در 31 مه، هنگامی که ارتش گرانت بار دیگر در جناح راست ارتش لی چرخید، سواره نظام اتحادیه چهارراه Old Cold Harbor را در حدود 10 مایلی شمال شرقی پایتخت کنفدراسیون ریچموند، ویرجینیا تصرف کرد و آن را تا زمانی که پیاده نظام اتحادیه در برابر حملات کنفدراسیون نگه داشت. رسید.هم گرانت و هم لی، که ارتششان تلفات زیادی در کمپین زمینی متحمل شده بودند، نیروهای کمکی دریافت کردند.عصر روز اول ژوئن، سپاه ششم اتحادیه و سپاه هجدهم وارد شدند و با موفقیت به کارهای کنفدراسیون در غرب چهارراه حمله کردند.در 2 ژوئن، بقیه هر دو ارتش وارد شدند و کنفدراسیون ها یک سری استحکامات مفصل به طول 7 مایل ساختند.در سحرگاه 3 ژوئن، سه سپاه اتحادیه به کارهای کنفدراسیون در انتهای جنوبی خط حمله کردند و به راحتی با تلفات سنگین دفع شدند.تلاش برای حمله به انتهای شمالی خط و از سرگیری حملات به جنوب ناموفق بود.این نبرد باعث افزایش احساسات ضد جنگ در ایالت های شمالی شد.گرانت به دلیل تصمیمات ضعیف خود به عنوان "قصاب سرگردان" شناخته شد.همچنین روحیه نیروهای باقیمانده او را کاهش داد.اما این کمپین به هدف گرانت عمل کرده بود - به همان اندازه که حمله او به کلد هاربر نادرست بود، لی ابتکار عمل را از دست داده بود و مجبور شد توجه خود را به دفاع از ریچموند و پترزبورگ معطوف کند.گرانت در کتاب خاطرات شخصی خود درباره این نبرد گفت: "من همیشه از اینکه آخرین حمله به کلد هاربر انجام شد متأسف بودم... هیچ مزیتی برای جبران خسارت سنگینی که متحمل شدیم به دست نیامد."ارتش ها در این خطوط تا شب 12 ژوئن با یکدیگر روبرو شدند، زمانی که گرانت دوباره از جناح چپ خود پیشروی کرد و به سمت رودخانه جیمز رفت.در مرحله آخر، لی ارتش خود را در پترزبورگ محاصره شده مستقر کرد و سرانجام در سراسر ویرجینیا به سمت غرب عقب نشینی کرد.