በአስፓሩህ የግዛት ዘመን ቡልጋሪያ የኦንጋል ጦርነት እና የዳኑቢያ ቡልጋሪያ ከተፈጠረ በኋላ ወደ ደቡብ ምዕራብ ተስፋፍቷል።የአስፓሩህ ቴቬል ልጅ እና ወራሽ በ 8 ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ የባይዛንታይን ንጉሠ ነገሥት ጀስቲንያን ዳግማዊ ዙፋኑን ለማስመለስ ቴርቬልን ርዳታ በጠየቀ ጊዜ ቴርቬል ዛጎርን ከግዛቱ ተቀብሎ ከፍተኛ መጠን ያለው ወርቅ ተከፈለ።በተጨማሪም የባይዛንታይን ማዕረግ "ቄሳር" ተቀበለ.ከቴርቬል የግዛት ዘመን በኋላ በገዥው ቤቶች ውስጥ በተደጋጋሚ ለውጦች ነበሩ, ይህም ወደ አለመረጋጋት እና የፖለቲካ ቀውስ ያመራሉ.ከበርካታ አሥርተ ዓመታት በኋላ፣ በ 768፣ የዱሎ ቤቱ ቴሌሪግ ቡልጋሪያን ገዛ።እ.ኤ.አ. በ 774 በቆስጠንጢኖስ አምስተኛ ላይ ያደረገው ወታደራዊ ዘመቻ አልተሳካም ።በክሩም (802-814) ቡልጋሪያ በሰሜናዊ ምዕራብ እና በደቡብ በስፋት ተስፋፍቷል ፣ በመካከለኛው የዳኑቤ እና ሞልዶቫ ወንዞች መካከል ፣ አሁን ባለው ሮማኒያ ፣ ሶፊያ በ 809 እና በ 813 አድሪያኖፕል ፣ እና ቁስጥንጥንያ እራሱን አስፈራራ።ክረም ድህነትን ለመቀነስ እና ሰፊ በሆነው ግዛት ማህበራዊ ግንኙነቱን ለማጠናከር በማቀድ የህግ ማሻሻያ አድርጓል።በካን ኦሙርታግ (814-831) የግዛት ዘመን፣ የሰሜን ምዕራብ ድንበሮች ከፍራንካውያን ግዛት ጋር በመካከለኛው ዳንዩብ ላይ በጥብቅ ተረጋግጠዋል።በቡልጋሪያ ዋና ከተማ ፕሊስካ ውስጥ ድንቅ ቤተ መንግስት፣ የአረማውያን ቤተመቅደሶች፣ የገዥዎች መኖሪያ፣ ምሽግ፣ ግንብ፣ የውሃ መስመሮች እና መታጠቢያዎች ተገንብተው በዋናነት ከድንጋይ እና ከጡብ ነው።በ9ኛው እና በ10ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ቡልጋሪያ በስተደቡብ ወደሚገኙት ኤፒረስ እና ቴሴሊ፣ በምዕራብ ወደምትገኘው ቦስኒያ እና የዛሬዋን ሮማኒያ እና ምስራቃዊ ሃንጋሪን በሰሜን በኩል ተቆጣጥረው ከአሮጌ ሥሮች ጋር ይገናኛሉ።የሰርቢያ መንግሥት የቡልጋሪያ ኢምፓየር ጥገኝነት ሆኖ መኖር ጀመረ።በቁስጥንጥንያ ከተማ የተማረው የቡልጋሪያው ዛር ስምዖን (ታላቁ ስምዖን) ቡልጋሪያ እንደገና ለባይዛንታይን ግዛት ከባድ ስጋት ሆነች።የእሱ ጠብ አጫሪ ፖሊሲ ባይዛንቲየም በአካባቢው ያሉ የዘላን ፖሊሲዎች ዋና አጋር አድርጎ ለማፈናቀል ያለመ ነበር።ከስምዖን ሞት በኋላ ቡልጋሪያ ከክሮኤሺያውያን፣ ከማጊርስ፣ ከፔቼኔግስ እና ከሰርቦች ጋር በተደረጉ የውጪ እና የውስጥ ጦርነቶች እና የቦጎሚል መናፍቅነት በመስፋፋት ተዳክማለች።^{[23] [ሁለት]} ተከታታይ የሩስ እና የባይዛንታይን ወረራዎች በ971 ዋና ከተማዋን ፕሬስላቭን በባይዛንታይን ጦር ተቆጣጠሩ።^[25]በ 986 የባይዛንታይን ንጉሠ ነገሥት ባሲል II ቡልጋሪያን ለመቆጣጠር ዘመቻ አካሄደ.ለበርካታ አስርት አመታት ከዘለቀው ጦርነት በኋላ እ.ኤ.አ.እ.ኤ.አ. በ 1018 ፣ የመጨረሻው የቡልጋሪያ ዛር - ኢቫን ቭላዲላቭ ከሞተ በኋላ ፣ አብዛኛው የቡልጋሪያ መኳንንት የምስራቅ ሮማን ኢምፓየር መቀላቀልን መርጠዋል ።^[26] ሆኖም ቡልጋሪያ ነፃነቷን አጥታ ከመቶ ተኩል በላይ ለባይዛንቲየም ተገዢ ሆና ቆይታለች።በግዛቱ ውድቀት፣ የቡልጋሪያ ቤተ ክርስቲያን የኦህዲድ ሊቀ ጳጳሳትን በተቆጣጠሩት በባይዛንታይን ቤተ ክርስቲያን ቁጥጥር ሥር ወደቀች።