نبرد شیلو که به عنوان نبرد پیتسبورگ نیز شناخته می‌شود، یک نبرد بزرگ در جنگ داخلی آمریکا بود که در 6 تا 7 آوریل 1862 انجام شد. این نبرد در جنوب غربی تنسی، که بخشی از تئاتر غربی جنگ بود، رخ داد.میدان جنگ بین یک کلیسای کوچک و نامشخص به نام شیلو و پیتسبورگ لندینگ در رودخانه تنسی واقع شده است.دو ارتش اتحادیه با هم ترکیب شدند تا ارتش کنفدراسیون می سی سی پی را شکست دهند.ژنرال Ulysses S. Grant فرمانده اتحادیه بود، در حالی که ژنرال آلبرت سیدنی جانستون تا زمان مرگش در میدان جنگ فرماندهی کنفدراسیون را بر عهده داشت، زمانی که ژنرال PGT Beauregard جایگزین فرمانده دوم شد.ارتش کنفدراسیون امیدوار بود که ارتش گرانت تنسی را قبل از تقویت و تجهیز مجدد، شکست دهد.اگرچه در روز اول نبرد با یک حمله غافلگیرکننده به دستاوردهای قابل توجهی دست یافت، جانستون به شدت مجروح شد و ارتش گرانت از بین نرفت.در طول شب، ارتش گرانت تنسی توسط یکی از لشکرهایش مستقر در شمال تقویت شد، و همچنین بخش‌هایی از ارتش اوهایو، تحت فرماندهی سرلشکر دان کارلوس بوئل، به آن ملحق شدند.نیروهای اتحادیه در صبح یک ضد حمله غیرمنتظره انجام دادند که دستاوردهای روز قبل کنفدراسیون را معکوس کرد.ارتش خسته کنفدراسیون بیشتر به سمت جنوب عقب نشینی کرد و تعقیب اندک اتحادیه آغاز شد و در روز بعد پایان یافت.اگرچه ارتش اتحادیه پیروز شد، اما تلفات بیشتری نسبت به کنفدراسیون ها داشت و گرانت به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.تصمیماتی که در میدان جنگ توسط رهبری هر دو طرف گرفته می شد، اغلب توسط کسانی که برای جنگ حضور نداشتند، مورد تردید قرار می گرفت.این نبرد پرهزینه ترین درگیری جنگ داخلی تا آن زمان بود و نزدیک به 24000 تلفات آن آن را به یکی از خونین ترین نبردها در کل جنگ تبدیل کرد.