نبرد پریویل در 8 اکتبر 1862 در تپه های چاپلین در غرب پریویل، کنتاکی، به عنوان اوج حمله هارتلند کنفدراسیون (کمپین کنتاکی) در طول جنگ داخلی آمریکا انجام شد.ارتش می سی سی پی به رهبری ژنرال براکستون براگ در ابتدا یک پیروزی تاکتیکی را در برابر یک سپاه واحد از ارتش اتحادیه اوهایو سرلشکر دان کارلوس بوئل به دست آورد.این نبرد به عنوان یک پیروزی استراتژیک اتحادیه در نظر گرفته می شود که گاهی اوقات نبرد برای کنتاکی نامیده می شود، زیرا براگ به زودی پس از آن به تنسی عقب نشینی کرد.اتحادیه کنترل ایالت مرزی مهم کنتاکی را تا پایان جنگ حفظ کرد.در 7 اکتبر، ارتش بوئل، در تعقیب براگ، در چهارراه کوچک شهر پریویل در سه ستون گرد هم آمدند.نیروهای اتحادیه ابتدا با سواره نظام کنفدراسیون در اسپرینگفیلد پایک قبل از اینکه جنگ عمومی تر شود، در تپه پیترز، زمانی که پیاده نظام کنفدراسیون وارد شد، درگیری کردند.هر دو طرف برای دسترسی به آب شیرین ناامید بودند.روز بعد، در سپیده دم، جنگ دوباره در اطراف تپه پیترز آغاز شد، زیرا یک لشکر اتحادیه تا پایک پیشروی کرد و درست قبل از خط کنفدراسیون متوقف شد.بعد از ظهر، یک لشکر کنفدراسیون به جناح چپ اتحادیه - سپاه I سرلشکر الکساندر ام. مک کوک - حمله کرد و آن را مجبور به عقب نشینی کرد.هنگامی که لشکرهای کنفدراسیون بیشتری به مبارزه ملحق شدند، خط اتحادیه سرسختانه ایستاد، ضدحمله کرد، اما در نهایت با شکست برخی واحدها عقب نشست.بوئل که چندین مایل از این عملیات عقب بود، از وقوع یک نبرد بزرگ غافل بود و تا اواخر بعد از ظهر هیچ ذخیره ای را به جبهه نفرستاد.نیروهای اتحادیه در جناح چپ، با تقویت دو تیپ، خط خود را تثبیت کردند و حمله کنفدراسیون متوقف شد.بعداً، سه هنگ کنفدراسیون به لشکر اتحادیه در اسپرینگفیلد پایک حمله کردند، اما عقب رانده شدند و به پریویل بازگشتند.نیروهای اتحادیه تعقیب کردند و درگیری تا تاریکی در خیابان ها رخ داد.در آن زمان، نیروهای تقویتی اتحادیه جناح چپ کنفدراسیون را تهدید می کردند.براگ که کمبود مردان و تدارکات داشت، در طول شب عقب نشینی کرد و عقب نشینی کنفدراسیون را از طریق کامبرلند گپ به سمت شرق تنسی ادامه داد.