نبرد جونزبورو (31 اوت تا 1 سپتامبر 1864) بین نیروهای ارتش اتحادیه به رهبری ویلیام تکومسه شرمن و نیروهای کنفدراسیون تحت رهبری ویلیام جی هاردی در طول کمپین آتلانتا در جنگ داخلی آمریکا انجام شد.در روز اول، به دستور جان بل هود، فرمانده ارتش تنسی، نیروهای هاردی به فدرال ها حمله کردند و با تلفات سنگین عقب رانده شدند.آن شب، هود به هاردی دستور داد نیمی از نیروهایش را به آتلانتا بازگرداند.در روز دوم، پنج سپاه اتحادیه در جونزبورو (نام امروزی: جونزبورو) گرد هم آمدند.برای تنها بار در طول کمپین آتلانتا، یک حمله بزرگ از پیش رو در فدرال موفق به شکستن دفاع کنفدراسیون شد.این حمله 900 اسیر را گرفت، اما مدافعان توانستند دستیابی به موفقیت را متوقف کنند و دفاع های جدیدی را ایجاد کنند.علیرغم مواجهه با احتمالات زیاد، سپاه هاردی در آن شب بدون شناسایی به جنوب گریخت.شرمن که در تلاش‌های قبلی‌اش برای وادار کردن هود به ترک آتلانتا ناکام ماند، تصمیم گرفت با شش لشکر از هفت پیاده نظام خود به سمت جنوب حرکت کند.هدف او مسدود کردن خط آهن ماکون و وسترن بود که آخرین راه آهن قطع نشده منتهی به آتلانتا بود.سه سپاه از ارتش شرمن در محدوده توپخانه راه آهن در جونزبورو قرار گرفتند و هود با فرستادن دو نفر از سه سپاه پیاده خود برای بیرون راندن آنها واکنش نشان داد.در حالی که جنگ در جونزبورو ادامه داشت، دو سپاه دیگر اتحادیه راه آهن را در 31 اوت مسدود کردند. وقتی هود متوجه شد که راه آهن آتلانتا قطع شده است، او شهر را در غروب 1 سپتامبر تخلیه کرد. روز بعد آتلانتا توسط نیروهای اتحادیه اشغال شد. و کمپین آتلانتا به پایان رسید.اگرچه ارتش هود نابود نشد، سقوط آتلانتا تأثیرات سیاسی و نظامی گسترده ای بر روند جنگ داشت.