የቡልጋሪያ ብሔርተኝነት በ19ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ ከፈረንሳይ አብዮት በኋላ ወደ አገሪቷ በገቡት እንደ ሊበራሊዝም እና ብሔርተኝነት ባሉ የምዕራባውያን ሐሳቦች ተጽዕኖ ሥር ነበር፣ በአብዛኛው በግሪክ በኩል።እ.ኤ.አ. በ1821 የጀመረው የግሪክ አመፅ በኦቶማኖች ላይ የተነሳው በትንሽ ቡልጋሪያኛ የተማረ ክፍል ላይ ተጽዕኖ አሳድሯል።ነገር ግን የግሪክ ተጽእኖ የተገደበው በአጠቃላይ የቡልጋሪያ ቂም የግሪክ የቡልጋሪያ ቤተክርስትያን ቁጥጥር እና የቡልጋሪያን ብሄራዊ ስሜት ለመጀመሪያ ጊዜ የቀሰቀሰው ነጻ የቡልጋሪያ ቤተክርስትያን ለማንሰራራት ነው.እ.ኤ.አ. በ 1870 የቡልጋሪያ ኤክስርቻት በፋየርማን ተፈጠረ እና የመጀመሪያው የቡልጋሪያ ኤክስርች አንቲም 1 የታዳጊው ሀገር የተፈጥሮ መሪ ሆነ።የቁስጥንጥንያ ፓትርያርክ የቡልጋሪያን Exarchate በማስወገድ ምላሽ ሰጡ, ይህም ለነጻነት ያላቸውን ፍላጎት ያጠናክራል.ከኦቶማን ኢምፓየር የፖለቲካ ነፃ የመውጣት ትግል በቡልጋሪያኛ አብዮታዊ ማዕከላዊ ኮሚቴ እና እንደ ቫሲል ሌቭስኪ፣ ሂሪስቶ ቦቴቭ እና ሊዩበን ካራቭሎቭ ባሉ ሊበራል አብዮተኞች የሚመራው የውስጥ አብዮታዊ ድርጅት ፊት ለፊት ተፈጠረ።በሚያዝያ 1876 ቡልጋሪያውያን በሚያዝያ ግርግር አመፁ።አመፁ በጥሩ ሁኔታ የተደራጀ እና ከታቀደው ቀን በፊት የተጀመረ ነው።በሰሜናዊ ቡልጋሪያ፣ በመቄዶንያ እና በስሊቨን አካባቢ የተወሰኑ ወረዳዎች ቢሳተፉም በአብዛኛው በፕሎቭዲቭ ክልል ብቻ ተወስኗል።ህዝባዊ አመፁ በኦቶማኖች ተደምስሷል፣ ከአካባቢው ውጭ መደበኛ ያልሆኑ ወታደሮችን (ባሺ-ባዙክን) አምጥተው ነበር።ስፍር ቁጥር የሌላቸው መንደሮች ተዘርፈዋል እና በአስር ሺዎች የሚቆጠሩ ሰዎች ተጨፍጭፈዋል, አብዛኛዎቹ በፕሎቭዲቭ አካባቢ በሚገኙት ባታክ, ፔሩሽቲሳ እና ብራሲጎቮ በተባሉት አማፂ ከተሞች ውስጥ ይገኛሉ.እልቂቱ እንደ ዊልያም ኤዋርት ግላድስቶን ባሉ ሊበራል አውሮፓውያን “በቡልጋሪያን ሆረርስ” ላይ ዘመቻ በከፈቱት መካከል ሰፊ ህዝባዊ ምላሽ ቀስቅሷል።ዘመቻው በብዙ የአውሮፓ ምሁራን እና የህዝብ ተወካዮች ተደግፏል።በጣም ጠንካራው ምላሽ ግን ከሩሲያ የመጣ ነው.የኤፕሪል ግርግር በአውሮፓ ያስከተለው ከፍተኛ ህዝባዊ እምቢተኝነት እ.ኤ.አ. በ1876–77 የታላላቅ ኃያላን ኃያላን ቁስጥንጥንያ ጉባኤን አመራ።