እ.ኤ.አ. ማርች 25 ቀን 1971 በምስራቅ ፓኪስታን በምስራቅ ፓኪስታን አዋሚ ሊግ በምርጫ አሸናፊነት ከተሰናበተ በኋላ ከፍተኛ ግጭት ተፈጠረ።ይህ ክስተት የኦፕሬሽን ፍለጋ ላይት መጀመሪያን አመልክቷል፣ ^[9] በምስራቅ ፓኪስታን እየጨመረ የመጣውን የፖለቲካ ቅሬታ እና የባህል ብሄርተኝነትን ለማፈን በምእራብ ፓኪስታን የተቋቋመ አረመኔያዊ ወታደራዊ ዘመቻ።^[10] የፓኪስታን ጦር ሃይል የወሰደው እርምጃ ሼክ ሙጂቡር ራህማን ^{[11] [የአዋሚ]} ሊግ መሪ በ26 ማርች 1971 የምስራቅ ፓኪስታንን ነጻነት እንደ ባንግላዴሽ እንዲያውጅ ገፋፋቸው። ቢሃሪስ ከፓኪስታን ጦር ጋር ቆመ።የፓኪስታን ፕሬዚደንት አጋ መሀመድ ያህያ ካን የእርስ በርስ ጦርነት በማቀጣጠል ወታደሮቹ ቁጥጥር እንዲያደርጉ አዘዙ።ይህ ግጭት ከፍተኛ የስደተኞች ቀውስ አስከትሏል፣ ወደ 10 ሚሊዮን የሚጠጉ ሰዎች ወደ ሕንድ ምስራቃዊ ግዛቶች ተሰደዋል።^[13] በምላሹ ህንድ የባንግላዲሽ ተቃውሞ እንቅስቃሴን ሙክቲ ባሂኒ ደግፋለች።ከቤንጋሊ ጦር፣ ፓራሚታሪ እና ሲቪሎች የተውጣጣው ሙክቲ ባሂኒ በፓኪስታን ጦር ላይ የሽምቅ ውጊያ ከፍቷል፣ ይህም ቀደምት ስኬቶችን አስመዝግቧል።የፓኪስታን ጦር በዝናብ ወቅት የተወሰነ ቦታ አገኘ፣ ነገር ግን ሙክቲ ባሂኒ በባህር ኃይል ላይ ያተኮረ ኦፕሬሽን ጃክፖት እና ገና በመጀመር ላይ ባለው የባንግላዲሽ አየር ሀይል የአየር ድብደባ በመሳሰሉ ተግባራት ምላሽ ሰጡ።እ.ኤ.አ. በታህሳስ 3 1971 ፓኪስታን ህንድ ላይ የቅድመ መከላከል የአየር ጥቃት በከፈተች ጊዜ ውጥረቱ ወደ ሰፊ ግጭት ተለወጠ ፣ ይህም ወደ ኢንዶ-ፓኪስታን ጦርነት አመራ።በ16 ዲሴምበር 1971 ፓኪስታን በዳካ እጅ ስትሰጥ ግጭቱ በወታደራዊ ታሪክ ውስጥ ታሪካዊ ክስተት ነበር።በጦርነቱ ወቅት የፓኪስታን ጦር እና ተባባሪ ሚሊሻዎች ራዛካርስ፣ አል ባድር እና አል-ሻምስን ጨምሮ በቤንጋሊ ሲቪሎች፣ ተማሪዎች፣ ምሁራን፣ አናሳ ሀይማኖቶች እና በታጠቁ ሃይሎች ላይ ሰፊ ግፍ ፈጽመዋል።^[14] እነዚህ ድርጊቶች የጅምላ ግድያ፣ ማፈናቀል እና የዘር ማጥፋት መድፈር ስልታዊ የሆነ የማጥፋት ዘመቻ አካል ናቸው።ጥቃቱ ከፍተኛ መፈናቀል አስከትሏል፣ በግምት 30 ሚሊዮን የሚገመቱ ተፈናቃዮች እና 10 ሚሊዮን ስደተኞች ወደ ህንድ ተሰደዋል።^[15]ጦርነቱ የደቡብ እስያ ጂኦፖለቲካዊ ገጽታን በእጅጉ ለውጦ ባንግላዲሽ በዓለም በሕዝብ ብዛት ሰባተኛዋ አገር እንድትሆን አድርጓታል።ግጭቱ በቀዝቃዛው ጦርነት ወቅት እንደ ዩናይትድ ስቴትስ ፣ ሶቪየት ዩኒየን እና የቻይና ሕዝባዊ ሪፐብሊክን የመሳሰሉ ታላላቅ የዓለም ኃያላን መንግሥታትን በማሳተፍ ሰፋ ያለ አንድምታ ነበረው።ባንግላዲሽ እንደ ሉዓላዊ ሀገር በብዙዎቹ የተባበሩት መንግስታት አባል ሀገራት በ1972 እውቅና አገኘች።