به دنبال نبرد بی‌نتیجه بیور دام کریک (مکانیکسویل) در روز قبل، ژنرال کنفدراسیون رابرت ای. لی حملات خود را علیه جناح راست ارتش اتحادیه، که نسبتاً در سمت شمالی رودخانه چیکاهومینی منزوی بود، تجدید کرد.آنجا، سرتیپسپاه پنجم ژنرال فیتز جان پورتر یک خط دفاعی قوی در پشت باتلاق بوتس واین ایجاد کرده بود.نیروی لی قرار بود بزرگترین حمله کنفدراسیون در جنگ را با حدود 57000 نفر در شش لشکر انجام دهد.سپاه پنجم تقویت‌شده پورتر برای بعدازظهر محکم نگه داشت، زیرا کنفدراسیون‌ها به شیوه‌ای از هم گسیخته حمله کردند، ابتدا با لشکر سرلشکر AP Hill، سپس سرلشکر ریچارد اس. ایول، متحمل تلفات سنگین.رسیدن فرماندهی سرلشکر استون وال جکسون به تعویق افتاد و مانع از تمرکز کامل نیروهای کنفدراسیون قبل از دریافت برخی نیروهای کمکی از سوی پورتر از سپاه VI شد.در غروب، کنفدراسیون ها سرانجام یک حمله هماهنگ انجام دادند که خط پورتر را شکست و افرادش را به سمت رودخانه چیکاهومینی راند.فدرال ها در طول شب از رودخانه عقب نشینی کردند.کنفدراسیون ها برای تعقیب نیروی اصلی اتحادیه بیش از حد بی نظم بودند.گینز میل ریچموند را برای کنفدراسیون در سال 1862 نجات داد.شکست تاکتیکی در آنجا، فرمانده ارتش پوتوماک، سرلشکر جورج بی مک‌کلن را متقاعد کرد که پیشروی خود را در ریچموند رها کرده و به سمت رودخانه جیمز عقب نشینی کند.این نبرد تقریباً در همان مکان نبرد کلد هاربر تقریباً دو سال بعد رخ داد.