የመጀመሪያ ፈተናዎች ቢያጋጥሟትም ሲንጋፖር በፍጥነት የበለጸገ ወደብ ሆነች።የነጻ ወደብ የመሆኑ ማስታወቂያ እንደ ቡጊስ፣ ፔራናካንቻይንኛ እና አረቦች ያሉ ነጋዴዎችን የሳበ ሲሆን ይህም የደች የንግድ ገደቦችን ለማስወገድ ከፍተኛ ፍላጎት ነበረው።በ1819 ከነበረው መጠነኛ የመነሻ ንግድ ዋጋ 400,000 ዶላር (ስፓኒሽ ዶላር) እና ወደ አንድ ሺህ የሚጠጋ ህዝብ ከሆነ ሰፈራው ሰፊ እድገት አሳይቷል።እ.ኤ.አ. በ 1825 ሲንጋፖር ከአስር ሺህ በላይ ህዝብ እና አስገራሚ የንግድ መጠን 22 ሚሊዮን ዶላር ፣ 8.5 ሚሊዮን ዶላር የንግድ መጠን ካለው የፔንንግ ወደብ በልጦ ነበር።^[12]ሰር ስታምፎርድ ራፍልስ በ1822 ወደ ሲንጋፖር ተመለሰ እና በሜጀር ዊልያም ፋርኩሃር የአስተዳደር ምርጫ አለመርካታቸውን ገለጹ።ራፊልስ ለቁማር እና ለኦፒየም ሽያጭ ፈቃድ መስጠትን ጨምሮ የፋርኩሃርን የገቢ ማስገኛ ዘዴዎችን አልተቀበለም እና በተለይም በመካሄድ ላይ ባለው የባሪያ ንግድ ተጨንቆ ነበር።^[13] በዚህ ምክንያት ፋርኩሃር ተሰናብቶ በጆን ክራውፈርድ ተተካ።የአስተዳደሩ ስልጣን በእጁ እያለ፣ ራፍልስ አጠቃላይ የአዳዲስ የአስተዳደር ፖሊሲዎችን ማዘጋጀት ጀመረ።^[14]ራፍልስ በሥነ ምግባር የቀና እና የተደራጀ ማህበረሰብ ለመፍጠር ያለመ ማሻሻያዎችን አስተዋውቋል።ባርነትን አስወገደ፣ ቁማር ቤቶችን ዘጋ፣ ^[የጦር] መሳሪያ እገዳን አስገድዷል፣ እና እንደ እኩይ ተግባር በሚያያቸው ተግባራት ላይ ግብር ጣለ።የሰፈራውን መዋቅር በማስቀደም የሲንጋፖርን ራፍልስ ፕላን (Raffles Plan) በጥንቃቄ ቀርጾ፣ ^[12] ሲንጋፖርን ወደ ተግባራዊ እና የጎሳ ዞኖች ወስኗል።ይህ ባለራዕይ የከተማ ፕላን ዛሬም በሲንጋፖር ልዩ ልዩ የጎሳ ሰፈሮች እና በተለያዩ አካባቢዎች በግልጽ ይታያል።