ከ1882 እስከ 1952 በግብፅ ላይ የእንግሊዝ ቀጥተኛ ያልሆነ አገዛዝ ከፍተኛ የፖለቲካ ለውጦች እና ብሄራዊ ንቅናቄዎች የታዩበት ወቅት ነበር።ይህ ዘመን በሴፕቴምበር 1882 በቴል ኤል ከቢር የእንግሊዝ ጦር የግብፅን ጦር ድል በማድረግ በ1952 የግብፅ አብዮት አብቅቶ ግብፅን ወደ ሪፐብሊክነት በመቀየር የእንግሊዝ አማካሪዎችን ከሀገር እንዲባረር አድርጓል።የመሐመድ አሊ ተተኪዎች ልጁ ኢብራሂም (1848)፣ የልጅ ልጃቸው አባስ 1 (1848)፣ ሰኢድ (1854) እና እስማኤል (1863) ይገኙበታል።ቀዳማዊ አባስ ጠንቃቃ ነበር፣ ሰኢድ እና ኢስማኢል ግን ከፍተኛ ፍላጎት ያላቸው ነገር ግን በገንዘብ ረገድ ቸልተኞች ነበሩ።እ.ኤ.አ. በ1869 እንደተጠናቀቀው የስዊዝ ካናል ያሉ ሰፋፊ የልማት ፕሮጀክቶቻቸው ለአውሮፓ ባንኮች ከፍተኛ ዕዳ እና ከፍተኛ ግብር በመክፈላቸው የህዝብን ቅሬታ አስከትሏል።ኢስማኢል ወደ ኢትዮጵያ ለመስፋፋት ያደረገው ሙከራ ሳይሳካለት በጉንደት (1875) እና በጉራ (1876) ሽንፈትን አስተናግዷል።እ.ኤ.አ. በ 1875 የግብፅ የፋይናንስ ቀውስ እስማኤል የግብፅን 44% የስዊዝ ካናል ድርሻ ለእንግሊዝ እንዲሸጥ አድርጓቸዋል።ይህ እርምጃ ከጊዜ ወደ ጊዜ እየጨመረ ከሚሄደው ዕዳ ጋር ተዳምሮ በ1878 የብሪታንያ እና የፈረንሳይ የፋይናንስ ተቆጣጣሪዎች በግብፅ መንግስት ላይ ከፍተኛ ተጽዕኖ አሳድረዋል ^{[። 108]}በ1879 እንደ አህመድ ኡራቢ ያሉ ታዋቂ ሰዎች ብቅ ብቅ እያሉ የውጭ ጣልቃ ገብነት እና የአካባቢ አስተዳደር እርካታ ማጣት የብሄረተኛ እንቅስቃሴዎችን አነሳስቷል። በ1882 የኡራቢ ብሄረተኛ መንግስት ለዲሞክራሲያዊ ማሻሻያ ቆርጦ የተነሳ፣ በብሪታንያ እና በፈረንሳይ ወታደራዊ ጣልቃ ገብነት አስነሳ።የብሪታንያ ድል በቴል ኤል ከቢር ^[109] ቴውፊክ ፓሻ ወደ ነበረበት እንዲመለስ እና የእንግሊዝ ከለላ እንዲቋቋም አድርጓል።^[110]እ.ኤ.አ. በ 1914 የኦቶማን ተፅእኖን በመተካት የብሪታንያ ጥበቃ ስርዓት መደበኛ ሆነ ።በዚህ ወቅት፣ እንደ 1906 የዲንሻዋይ ክስተት ያሉ ክስተቶች የብሔርተኝነት ስሜትን አቀጣጥለዋል።^[111] በ1919 የተቀሰቀሰው አብዮት በብሄረተኛ መሪ ሳድ ዛግሉል ግዞት የተቀሰቀሰው አብዮት በ1922 የእንግሊዝ አንድ ወገን የግብፅን ነፃነት ማወጅ አስከትሏል ^{[። 112]}እ.ኤ.አ. በ 1923 ሕገ መንግሥት ተተግብሯል ፣ ይህም በ 1924 ሳድ ዛግሉል ጠቅላይ ሚኒስትር ሆኖ እንዲመረጥ አድርጓል ። የ 1936 የአንግሎ-ግብፅ ስምምነት ሁኔታውን ለማረጋጋት ሞክሯል ፣ ግን ቀጣይነት ያለው የብሪታንያ ተጽዕኖ እና የንጉሣዊው የፖለቲካ ጣልቃገብነት አለመረጋጋትን አስከተለ።በ1952 የነጻ መኮንኖች ንቅናቄ የተቀናጀው አብዮት ንጉስ ፋሩክን ከስልጣን መልቀቅ እና ግብፅን እንደ ሪፐብሊክ አወጀ።የብሪታንያ ወታደራዊ መገኘት እስከ 1954 ድረስ ቀጥሏል፣ ይህም የብሪታንያ 72 ዓመታት በግብፅ ያሳለፈው ተፅዕኖ ማብቃቱን ነው።^[113]