У адрозненне ад
нармандскага заваявання Англіі (1066), якое заняло некалькі гадоў пасля адной вырашальнай бітвы, заваяванне паўднёвай Італіі было прадуктам дзесяцігоддзяў і шэрагу бітваў, некалькі з якіх былі вырашальнымі.Многія тэрыторыі былі заваяваны самастойна і толькі пазней аб'яднаны ў адзіную дзяржаву.У параўнанні з заваяваннем Англіі яно было незапланаваным і неарганізаваным, але аднолькава поўным.У інстытуцыянальным плане нарманы аб'ядналі адміністрацыйны механізм візантыйцаў, арабаў і лангабардаў са сваімі ўласнымі канцэпцыямі феадальнага права і парадку, каб стварыць унікальны ўрад.У гэтай дзяржаве была вялікая свабода веравызнання, і побач з нармандскімі дваранамі існавала мерытакратычная бюракратыя з габрэяў, мусульман і хрысціян, як каталікоў, так і праваслаўных.Каралеўства Сіцылія такім чынам стала характарызавацца нармандскім, візантыйскім, грэчаскім, арабскім, лангабардскім і «карэнным» сіцылійскім насельніцтвам, якое жыло ў згодзе, і яго нармандскія кіраўнікі падтрымлівалі планы стварэння імперыі, якая ахоплівала б
ФацімідскіЕгіпет , а таксама
дзяржавы крыжакоў у Левант.Нармандскае заваяванне паўднёвай Італіі паклала пачатак уплыву раманскай (у прыватнасці, нарманскай) архітэктуры.Некаторыя замкі былі пашыраны на існуючых лангабардскіх, візантыйскіх або арабскіх структурах, у той час як іншыя былі арыгінальнымі пабудовамі.Лацінскія саборы былі пабудаваны на землях, нядаўна пераведзеных з візантыйскага хрысціянства або ісламу, у раманскім стылі пад уплывам візантыйскіх і ісламскіх узораў.Грамадскія будынкі, такія як палацы, былі распаўсюджаны ў вялікіх гарадах (у прыватнасці, у Палерма);гэтыя збудаванні, у прыватнасці, дэманструюць уплыў сікула-нармандскай культуры.