نبرد ریچموند، که در 29 تا 30 اوت 1862 در نزدیکی ریچموند، کنتاکی رخ داد، به عنوان یکی از جامع ترین پیروزی های کنفدراسیون در طول جنگ داخلی آمریکا به شمار می رود.به فرماندهی سرلشکر ادموند کربی اسمیت، نیروهای کنفدراسیون در مقابل نیروهای اتحادیه به رهبری سرلشکر ویلیام "بول" نلسون قرار گرفتند.این درگیری نشان دهنده نبرد مهم آغازین در کمپین کنتاکی بود، با میدان نبرد که اکنون در زمین انبار ارتش بلو گرس قرار دارد.در پیشروی نبرد، نیروهای کنفدراسیون، که به یک پیشروی استراتژیک به سمت کنتاکی چشم دوخته بودند، قصد داشتند دولت سایه ای کنفدراسیون ایالت را مستقر کنند و صفوف خود را از طریق استخدام نیرو تقویت کنند.ارتش کنفدراسیون کنتاکی، به رهبری اسمیت، حرکت خود را در اواسط ماه اوت آغاز کرد، و ارتش می سی سی پی ژنرال براکستون براگ تلاش های خود را به موازات غرب آغاز کرد.درگیری واقعی زمانی شعله ور شد که سواره نظام کنفدراسیون، تحت فرماندهی سرتیپ پاتریک کلبرن، با نیروهای اتحادیه درگیر شدند.علیرغم درگیری‌های اولیه، نیروهای کنفدراسیون، با تقویت‌های به موقع و موقعیت‌یابی استراتژیک، موفق شدند بر هنگ‌های اتحادیه پیشی بگیرند و بر آن غلبه کنند، که در نهایت منجر به حمله قوی کنفدراسیون شد که نیروهای اتحادیه را به عقب‌نشینی فرستاد.پیامدهای نبرد برای اتحادیه ویرانگر بود.نه تنها نلسون و بخشی از سربازانش فرار کردند، بلکه کنفدراسیون ها بیش از 4300 سرباز اتحادیه را نیز اسیر کردند.تلفات شدیداً منحرف بود، و اتحادیه متحمل 5353 ضرر در مقایسه با 451 متحمل شد.شلبی فوت، مورخ محترم جنگ داخلی، به ویژه از مهارت تاکتیکی اسمیت در نبرد ستایش کرد و آن را از نظر ماهیت تعیین کننده با نبرد تاریخی کنا برابر دانست.