کمپین آتلانتا، که تابستان 1864 را در بر می گرفت، مجموعه ای از نبردها در تئاتر غربی جنگ داخلی آمریکا بود.به رهبری سرلشکر اتحادیه ویلیام تکومسه شرمن، نیروهای اتحادیه برای حمله به جورجیا حرکت کردند و از چاتانوگا، تنسی شروع کردند.آنها با مقاومت ارتش کنفدراسیون به فرماندهی ژنرال جوزف ای. جانستون مواجه شدند.با پیشروی نیروهای شرمن، جانستون با استفاده از تاکتیک های دفاعی، یک سری عقب نشینی به سمت آتلانتا انجام داد.با این حال، در ماه جولای، جفرسون دیویس، رئیس جمهور کنفدراسیون، جانستون را با ژنرال تهاجمی تر جان بل هود جایگزین کرد که منجر به چندین درگیری مستقیم شد.پس از تصرف چاتانوگا توسط اتحادیه در سال 1863، که "دروازه جنوب" نامیده شد، شرمن فرماندهی ارتش های غربی را بر عهده گرفت.استراتژی او بر حملات همزمان علیه کنفدراسیون متمرکز بود که هدف اصلی آن شکست ارتش جانستون و تصرف آتلانتا بود.این کمپین با مانورهای جناحی شرمن علیه جانستون مشخص شد و جانستون را مجبور به عقب نشینی مکرر کرد.زمانی که هود فرماندهی را به دست گرفت، ارتش کنفدراسیون تحت فشار قرار گرفت تا حملات جبهه ای خطرناک تری علیه نیروهای اتحادیه انجام دهد.نبردها با رویارویی های قابل توجهی در مکان هایی مانند راکی ​​فیس ریج، ریساکا و کوه کنسو ادامه یافت.با وجود مواجهه با مقاومت سخت، تاکتیک های شرمن در محاصره و برتری عددی او به تدریج نیروهای کنفدراسیون را عقب راند.تصمیم هود برای دفاع از آتلانتا منجر به نبردهای شدیدی شد، از جمله درگیری‌های بزرگ در Peachtree Creek و Ezra Church.با این حال، رویکرد تهاجمی هود نتوانست جلوی پیشروی نیروهای اتحادیه را بگیرد و منجر به تلفات قابل توجهی از کنفدراسیون شد.در اواخر آگوست، شرمن تصمیم گرفت خطوط تامین راه آهن هود را قطع کند، زیرا معتقد بود که این امر باعث تخلیه آتلانتا می شود.شرمن از طریق یک سری درگیری ها، از جمله نبردها در جونزبورو و ایستگاه لاوجوی، توانست فشار قابل توجهی را بر مسیرهای تدارکاتی کنفدراسیون اعمال کند.در 1 سپتامبر، با تهدید خطوط تدارکاتی او و خطر قریب‌الوقوع شهر، هود دستور تخلیه آتلانتا را داد که متعاقباً روز بعد به دست نیروهای شرمن افتاد.تسخیر آتلانتا توسط شرمن یک پیروزی مهم برای اتحادیه بود، نه تنها از نقطه نظر استراتژیک، بلکه همچنین برای تقویت روحیه آن.این نقش اساسی در انتخاب مجدد رئیس جمهور آبراهام لینکلن در اواخر همان سال داشت.اگرچه تاکتیک های تهاجمی هود توانست صدمات قابل توجهی را وارد کند، ضررهای کنفدراسیون به نسبت بسیار بیشتر بود.پس از دستگیری، شرمن تصمیم گرفت بیشتر به سمت قلب کنفدراسیون حرکت کند، و شروع حرکت بدنام خود به سمت دریا بود.