نبرد فورت استدمن، همچنین به عنوان نبرد تپه خرگوش شناخته می شود، در 25 مارس 1865، در طول مراحل پایانی جنگ داخلی آمریکا رخ داد.در تلاش برای شکستن محاصره پترزبورگ، نیروهای کنفدراسیون به رهبری سرلشکر جان بی. گوردون یک حمله غافلگیرکننده قبل از سحر به یک استحکامات اتحادیه در نزدیکی پترزبورگ، ویرجینیا انجام دادند.در ابتدا، نیروهای گوردون موفقیت را تجربه کردند و بخش هایی از قلعه را به تصرف خود درآوردند و شکافی به عرض نزدیک به 1000 فوت در دفاع اتحادیه ایجاد کردند.با این حال، نیروهای اتحادیه تحت فرماندهی سرلشکر جان جی پارک به سرعت پاسخ دادند، رخنه را مهر و موم کردند و حمله کنفدراسیون را دفع کردند.با پیشرفت نبرد، برتری اولیه کنفدراسیون کاهش یافت.بروت بریگ.ژنرال ناپلئون بی. مک لافلن، مسئول بخش فورت استدمن اتحادیه، اقدام سریعی برای مقابله با پیشروی کنفدراسیون انجام داد.با وجود اینکه خودش اسیر شد، اقدامات او و واکنش استراتژیک سپاه نهم سرلشکر جان جی پارک، به طور موثر دستاوردهای کنفدراسیون را مهار کرد و سپس به عقب راند.در ساعت 7:45 صبح، نیروهای اتحادیه که موقعیت استراتژیک داشتند، ضد حمله موفقی را آغاز کردند که منجر به بازپس گیری استحکامات از دست رفته و وارد کردن تلفات سنگین به طرف کنفدراسیون شد.عواقب نبرد فورت استدمن گویا بود.نیروهای اتحادیه متحمل تلفات 1044 نفری شدند، در حالی که نیروهای کنفدراسیون با تلفات بسیار شدیدتر از 4000 مواجه شدند.مهمتر از آن، مواضع کنفدراسیون تضعیف شد و آنها تعداد قابل توجهی از سربازان غیرقابل جایگزین را از دست دادند.این نبرد آخرین حمله بزرگ ارتش ویرجینیای شمالی را رقم زد.ارتش لی اکنون در موقعیتی نامطمئن قرار داشت و این راه را برای حمله موفقیت آمیز اتحادیه یک هفته بعد هموار کرد.این حرکت منجر به تسلیم نهایی ارتش لی در آپوماتوکس در 9 آوریل 1865 می شود که اساساً سرنوشت کنفدراسیون را رقم می زند.