نبرد هفت کاج که به عنوان نبرد فیر اوکس یا ایستگاه فیر اوکس نیز شناخته می شود، در 31 مه و 1 ژوئن 1862 در شهرستان هنریکو، ویرجینیا، در نزدیکی ساندستون، به عنوان بخشی از کمپین شبه جزیره در جنگ داخلی آمریکا برگزار شد. .این نقطه اوج حمله به شبه جزیره ویرجینیا بود که توسط سرلشکر اتحادیه جورج بی مک‌کلان انجام شد که در آن ارتش پوتوماک به حومه ریچموند رسید.در 31 مه، ژنرال کنفدراسیون جوزف ای. جانستون تلاش کرد دو سپاه فدرال را که در جنوب رودخانه چیکاهومینی منزوی به نظر می‌رسیدند، تحت کنترل درآورد.حملات کنفدراسیون، اگرچه به خوبی هماهنگ نشده بود، در عقب راندن سپاه IV و وارد کردن تلفات سنگین موفق شد.نیروهای کمکی وارد شدند و هر دو طرف نیروهای بیشتری را وارد عملیات کردند.با حمایت سپاه III و لشکر سرلشکر جان سدگویک از سپاه دوم سرلشکر ادوین وی سامنر (که از رودخانه باران‌زده روی پل گریپ‌وین عبور می‌کرد)، موقعیت فدرال سرانجام تثبیت شد.ژنرال جانستون در جریان این عملیات به شدت مجروح شد و فرماندهی ارتش کنفدراسیون به طور موقت به سرلشکر GW Smith واگذار شد.در 1 ژوئن، کنفدراسیون‌ها حملات خود را علیه فدرال‌ها، که نیروهای تقویتی بیشتری ارائه کرده بودند، تجدید کردند، اما پیشرفت چندانی نداشتند.هر دو طرف مدعی پیروزی بودند.اگرچه این نبرد از نظر تاکتیکی بی نتیجه بود، اما این بزرگترین نبرد در تئاتر شرقی تا آن زمان بود (و تنها پس از شیلو از نظر تلفات تا کنون، در مجموع حدود 11000 نفر).مجروحیت ژنرال جانستون نیز تأثیر عمیقی بر جنگ داشت: به انتصاب رابرت ای لی به عنوان فرمانده کنفدراسیون منجر شد.لی تهاجمی تر، نبردهای هفت روزه را آغاز کرد که منجر به عقب نشینی اتحادیه در اواخر ژوئن شد.^[46] بنابراین هفت پین نزدیک‌ترین نیروهای اتحادیه را مشخص کردند که در این حمله به ریچموند آمدند.