በኋለኛው የነሐስ ዘመን፣ ከነዓን እንደ መጊዶ እና ቃዴስ ባሉ ከተሞች ዙሪያ ያተኮሩ የጥምረቶች ባሕርይ ነበረው።ክልሉ ያለማቋረጥበግብፅ እና በኬጢያውያን ግዛቶች ተጽዕኖ ሥር ነበር።የግብፅ ቁጥጥር አልፎ አልፎ ቢሆንም፣ የአካባቢን አመጾች እና በከተማዎች መካከል የሚነሱ ግጭቶችን ለመጨፍለቅ በቂ ነበር፣ ነገር ግን ሙሉ በሙሉ የበላይነትን ለመፍጠር የሚያስችል ጠንካራ አልነበረም።ሰሜናዊ ከነዓን እና የሰሜን ሶርያ ክፍል በዚህ ጊዜ በአሦራውያን አገዛዝ ሥር ወድቀዋል።ቱትሞዝ III (1479-1426 ዓክልበ.) እና አመንሆቴፕ II (1427-1400 ዓክልበ.) የግብፅን ሥልጣን በከነዓን ጠብቀው በወታደራዊ መገኘት ታማኝነትን አረጋግጠዋል።ነገር ግን፣ ከሀቢሩ (ወይም 'አፒሩ)፣ ከጎሳ ቡድን ይልቅ፣ የተለያዩ አካላትን ማለትም ሁሪያን፣ ሴማዊት፣ ካሲቴስ እና ሉዊያንን ያካተቱ ተግዳሮቶች ገጥሟቸዋል።ይህ ቡድን በአሜንሆቴፕ III የግዛት ዘመን ለፖለቲካ አለመረጋጋት አስተዋፅዖ አድርጓል።በአማንሆቴፕ 3ኛ የግዛት ዘመን ኬጢያውያን ወደ ሶርያ መግባታቸው እና በእሱ ምትክ የግብፅን ኃያልነት በእጅጉ ቀንሷል፣ ይህም የሴማዊ ፍልሰት መጨመር ጋር ተያይዞ ነበር።በሌቫንት የግብፅ ተጽእኖ በአስራ ስምንተኛው ሥርወ-መንግሥት ጠንካራ ነበር ነገር ግን በአስራ ዘጠነኛው እና በሃያኛው ሥርወ-መንግሥት መወላወል ጀመረ።ራምሴስ II በ1275 ዓ.ዓ. በኬጢያውያን ላይ በቃዴስ ጦርነት ተቆጣጥሮ ነበር፣ ነገር ግን ኬጢያውያን በመጨረሻ ሰሜናዊ ሌቫን ተቆጣጠሩ።ራምሴስ II በአገር ውስጥ ፕሮጀክቶች ላይ ማተኮር እና የእስያ ጉዳዮችን ችላ ማለቱ የግብፅ ቁጥጥር ቀስ በቀስ እንዲቀንስ አድርጓል።የቃዴስ ጦርነትን ተከትሎ፣ የግብፅን ተፅእኖ ለማስቀጠል በከነዓን ውስጥ በብርቱ ዘመቻ ማድረግ ነበረበት፣ በሞዓብ እና በአሞን አካባቢ ቋሚ ምሽግ ጦር አቋቋመ።ከክርስቶስ ልደት በፊት በ13ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ የጀመረው እና ለአንድ ክፍለ ዘመን የዘለቀው የግብፅ ከደቡብ ሌቫን መውጣቷ ከባህር ህዝቦች ወረራ ይልቅ በግብፅ ውስጥ በተፈጠረው የውስጥ ፖለቲካ ትርምስ ምክንያት ነበር ፣ምክንያቱም በዙሪያቸው ያለውን አጥፊ ተፅእኖ የሚያሳዩ ጥቂት መረጃዎች አሉ። 1200 ዓክልበ.ከ1200 ዓ.ዓ. በኋላ የንግድ ልውውጥ መበላሸቱን የሚጠቁሙ ንድፈ ሐሳቦች ቢኖሩም፣ መረጃዎች እንደሚያመለክቱት ከኋለኛው የነሐስ ዘመን ማብቂያ በኋላ በደቡባዊ ሌቫን የንግድ ግንኙነቶች ቀጥለዋል።^[18]