از 16 تا 18 اکتبر 1859، جان براون، طرفدار الغا، یورش به زرادخانه ایالات متحده در هارپرز فری، ویرجینیا (ویرجینیای غربی کنونی) را رهبری کرد و قصد داشت شورش گسترده بردگان را در ایالت های جنوبی برانگیزد.این رویداد که توسط برخی به عنوان مقدمه ای برای جنگ داخلی در نظر گرفته شد، باعث شد که براون و گروه 22 نفره اش در نهایت توسط تفنگداران دریایی ایالات متحده تحت رهبری ستوان اول اسرائیل گرین شکست بخورند.عواقب پس از حمله بسیار مهم بود: ده مهاجم در درگیری جان باختند، هفت نفر پس از محاکمه با اعدام روبرو شدند و پنج مهاجم موفق به فرار شدند.به طور قابل‌توجه، چهره‌های برجسته‌ای مانند رابرت ای لی، استون وال جکسون، جب استوارت، و جان ویلکس بوث نقش‌هایی داشتند یا شاهدان این رویدادها بودند.براون حتی به دنبال دخالت هریت تابمن و فردریک داگلاس از طرفداران مشهور لغو لغو این حمله بود، اما آنها به ترتیب به دلیل بیماری و تردید در مورد امکان سنجی این حمله، در آن شرکت نکردند.این حمله اولین بحران ملی بود که از قابلیت های انتشار سریع اخبار تلگراف الکتریکی تازه اختراع شده بهره مند شد.روزنامه‌نگاران به سرعت به هارپرز فری رسیدند و به‌روزرسانی‌های بی‌درنگ درباره وضعیت ارائه کردند.این بی‌درنگ پوشش، چشم‌انداز در حال تحول گزارش‌های خبری را برجسته کرد.جالب اینجاست که گزارش‌های معاصر از اصطلاحات مختلفی برای توصیف این رویداد استفاده می‌کردند، اما «حمله» در میان آنها نبود.توصیف‌هایی مانند «قیام»، «شورش» و «خیانت» رایج‌تر بودند.اقدام جسورانه جان براون در هارپرز فری واکنش‌های متفاوتی را در سراسر ایالات متحده برانگیخت.افکار عمومی اولیه این حمله را تلاش نادرست یک متعصب می دانستند.با این حال، سخنوری براون در طول محاکمه اش، همراه با حمایت حامیانی مانند هنری دیوید ثورو، او را به چهره ای نمادین تبدیل کرد که از آرمان اتحادیه و الغای برده داری دفاع می کند.