمت غرب، شریدان توسط سرلشکر وید همپتون در نبرد ترویلیان ایستگاه (11 تا 12 ژوئن)، بزرگترین نبرد سواره نظام در جنگ، ناکام ماند.اگرچه گرانت در طول مبارزات انتخاباتی متحمل ضررهای شدید شد، اما این یک پیروزی استراتژیک اتحادیه بود.تلفات نسبتاً بالاتری به ارتش لی وارد کرد و آن را به محاصره در ریچموند و پترزبورگ، ویرجینیا، در کمتر از هشت هفته مانور داد.