Kore Savaşı

Japonya , 1910 ile 1945 yılları arasındaKore yarımadasında hüküm sürmüştü. Japonya 15 Ağustos 1945'te teslim olduğunda, Sovyet ve Amerikan işgal bölgeleri arasındaki sınır olarak 38. paralel kuruldu.Bu paralel Kore yarımadasını kabaca ortadan ikiye böldü.1948'de bu paralellik, her ikisi de tüm Kore'nin hükümeti olduğunu iddia eden Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti (Kuzey Kore) ile Kore Cumhuriyeti (Güney Kore) arasındaki sınır haline geldi.ABD'li Albay Dean Rusk, 38. Paralelin seçimini açıklarken, "ABD güçlerinin gerçekçi olarak ulaşabileceklerinden daha kuzeyde olmasına rağmen, Sovyetler anlaşmazlığı durumunda ... Kore'nin başkentini dahil etmenin önemli olduğunu hissettik. Amerikan birliklerinin sorumluluk alanı"."Sovyet birlikleri bölgeye girmeden önce çok uzak kuzeye ulaşmayı zorlaştıracak ABD kuvvetlerinin kıtlığı ve zaman ve mekan faktörleriyle karşı karşıya olduğunu" kaydetti.Rusk'un yorumlarının da gösterdiği gibi ABD, Sovyet hükümetinin bunu kabul edip etmeyeceğinden şüpheliydi.Bununla birlikte, Sovyet lideri Joseph Stalin, savaş zamanı işbirliği politikasını sürdürdü ve 16 Ağustos'ta Kızıl Ordu, ABD kuvvetlerinin güneye gelişini beklemek için 38. Paralelde üç hafta durdu.7 Eylül 1945'te General Douglas MacArthur, Kore halkına ABD'nin 38. paralelin güneyindeki Kore üzerindeki askeri kontrolünü ilan eden ve askeri kontrol sırasında İngilizceyi resmi dil olarak belirleyen 1 No'lu Bildiri yayınladı.MacArthur, Washington, DC'den net emir veya inisiyatif eksikliği nedeniyle 1945'ten 1948'e kadar Güney Kore'den sorumluydu.

Jeju sakinleri Kore'nin bölünmesine karşı çıktılar ve 1947'den beri Birleşmiş Milletler Kore Geçici Komisyonu (UNTCOK) tarafından yalnızca Birleşik Devletler Ordusu Askeri Hükümeti tarafından kontrol edilen topraklarda yapılması planlanan seçimlere karşı protesto ettiler ve genel greve gittiler. Kore.Güney Kore İşçi Partisi (WPSK) ve destekçileri, Nisan 1948'de polise saldıran bir isyan başlattı ve Jeju'da konuşlanmış Kuzeybatı Gençlik Birliği üyeleri, protestoları şiddetle bastırmak için seferber oldu.Başkan Syngman Rhee yönetimindeki Birinci Kore Cumhuriyeti, Ağustos 1948'den itibaren ayaklanmanın bastırılmasını artırdı, Kasım'da sıkıyönetim ilan etti ve Mart 1949'da Jeju'nun kırsal bölgelerindeki isyancı güçlere karşı bir "yok etme kampanyası" başlattı ve onları iki ay içinde mağlup etti.Haziran 1950'de Kore Savaşı'nın patlak vermesi üzerine birçok isyancı gazi ve şüpheli sempatizan öldürüldü ve Jeju ayaklanmasının varlığı Güney Kore'de birkaç on yıl boyunca resmi olarak sansürlendi ve bastırıldı.Jeju ayaklanması, aşırı şiddetiyle dikkate değerdi;14.000 ila 30.000 kişi (Jeju nüfusunun yüzde 10'u) öldürüldü ve 40.000 kişi Japonya'ya kaçtı.Her iki tarafça da vahşet ve savaş suçları işlendi, ancak tarihçiler, Güney Kore hükümetinin protestocuları ve isyancıları bastırmak için kullandığı yöntemlerin özellikle acımasız olduğunu, hükümet yanlısı güçlerin sivillere yönelik şiddetinin Güney'deki Yeosu-Suncheon isyanına katkıda bulunduğunu kaydetti. Çatışma sırasında Jeolla.2006'da, Jeju ayaklanmasından yaklaşık 60 yıl sonra, Güney Kore hükümeti cinayetlerdeki rolü için özür diledi ve tazminat sözü verdi.2019 yılında Güney Kore polisi ve savunma bakanlığı, katliamlar nedeniyle ilk kez özür diledi.

ABD'li Korgeneral John R. Hodge, askeri vali olarak atandı.Kore'deki Birleşik Devletler Ordusu Askeri Hükümeti'nin (USAMGIK 1945–48) başkanı olarak Güney Kore'yi doğrudan kontrol etti.Aralık 1945'te Kore, Moskova Konferansı'nda kararlaştırıldığı üzere, beş yıllık bir mütevelliliğin ardından bağımsızlık verilmesi amacıyla bir ABD- Sovyetler Birliği Ortak Komisyonu tarafından yönetildi.Fikir Koreliler arasında popüler değildi ve isyanlar çıktı.USAMGIK, onları kontrol altına almak için 8 Aralık 1945'te grevleri yasakladı ve 12 Aralık 1945'te PRK Devrimci Hükümeti ve PRK Halk Komitelerini yasadışı ilan etti. Daha fazla büyük çaplı sivil kargaşanın ardından, USAMGIK sıkıyönetim ilan etti.Karma Komisyon'un ilerleme kaydedememesi nedeniyle ABD hükümeti, bağımsız bir Kore yaratmak amacıyla Birleşmiş Milletler himayesinde bir seçim düzenlemeye karar verdi.Sovyet yetkilileri ve Koreli Komünistler, adil olmayacağı gerekçesiyle işbirliği yapmayı reddettiler ve birçok Güney Koreli politikacı bunu boykot etti.10 Mayıs 1948'de Güney'de genel seçim yapıldı. Kuzey Kore, üç ay sonra 25 Ağustos'ta parlamento seçimleri yaptı.Ortaya çıkan Güney Kore hükümeti, 17 Temmuz 1948'de ulusal bir siyasi anayasa ilan etti ve 20 Temmuz 1948'de Syngman Rhee'yi Başkan olarak seçti. Bu seçimin genellikle Rhee rejimi tarafından manipüle edildiği düşünülüyor.Kore Cumhuriyeti (Güney Kore) 15 Ağustos 1948'de kuruldu. Sovyet Kore İşgal Bölgesi'nde Sovyetler Birliği, Kim Il-sung liderliğinde komünist bir hükümet kurulmasını kabul etti.Sovyetler Birliği, kuvvetlerini 1948'de Kore'den geri çekti ve ABD birlikleri 1949'da geri çekildi.

Mungyeong Katliamı, Güney Kore Ordusu'na bağlı 2. ve 3. müfreze, 7. bölük, 3. tabur, 25. Piyade Alayı, 3. Piyade Tümeni tarafından 24 Aralık 1949'da Güney Kore'nin Kuzey Gyeongsang bölgesi Mungyeong'da 86 ila 88 silahsız vatandaşa yönelik bir katliamdır. tamamı sivil, çoğunluğu çocuk ve yaşlılardan oluşuyordu.Kurbanlar arasında 32 çocuk vardı.Kurbanlar, komünist destekçileri veya işbirlikçilerinden şüphelenildikleri için katledildi.Ancak Güney Kore hükümeti, onlarca yıldır komünist gerillaları suçladı.26 Haziran 2006'da Güney Kore Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu, katliamın Güney Kore Ordusu tarafından işlendiği sonucuna vardı.Ancak bir Güney Kore yerel mahkemesi, beş yıllık zamanaşımı Aralık 1954'te sona erdiğinden, Güney Kore hükümetini katliamla suçlamanın zamanaşımına uğradığına karar verdi. 10 Şubat 2009'da Güney Kore yüksek mahkemesi de kurbanın ailesini görevden aldı. şikayet.Haziran 2011'de Kore Yüksek Mahkemesi, iddiada bulunmak için son tarihe bakılmaksızın Güney Kore hükümetinin işlediği insanlık dışı suçların kurbanlarını tazmin etmesi gerektiğine karar verdi.

1949'a gelindiğinde, Güney Kore ve ABD askeri eylemleri, Güney'deki aktif yerli komünist gerilla sayısını 5.000'den 1.000'e düşürdü.Ancak Kim Il-sung, yaygın ayaklanmaların Güney Kore ordusunu zayıflattığına ve bir Kuzey Kore işgalinin Güney Kore nüfusunun çoğu tarafından memnuniyetle karşılanacağına inanıyordu.Kim, Mart 1949'da bir işgal için Stalin'in desteğini aramaya başladı ve onu ikna etmeye çalışmak için Moskova'ya gitti.Stalin başlangıçta Kore'de bir savaş için doğru zaman olduğunu düşünmedi.ABD kuvvetleri Güney Kore'de konuşlu kalırken, HKO güçleri Çin İç Savaşı'na hâlâ karışmıştı.1950 baharında stratejik durumun değiştiğine inanıyordu: Mao Zedong komutasındaki HKO güçleri Çin'de nihai zaferi elde etmişti, ABD kuvvetleri Kore'den çekilmişti ve Sovyetler ilk nükleer bombalarını patlatarak ABD atom tekelini kırmıştı.ABD, Çin'deki komünist zaferi durdurmak için doğrudan müdahale etmediğinden, Stalin, çok daha az stratejik önemi olan Kore'de savaşmaya daha da az istekli olacaklarını hesapladı.Sovyetler ayrıca ABD'nin Moskova'daki büyükelçiliğiyle iletişim kurmak için kullandığı şifreleri de kırmıştı ve bu gönderileri okumak Stalin'i Kore'nin ABD için nükleer bir çatışmayı gerektirecek kadar önemli olmadığına ikna etti.Stalin, Çin-Sovyet Dostluk, İttifak ve Karşılıklı Yardım Antlaşması yoluyla Çin'e ekonomik ve askeri yardım vaat etmek de dahil olmak üzere, bu gelişmelere dayalı olarak Asya'da daha saldırgan bir strateji başlattı.Nisan 1950'de Stalin, Mao'nun gerekirse takviye göndermeyi kabul etmesi şartıyla, Kim'e Güney'deki hükümete saldırma izni verdi.Kim için bu, yabancı güçler tarafından bölünen Kore'yi birleştirme hedefinin gerçekleşmesiydi.Stalin, Sovyet kuvvetlerinin ABD ile doğrudan bir savaştan kaçınmak için açıkça çatışmaya girmeyeceğini açıkça belirtti.Kim, Mayıs 1950'de Mao ile bir araya geldi. Mao, ABD'nin müdahale edeceğinden endişeliydi, ancak Kuzey Kore işgalini desteklemeyi kabul etti.Çin, Sovyetlerin vaat ettiği ekonomik ve askeri yardıma şiddetle ihtiyaç duyuyordu.Ancak Mao, Kore'ye daha fazla etnik Koreli HKO gazisi gönderdi ve bir orduyu Kore sınırına yaklaştıracağına söz verdi.Mao'nun taahhüdü sağlandıktan sonra, savaş hazırlıkları hızlandı.

25 Haziran 1950 Pazar günü şafak vakti, KPA topçu ateşinin ardından 38. Paraleli geçti.KPA, saldırısını önce ROK birliklerinin saldırdığı ve KPA'nın "haydut hain Syngman Rhee" yi tutuklayıp infaz etmeyi hedeflediği iddiasıyla haklı çıkardı.Çatışma, batıdaki stratejik Ongjin Yarımadası'nda başladı (Ongjin Savaşı).17. Alayın Haeju şehrini ele geçirdiğine dair ilk Güney Kore iddiaları vardı ve bu olaylar dizisi, bazı bilim adamlarının önce Güney Korelilerin ateş ettiğini iddia etmelerine yol açtı.Ongjin'de ilk el ateş eden kişi, bir saat içinde, KPA güçleri 38. Paralel boyunca saldırdı.KPA, ağır toplarla desteklenen tankları içeren birleşik bir silah gücüne sahipti.ROK'un böyle bir saldırıyı durduracak tankı, tanksavar silahı veya ağır topları yoktu.Ayrıca Güney Koreliler kuvvetlerini parça parça konuşlandırdılar ve bunlar birkaç gün içinde bozguna uğratıldı.27 Haziran'da Rhee, hükümetin bir kısmıyla birlikte Seul'den tahliye edildi.28 Haziran günü saat 2'de ROK, KPA'yı durdurmak amacıyla Han Nehri üzerindeki Hangang Köprüsü'nü havaya uçurdu.Köprü, 4.000 mülteci geçerken patlatıldı ve yüzlerce kişi öldü.Köprünün yıkılması, Han Nehri'nin kuzeyindeki birçok ROK birimini de tuzağa düşürdü.Bu tür çaresiz önlemlere rağmen, Seul aynı gün Birinci Seul Savaşı sırasında düştü.Seul düştüğünde bir dizi Güney Kore Ulusal Meclis Üyesi kaldı ve ardından kırk sekizi Kuzey'e bağlılık sözü verdi.

25 Haziran 1950'de Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, BM Güvenlik Konseyi'nin 82 sayılı Kararı ile Kuzey Kore'nin Güney Kore'yi işgalini oybirliğiyle kınadı. Çin'in BM Güvenlik Konseyi'ndeki daimi koltuğu.Konuyu tartıştıktan sonra, Güvenlik Konseyi 27 Haziran 1950'de üye devletlere Kore Cumhuriyeti'ne askeri yardım sağlamalarını tavsiye eden Karar 83'ü yayınladı.27 Haziran'da Başkan Truman, ABD hava ve deniz kuvvetlerine Güney Kore'ye yardım etme emri verdi.Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin 84 sayılı Kararı 7 Temmuz 1950'de kabul edildi. Güney Kore devleti, saldırıyı püskürtmek ve bölgeye barış ve güvenliği yeniden sağlamak için gerekli olabilir.Konsey ayrıca, Cumhuriyet'e askeri güç ve diğer yardımları sağlayan tüm üyelerin, bu güçleri ve yardımı Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı birleşik bir komutanlığa sağlamasını tavsiye etti.

Seul Ulusal Üniversite Hastanesi katliamı, 28 Haziran 1950'de Kore Halk Ordusu (KPA) tarafından Güney Kore'nin Seul bölgesindeki Seul Ulusal Üniversite Hastanesi'nde 700 ila 900 doktor, hemşire, yatan hasta sivil ve yaralı askerin katledilmesidir.Birinci Seul Savaşı sırasında KPA, 28 Haziran 1950'de Seul Ulusal Üniversite Hastanesini koruyan bir müfrezeyi yok etti. Tıbbi personeli, yatan hastaları ve yaralı askerleri katlettiler.Kore Halk Ordusu insanları diri diri vurdu veya gömdü.Yalnızca sivil kurbanların sayısı 900'dü. Güney Kore Milli Savunma Bakanlığı'na göre kurbanlar arasında 100 yaralı Güney Koreli asker vardı.

Birleşmiş Milletler Komutanlığı hava kuvvetleri, Kore Savaşı sırasında 1950'den 1953'e kadar Kuzey Kore'ye karşı kapsamlı bir bombalama kampanyası yürüttü.Bu, 1947'de Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Hava Kuvvetleri'nin (USAAF) kuruluşundan bu yana Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri'nin (USAF) ilk büyük bombalama kampanyasıydı.Kampanya sırasında patlayıcılar, yangın bombaları ve napalm gibi geleneksel silahlar, binaların yaklaşık yüzde 85'i de dahil olmak üzere ülkenin neredeyse tüm şehir ve kasabalarını yok etti.Kore'ye 32.557 tonu napalm olmak üzere toplam 635.000 ton bomba atıldı.Karşılaştırıldığında, Amerika Birleşik Devletleri , II. Dünya Savaşı boyunca Avrupa sahasında 1,6 milyon ton, Pasifik sahasında ise 500.000 ton (Japonya'daki 160.000 ton dahil) düşüş gösterdi.Kuzey Kore, tarihte en ağır bombardımana maruz kalan ülkeler arasında Kamboçya (500.000 ton), Laos (2 milyon ton) ve Güney Vietnam (4 milyon ton) ile birlikte yer alıyor.

Bodo Ligi katliamı, 1950 yazında Kore Savaşı sırasında komünistlere ve şüpheli sempatizanlara (çoğu komünizm veya komünistlerle hiçbir bağlantısı olmayan sivillerdi) karşı bir katliam ve savaş suçuydu.Ölü sayısı tahminleri değişir.Tarihçiler ve Kore Savaşı uzmanları, tam toplamın en az 60.000-110.000 (Kim Dong-choon) ile 200.000 (Park Myung-lim) arasında değiştiğini tahmin ediyor.Katliam, yanlış bir şekilde Güney Kore hükümeti tarafından Kim Il-sung liderliğindeki komünistlerin üzerine atıldı.Güney Kore hükümeti, katliamı kırk yıl boyunca gizlemek için çaba sarf etti.Hayatta kalanların komünist sempatizan oldukları şüphesiyle hükümet tarafından bunu ifşa etmesi yasaklandı;kamuoyuna ifşa, işkence ve ölüm tehdidini beraberinde getirdi.1990'lar ve sonrasında, toplu mezarlardan birkaç ceset çıkarıldı ve bu da halkın katliam hakkında bilinçlenmesini sağladı.Yarım asır sonra, Güney Kore Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu, Kuzey Kore'de Güney Koreli sağcılara yönelik duyurulan infazların aksine, büyük ölçüde tarihten gizlenen siyasi şiddet olaylarında neler olduğunu araştırdı.

Osan Muharebesi, Kore Savaşı sırasında Amerika Birleşik Devletleri ile Kuzey Kore arasındaki ilk çatışmaydı.5 Temmuz 1950'de, bir topçu bataryası tarafından desteklenen 540 piyadeden oluşan bir Amerikan görev gücü olan Task Force Smith, Güney Kore'nin başkenti Seul'ün güneyindeki Osan'a taşındı ve ilerleyen saldırıyı geciktirmek için artçı olarak savaşması emredildi. Kuzey Kore kuvvetleri güneye daha güçlü bir savunma hattı oluşturmak için daha fazla ABD askeri gelirken.Görev gücünde hem tanksavar silahları hem de etkili piyade tanksavar silahları yoktu ve eskimiş 2,36 inç (60 mm) roketatarlar ve birkaç 57 mm geri tepmesiz tüfekle donatılmıştı.Birimin 105 mm obüsleri için sınırlı sayıda HEAT mermisi dışında, Sovyetler Birliği'nden T-34/85 tanklarını yenebilecek mürettebat tarafından kullanılan silahlar henüz Kore'deki ABD Ordusu kuvvetlerine dağıtılmamıştı.Eski Sovyet T-34/85 tanklarıyla donatılmış bir Kuzey Kore tank sütunu, ilk karşılaşmada görev gücünü aştı ve güneye doğru ilerlemeye devam etti.Kuzey Kore tank sütunu ABD hatlarını geçtikten sonra, görev gücü, ilerlemelerini engelleyen pozisyonuna yaklaşan yaklaşık 5.000 Kuzey Kore piyadesinden oluşan bir kuvvete ateş açtı.Kuzey Kore birlikleri sonunda ABD mevzilerini kuşattı ve alt etti ve görev gücünün geri kalanı düzensiz bir şekilde geri çekildi.

Ağustos ayına gelindiğinde KPA, ROK'u ve Sekizinci Birleşik Devletler Ordusunu güneye doğru sürekli olarak geri püskürttü.Kıdemli ve iyi yönetilen bir KPA kuvvetiyle karşı karşıya kalan ve yeterli tanksavar silahları, topları veya zırhı olmayan Amerikalılar geri çekildi ve KPA, Kore Yarımadası'nda ilerledi.İlerlemeleri sırasında KPA, memurları ve aydınları öldürerek Güney Kore'nin entelijansiyasını tasfiye etti.Eylül ayına kadar, BM güçleri güneydoğu Kore'nin Pusan ​​yakınlarındaki küçük bir köşesine kıstırıldı.Bu 230 kilometrelik (140 mil) çevre, kısmen Naktong Nehri tarafından tanımlanan bir hat üzerinde Kore'nin yaklaşık %10'unu çevreliyordu.

No Gun Ri katliamı, 26-29 Temmuz 1950'de, Kore Savaşı'nın başlarında, belirsiz sayıda Güney Koreli mültecinin bir ABD hava saldırısında ve Amerikan 7. Süvari Alayı'nın hafif ve ağır silahlarla açtığı ateş sonucu öldürülmesiyle meydana geldi. Seul'ün 100 mil (160 km) güneydoğusundaki Nogeun-ri köyü yakınlarındaki bir demiryolu köprüsünde.2005 yılında, bir Güney Kore hükümeti soruşturması 163 ölü veya kayıp ve 55 yaralının adını onayladı ve diğer birçok kurbanın adının bildirilmediğini ekledi.No Gun Ri Barış Vakfı, 2011'de çoğu kadın ve çocuk olmak üzere 250-300 kişinin öldürüldüğünü tahmin ediyor.Olay, 1999'da 7. Süvari gazilerinin hayatta kalanların hesaplarını doğruladığı bir Associated Press (AP) hikayesi yayınlanana kadar Kore dışında çok az biliniyordu.AP ayrıca, Kuzey Kore'nin mülteci gruplarına sızdığına dair raporlar nedeniyle ABD Ordusu'nun yaklaşan sivillere ateş açma emrini açığa çıkardı.2001 yılında ABD Ordusu bir soruşturma yürüttü ve daha önce hayatta kalanların iddialarını reddettikten sonra cinayetleri kabul etti, ancak üç günlük olayı "kasıtlı bir öldürme değil, savaşın doğasında olan talihsiz bir trajedi" olarak nitelendirdi.Ordu, hayatta kalanların özür ve tazminat taleplerini reddetti ve Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Bill Clinton bir pişmanlık beyanı yayınlayarak ertesi gün "yanlış olan şeyler oldu" dedi.Güney Koreli müfettişler, 7. Süvari birliklerine mültecilere ateş açma emri verildiğine inandıklarını söyleyerek ABD raporuna katılmadılar.Hayatta kalanlar grubu, ABD'nin raporunu "akınlama" olarak nitelendirdi.AP daha sonra, ABD komutanlarının bu dönemde birliklere savaş cephesinde sivilleri "vurma" ve "ateş etme" emrini verdiğini gösteren ek arşiv belgeleri keşfetti;gizliliği kaldırılan bu belgeler bulunmuş ancak Pentagon müfettişleri tarafından ifşa edilmemişti.Açıklanmayan belgeler arasında, ABD ordusunun Güney Kore'deki büyükelçisinden gelen ve ABD ordusunun yaklaşan mülteci gruplarına ateş açma politikasını benimsediğini belirten bir mektup da vardı.Taleplere rağmen ABD soruşturması yeniden açılmadı.1950-51 yılları arasında benzer iddia edilen olaylardan kurtulanlar, No Gun Ri'nin ifşa edilmesiyle harekete geçirilerek Seul hükümetine rapor verdiler.2008'de bir soruşturma komisyonu, ABD ordusu tarafından çoğu hava saldırıları olmak üzere 200'den fazla iddia edilen büyük ölçekli cinayet vakasının kaydedildiğini söyledi.

Pusan ​​Çevre Muharebesi, Kore Savaşı'nın ilk büyük çatışmalarından biriydi.Yenilginin eşiğine gelen 140.000 BM askerinden oluşan bir ordu, 98.000 kişilik işgalci Kore Halk Ordusu'na (KPA) karşı son bir direniş yapmak için toplandı.İlerleyen KPA tarafından defalarca mağlup edilen BM güçleri, Güney Kore'nin güneydoğu ucunda Busan limanını da içeren bir alanın etrafındaki 140 millik (230 km) bir savunma hattı olan "Pusan ​​Çevresine" geri zorlandı.Çoğunluğu Kore Cumhuriyeti Ordusu (ROKA), Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık'tan gelen kuvvetlerden oluşan BM birlikleri, Taegu şehirleri çevresinde çatışma halindeyken altı hafta boyunca tekrarlanan KPA saldırılarına karşı savaşarak çevre çevresinde son bir direniş sergilediler. , Masan ve Pohang ve Naktong Nehri.Büyük KPA saldırıları, Ağustos ve Eylül aylarındaki iki büyük baskıya rağmen, BM birliklerini çevreden daha uzağa zorlamada başarısız oldu.Tedarik kıtlığı ve büyük kayıplar nedeniyle engellenen Kuzey Kore birlikleri, çevreyi aşmak ve hattı çökertmek amacıyla sürekli olarak BM güçlerine saldırılar düzenledi.Ancak BM güçleri, birlik, teçhizat ve lojistikte çok büyük bir avantaj elde etmek için limanı kullandı.Tank taburları doğrudan ABD anakarasından San Francisco limanından Kore'nin en büyük limanı olan Pusan ​​limanına konuşlandırıldı.Ağustos sonunda, Pusan ​​Çevresinde savaşa hazır yaklaşık 500 orta tank vardı.Eylül 1950'nin başlarında, BM kuvvetlerinin sayısı KPA'dan 180.000 ila 100.000 askerden fazlaydı.Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (USAF), KPA lojistiğini günlük 40 yer desteği sortisi ile kesintiye uğrattı ve 32 köprüyü yok ederek gündüz karayolu ve demiryolu trafiğinin çoğunu durdurdu.KPA güçleri gündüzleri tünellerde saklanmaya ve sadece geceleri hareket etmeye zorlandı.USAF, KPA'ya malzeme vermemek için lojistik depoları, petrol rafinerilerini ve limanları imha ederken, ABD Donanması hava kuvvetleri nakliye merkezlerine saldırdı.Sonuç olarak, aşırı genişletilmiş KPA güney boyunca sağlanamadı.

Büyük Naktong Taarruzu, Kuzey Kore Kore Halk Ordusu'nun (KPA) BM güçleri tarafından kurulan Pusan ​​Çevresini kırmaya yönelik başarısız son girişimiydi.Ağustos ayına kadar BM birlikleri, Kore yarımadasının güneydoğu ucundaki 140 millik (230 km) Pusan ​​Çevresine girmeye zorlandı.İlk kez, BM birlikleri, KPA'nın üstün sayılarla kuşatamayacağı veya alt edemeyeceği kesintisiz bir hat oluşturdu.Çevredeki KPA saldırıları durdu ve Ağustos ayının sonunda tüm ivme kaybedildi.Çevre boyunca uzayan bir çatışmadaki tehlikeyi gören KPA, Eylül için BM hattını çökertmek için büyük bir saldırı istedi.KPA daha sonra tüm ordusu için çevrenin beş ekseni boyunca eşzamanlı bir saldırı planladı;ve 1 Eylül'de Masan, Kyongju, Taegu, Yongch'on ve Naktong Bulge şehirleri çevresinde yoğun çatışmalar patlak verdi.Bunu, iki taraf Pusan'a giden yolları kontrol etmek için yarışırken iki hafta süren son derece acımasız çatışmalar izledi.Başlangıçta bazı alanlarda başarılı olan KPA, kazanımlarını sayısal ve teknolojik olarak üstün BM gücüne karşı tutamadı.Bu saldırının başarısızlığı nedeniyle yine oyalanan KPA, 15 Eylül'de Inchon çıkarmaları tarafından kuşatıldı ve 16 Eylül'de BM güçleri Pusan ​​Çevresinden kaçmaya başladı.

Incheon Muharebesi, bir amfibi istilası ve Kore Savaşı'nın kesin bir zafer ve Birleşmiş Milletler Komutanlığı (BM) lehine stratejik geri dönüşle sonuçlanan bir muharebesiydi.Operasyon yaklaşık 75.000 asker ve 261 donanma gemisini içeriyordu ve iki hafta sonra Güney Kore'nin başkenti Seul'ün yeniden ele geçirilmesine yol açtı.Savaş 15 Eylül 1950'de başladı ve 19 Eylül'de sona erdi.BM ve Kore Cumhuriyeti Ordusu (ROK) güçlerinin çaresizce savundukları Pusan ​​Çevresinden uzakta sürpriz bir amfibi saldırı yoluyla, büyük ölçüde savunmasız olan Incheon şehri, BM güçleri tarafından bombalandıktan sonra güvenlik altına alındı.Savaş, Kuzey Kore Kore Halk Ordusu'nun (KPA) bir dizi zaferini sona erdirdi.Ardından BM'nin Seul'ü yeniden ele geçirmesi, KPA'nın Güney Kore'deki ikmal hatlarını kısmen kesti.Savaşı, KPA'nın hızlı bir şekilde çökmesi izledi;Incheon çıkarmasından sonraki bir ay içinde, BM güçleri 135.000 KPA askerini esir almıştı.

25 Eylül'de Seul, BM güçleri tarafından yeniden ele geçirildi.ABD hava saldırıları KPA'ya ağır hasar verdi, tanklarının çoğunu ve topçularının çoğunu yok etti.Güneydeki KPA birlikleri, etkili bir şekilde kuzeye çekilmek yerine hızla dağıldı ve Pyongyang'ı savunmasız bıraktı.Genel geri çekilme sırasında yalnızca 25.000 ila 30.000 KPA askeri KPA hatlarına ulaşmayı başardı.27 Eylül'de Stalin, KPA komutanlığının beceriksizliğini kınadığı ve yenilgiden Sovyet askeri danışmanlarını sorumlu tuttuğu Politbüro'da acil bir oturum düzenledi.

27 Eylül'de Osan yakınlarında Inchon'dan gelen BM güçleri, Pusan ​​Çevresinden kaçan BM güçleriyle birleşti ve genel bir karşı saldırı başlattı.Kuzey Kore Kore Halk Ordusu (KPA) paramparça olmuştu ve kalıntıları Kuzey Kore'ye doğru kaçıyordu.BM Komutanlığı daha sonra KPA'yı Kuzey Kore'ye kadar takip etmeye, onların yıkımını tamamlamaya ve ülkeyi birleştirmeye karar verdi.30 Eylül'de Kore Cumhuriyeti Ordusu (ROK) güçleri, Kore yarımadasının doğu kıyısında Kuzey ve Güney Kore arasındaki fiili sınır olan 38. Paraleli geçti ve bunu Kuzey Kore'ye yönelik genel bir BM saldırısı izledi.Bir ay içinde BM güçleri Yalu Nehri'ne yaklaşarak Çin'in savaşa müdahale etmesine neden oldu.Ekim sonu-Kasım başındaki ilk Çin saldırılarına rağmen, BM saldırısını 24 Kasım'da yeniledi ve ardından 25 Kasım'da başlayan İkinci Aşama Taarruzu'na Çin'in yoğun müdahalesiyle aniden durduruldu.

Namyangju katliamı, Güney Kore'nin Gyeonggi-do bölgesindeki Namyangju'da Ekim 1950 ile 1951'in başları arasında Güney Kore polisi ve yerel milis güçleri tarafından gerçekleştirilen toplu katliamdır.10 yaşın altındaki en az 23 çocuk da dahil olmak üzere 460'tan fazla kişi kısa sürede idam edildi. İkinci Seul Savaşı'nın zaferinden sonra, Güney Koreli yetkililer, Kuzey Kore'ye sempati duydukları şüphesiyle birkaç kişiyi aileleriyle birlikte tutukladı ve hemen idam etti.Katliam sırasında Güney Kore Polisi, Namyangju yakınlarındaki Goyang'da Goyang Geumjeong Mağarası katliamını gerçekleştirdi. 22 Mayıs 2008'de Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu, Güney Kore hükümetinden katliam için özür dilemesini ve kurbanlar için bir anma töreni düzenlenmesini desteklemesini talep etti.

Unsan Muharebesi, 25 Ekim - 4 Kasım 1950 tarihleri ​​arasında günümüz Kuzey Kore'sinde, Kuzey Pyongan eyaleti, Unsan yakınlarında gerçekleşen Kore Savaşı'nın bir dizi çatışmasıydı.Çin Halk Cumhuriyeti Birinci Aşama Harekatı'nın bir parçası olarak Halkın Gönüllü Ordusu (PVA), ilerleyen Birleşmiş Milletler Komutanlığını ele geçirmek amacıyla 25 Ekim'den itibaren Unsan yakınlarındaki Kore Cumhuriyeti Ordusu (ROK) 1. Piyade Tümeni'ne tekrar tekrar saldırılar düzenledi. (UNC) gafil avlanır.Amerika Birleşik Devletleri ordusuyla bir karşılaşmada, PVA 39. Kolordu, 1 Kasım'da Unsan'daki hazırlıksız ABD 8. Süvari Alayı'na saldırdı ve bu, ABD'nin savaşın en yıkıcı kayıplarından biriyle sonuçlandı.

Onjong Muharebesi, Kore Savaşı sırasında Çin ve Güney Kore güçleri arasındaki ilk çatışmalardan biriydi.25-29 Ekim 1950 tarihleri ​​arasında günümüz Kuzey Kore'sinde Onjong civarında gerçekleşti. Çin Birinci Aşama Taarruzu'nun ana odak noktası olan Halkın Gönüllü Ordusu (PVA) 40. Kolordusu, Kore Cumhuriyeti Ordusu'na ( ROK) II Kolordusu, BM'nin Yalu Nehri'ne doğru kuzeye ilerlemesini durdururken Birleşik Devletler Sekizinci Ordusu'nun sağ kanadını etkili bir şekilde yok etti.

30 Haziran 1950'de, savaşın patlak vermesinden beş gün sonra, ÇHC başbakanı ve ÇKP Merkez Askeri Komitesi'nin (CMCC) başkan yardımcısı Zhou Enlai, bir grup Çinli askeri istihbarat personelini Kuzey Kore'ye göndermeye karar verdi. Kim II-Sung ile daha iyi iletişim kurmak ve dövüşle ilgili ilk elden materyaller toplamak.Bir hafta sonra, Çin'deki en iyi eğitimli ve donanımlı birimlerden biri olan Halk Kurtuluş Ordusu'nun (PLA) Dördüncü Saha Ordusu'na bağlı On Üçüncü Ordu Kolordusu'nun derhal Kuzeydoğu Sınır Savunma Ordusu'na (NEBDA) dönüştürülmesine karar verildi. "gerekirse Kore Savaşı'na müdahaleye" hazırlanmak.20 Ağustos 1950'de Başbakan Zhou Enlai, BM'ye "Kore Çin'in komşusudur ... Çin halkı, Kore sorununun çözümünden endişe duyamaz" dedi.Böylece Çin, tarafsız ülke diplomatları aracılığıyla, Çin'in ulusal güvenliğini korumak için Kore'deki BM Komutanlığına müdahale edeceği konusunda uyardı.1 Ekim 1950'de, BM birliklerinin 38. Paraleli geçtiği gün, Sovyet büyükelçisi Stalin'den Mao ve Zhou'ya Çin'in Kore'ye beş ila altı tümen göndermesini talep eden bir telgraf gönderdi ve Kim Il-sung, Çinliler için Mao'ya çılgınca çağrılar gönderdi. askeri müdahale.18 Ekim 1950'de Zhou, Mao Zedong, Peng Dehuai ve Gao Gang ile bir araya geldi ve grup, 19 Ekim'de yaptıkları iki yüz bin PVA askerinin Kuzey Kore'ye girmesini emretti.BM hava keşifleri, yürüyüşleri ve bivouac disiplinleri havadan algılamayı en aza indirdiği için gündüzleri PVA birimlerini görmekte güçlük çekiyordu.PVA "karanlıktan karanlığa" yürüdü (19:00–03:00) ve hava kamuflajı (gizlenen askerler, yük hayvanları ve ekipman) 05:30'a kadar konuşlandırıldı.Bu arada, gün ışığından yararlanma ekipleri bir sonraki konaklama yeri için keşif yaptı.Gündüz faaliyeti veya yürüyüş sırasında, bir uçak belirirse, uçup gidene kadar askerler hareketsiz kalacaktı;PVA memurlarına, güvenlik ihlalcilerini vurma emri verildi.Bu tür bir savaş alanı disiplini, üç tümenli bir ordunun Mançurya, An-tung'dan 460 km'yi (286 mil) yaklaşık 19 günde savaş bölgesine yürümesine izin verdi.Başka bir tümen, 18 gün boyunca günde ortalama 29 km (18 mil) ile dolambaçlı bir dağ yolunda gece yürüyüşü yaptı.19 Ekim'de Yalu Nehri'ni gizlice geçtikten sonra, PVA 13. Ordu Grubu, 25 Ekim'de Çin-Kore sınırı yakınında ilerleyen BM kuvvetlerine saldıran Birinci Aşama Taarruzunu başlattı.Yalnızca Çin'in aldığı bu askeri karar, Sovyetler Birliği'nin tavrını değiştirdi.PVA birliklerinin savaşa girmesinden on iki gün sonra Stalin, Sovyet Hava Kuvvetlerinin hava koruması sağlamasına izin verdi ve Çin'e daha fazla yardım yapılmasını destekledi.

5 Kasım 1950'de ABD Genelkurmay Başkanları, ordularının Kore'ye geçmesi veya PRC veya KPA bombardıman uçaklarının Kore'ye oradan saldırması durumunda Mançurya ÇHC askeri üslerine misilleme amaçlı atom bombası atılması emrini verdi.Başkan Truman, dokuz Mark 4 nükleer bombasının "Hava Kuvvetlerinin Dokuzuncu Bomba Grubuna devredilmesini emretti; silahların belirlenen taşıyıcısı, bunların Çin ve Kore hedeflerine karşı kullanılmasına yönelik bir emir imzaladı" ve bunu asla aktarmadı.Truman ve Eisenhower'ın her ikisinin de askeri deneyimi vardı ve nükleer silahları ordularının potansiyel olarak kullanılabilir bileşenleri olarak görüyorlardı.PVA güçleri BM güçlerini Yalu Nehri'nden geri püskürtürken Truman, 30 Kasım 1950'deki bir basın toplantısında nükleer silah kullanmanın yerel askeri komutanın kontrolü altında "her zaman aktif olarak değerlendirildiğini" belirtti.Hindistan büyükelçisi K. Madhava Panikkar, "Truman'ın Kore'de atom bombası kullanmayı düşündüğünü açıkladığını bildirdi.

İkinci Aşama Saldırısı, Çin Halk Gönüllü Ordusu'nun (PVA) BM güçlerine karşı düzenlediği bir saldırıydı.Kampanyanın iki ana çatışması, Kuzey Kore'nin batı kesimindeki Ch'ongch'on Nehri Savaşı ve Kuzey Kore'nin doğu kesimindeki Chosin Rezervuarı Savaşı idi.Her iki tarafta da kayıplar ağırdı.Savaşlar -30 °C (-22 °F) kadar düşük sıcaklıklarda yapıldı ve donma nedeniyle meydana gelen kayıplar, savaş yaralarından kaynaklanan kayıpları aşmış olabilir.ABD istihbaratı ve hava keşifleri, Kuzey Kore'de bulunan çok sayıda Çinli askeri tespit edemedi.Böylece, BM birimleri, batıda Sekizinci Birleşik Devletler Ordusu ve doğuda X Kolordu, 24 Kasım'da "Yersiz bir güvenle ... sayıca düşman kuvvetlerinden rahat bir şekilde üstün olduklarına inanarak" "Yılbaşında Eve" saldırısını başlattılar. ."Çin saldırıları sürpriz oldu.Tüm Kuzey Kore'yi fethetmek ve savaşı sona erdirmek amacıyla Noel Evine saldırı, Çin'in büyük saldırısı ışığında hızla terk edildi.İkinci Aşama Saldırısı, tüm BM güçlerini savunmaya geçmeye ve geri çekilmeye zorladı.Çin, saldırının sonunda neredeyse tüm Kuzey Kore'yi geri almıştı.

Ch'ongch'on Nehri Savaşı, Kuzey Kore'nin kuzeybatı kesimindeki Ch'ongch'on Nehri Vadisi boyunca Kore Savaşı'nda belirleyici bir savaştı.Başarılı Çin Birinci Aşama Harekatı'na yanıt olarak BM güçleri, Çin kuvvetlerini Kore'den kovmak ve savaşı sona erdirmek için Noelden Eve Taarruzunu başlattı.Bu tepkiyi öngören Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) Komutanı Peng Dehuai, ilerleyen BM kuvvetlerine karşı "İkinci Aşama Harekatı" adı verilen bir karşı saldırı planladı.Daha önceki Birinci Aşama Harekatı'nın başarısını tekrarlamayı ümit eden PVA 13. Ordusu, ilk olarak 25 Kasım 1950 gecesi Ch'ongch'on Nehri Vadisi boyunca bir dizi sürpriz saldırı düzenleyerek Sekizinci Birleşik Devletler Ordusu'nun sağ kanadını etkili bir şekilde yok etti. PVA kuvvetlerinin BM arka bölgelerine hızla hareket etmesine izin verirken.26 Kasım - 2 Aralık 1950 arasındaki müteakip savaşlarda ve geri çekilmelerde, ABD Sekizinci Ordusu PVA güçleri tarafından kuşatılmaktan kaçınmayı başarsa da, PVA 13. Ordusu, geri çekilen BM kuvvetlerine hala ağır kayıplar verebildi. tüm uyumu kaybetti.Savaşın ardından ABD Sekizinci Ordusu'nun ağır kayıpları, tüm BM kuvvetlerini Kuzey Kore'den 38. Paralele çekilmeye zorladı.

27 Kasım 1950'de Çin kuvvetleri, Chosin Rezervuarı bölgesinde Tümgeneral Edward Almond komutasındaki ABD X Kolordusu'nu şaşırttı.Bunu kısa süre sonra dondurucu havada 17 günlük acımasız bir savaş izledi.27 Kasım ile 13 Aralık arasında, Tümgeneral Oliver P. Smith'in saha komutası altındaki 30.000 BM askeri (daha sonra "The Chosin Few" olarak anılacaktır) Song Shilun komutasındaki yaklaşık 120.000 Çinli asker tarafından kuşatıldı ve saldırıya uğradı. Mao Zedong tarafından BM güçlerini yok etmek için.BM güçleri yine de kuşatmadan çıkmayı ve Çinlilere ağır kayıplar vererek Hungnam limanına savaşarak geri çekilmeyi başardı.Ch'ongch'on Nehri Muharebesi'nin ardından ABD Sekizinci Ordusu'nun kuzeybatı Kore'den geri çekilmesi ve X Kolordu'nun kuzeydoğu Kore'deki Hungnam limanından tahliyesi, BM birliklerinin Kuzey Kore'den tamamen çekilmesine işaret ediyordu.

Büyük Çin Halk Gönüllü Ordusu'nun (PVA) Ch'ongch'on Nehri Muharebesi'ndeki zaferinin ardından, Birleşmiş Milletler Komutanlığı (BM) Kore Yarımadası'ndan tahliye olasılığını düşünmeye başladı.Çin Komünist Partisi başkanı Mao Zedong, BM güçlerine Güney Kore'den çekilmeleri için baskı yapmak amacıyla Çin Halk Gönüllü Ordusu'na 38. Paraleli geçmesini emretti.31 Aralık 1950'de Çin 13. Ordusu, 38. Paralel boyunca Kore Cumhuriyeti Ordusu'nun (ROK) 1., 2., 5. ve 6. Piyade Tümenlerine saldırarak Imjin Nehri, Hantan Nehri, Gapyeong ve Chuncheon'daki BM savunmasını aştı. süreç.PVA güçlerinin savunucuları ezmesini önlemek için, artık Korgeneral Matthew B. Ridgway komutasındaki ABD Sekizinci Ordusu 3 Ocak 1951'de Seul'ü boşalttı.

BM güçleri batıda Suwon'a, merkezde Wonju'ya ve doğuda Samcheok'un kuzeyinde, savaş cephesinin istikrara kavuştuğu ve tutulduğu bölgeye çekildi.PVA, lojistik kapasitesini aşmıştı ve bu nedenle, yiyecek, cephane ve malzeme her gece Yalu Nehri sınırından üç savaş hattına yürüyerek ve bisikletle taşındığından Seul'ün ötesine baskı yapamadı.Ocak ayının sonlarında, PVA'nın savaş hatlarını terk ettiğini fark eden General Ridgway, Thunderbolt Operasyonu (25 Ocak 1951) olan bir yürürlükte keşif emri verdi.Bunu, BM kuvvetlerinin Han Nehri'ne ulaşması ve Wonju'yu yeniden ele geçirmesiyle sonuçlanan, BM'nin hava üstünlüğünden tam olarak yararlanan tam ölçekli bir ilerleme izledi.

Geochang katliamı, Güney Kore Ordusu'nun 11. Tümenine bağlı 9. alayın üçüncü taburu tarafından 9 Şubat 1951 ile 11 Şubat 1951 tarihleri ​​arasında Güney Kore'nin Güney Gyeongsang ilçesine bağlı Geochang'da 719 silahsız vatandaşın düzenlediği katliamdır.Kurbanlar arasında 385 çocuk vardı.11. Tümen, iki gün önce Sancheong-Hamyang katliamını da gerçekleştirdi.Tümene komuta eden general Choe Deok-sin'di.Haziran 2010'de Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu araştırmacısı An Jeong-a, katliamın gerilla etkisindeki bölgede yaşayan vatandaşları yok etmek için Güney Kore Ordusu'nun resmi emriyle yapıldığı tezine ilişkin Milli Savunma Bakanlığı'nın resmi belgelerini ifşa etti. .9 Eylül 2010'da An, Geochang katliamı belgelerini ifşa ettiği için kovuldu.Milli Savunma Bakanlığı, An'ı yalnızca ifşa edilmemesi koşuluyla görmesine izin verilen belgeleri ifşa etmekle suçladı.

Hoengsong Muharebesi, Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) Dördüncü Aşama Saldırısının bir parçasıydı ve PVA ile Birleşmiş Milletler güçleri arasında yapıldı.BM'nin Thunderbolt Operasyonu karşı saldırısı tarafından kuzeye doğru geri püskürtüldükten sonra, PVA bu savaşta galip geldi, iki günlük çatışmada BM güçlerine ağır kayıplar verdirdi ve geçici olarak inisiyatifi geri aldı.İlk PVA saldırısı, üç PVA tümeninin birkaç saatlik saldırılarının ardından dağılan Kore Cumhuriyeti Ordusu (ROK) 8. Piyade Tümeni'ne düştü.ROK 8. Tümeni destekleyen ABD zırhlı ve topçu kuvvetleri piyade ekranlarının buharlaştığını görünce, Hoengsong'un kuzeyindeki kıvrımlı vadiden geçen tek yoldan aşağı çekilmeye başladılar;ancak kısa süre sonra ülke çapında sızan PVA tarafından kuşatıldılar.Yüzlerce ABD askeri, PVA güçleri tarafından öldürüldü ve bu, ABD ordusunun Kore Savaşı'nda uğradığı en orantısız yenilgilerden biriyle sonuçlandı.

Chipyong-ni Savaşı, Çin'in Güney Kore'yi işgalinin "doruk noktasını" temsil ediyor.BM güçleri, saldırının ivmesini kıran kısa ama umutsuz bir savaş verdi.Savaş bazen "Kore Savaşı'nın Gettysburg'u" olarak bilinir: 5.600 Güney Koreli, ABD ve Fransız askeri, her taraftan 25.000 PVA ile çevriliydi.BM güçleri daha önce büyük PVA/KPA güçleri karşısında önleri kesilmek yerine geri çekilmişti, ancak bu kez ayağa kalktılar, savaştılar ve kazandılar.Çin saldırısının gaddarlığı ve savunucuların kahramanlığı nedeniyle, savaş aynı zamanda "askeri tarihteki en büyük alay savunma eylemlerinden biri" olarak anıldı.

Dördüncü Seul Savaşı olarak da bilinen Karındeşen Operasyonu, Seul ve Hongch'on kasabaları çevresindeki Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) ve Kore Halk Ordusu (KPA) kuvvetlerini mümkün olduğunca yok etmeyi amaçlıyordu. Seul'ün 80 km doğusunda ve Chuncheon, 15 mil (24 km) daha kuzeyde.Operasyonda ayrıca BM birliklerinin 38. Paralele getirilmesi amaçlandı.Bunu, PVA/KPA güçlerini Han Nehri'nin kuzeyine itmek için 28 Şubat'ta sona eren sekiz günlük bir BM saldırısı olan Katil Operasyonu'nun hemen ardından takip etti.Karındeşen Operasyonu'ndan önce Kore Savaşı'nın en büyük topçu bombardımanı gerçekleşti.Ortada, ABD 25. Piyade Tümeni hızla Han'ı geçti ve bir köprübaşı kurdu.Daha doğuda, IX Corps 11 Mart'ta ilk aşama hattına ulaştı.Üç gün sonra avans bir sonraki aşama hattına ilerledi.14-15 Mart gecesi, ROK 1. Piyade Tümeni ve ABD 3. Piyade Tümeni unsurları, başkentin Haziran 1950'den bu yana dördüncü ve son kez el değiştirdiği tarih olarak Seul'ü kurtardı. BM'nin şehrin doğusuna yaklaşması onları kuşatmayla tehdit etti.Seul'ün yeniden ele geçirilmesinin ardından, PVA/KPA güçleri kuzeye doğru çekildi ve engebeli, çamurlu araziyi, özellikle dağlık ABD X Kolordusu sektöründe maksimum avantaj sağlayacak şekilde kullanan becerikli geciktirme eylemleri gerçekleştirdi.Bu tür engellere rağmen Karındeşen Operasyonu Mart ayı boyunca devam etti.Dağlık orta bölgede, US IX ve US X Corps, metodik olarak ilerledi, IX Corps hafif muhalefete ve X Corps sağlam düşman savunmalarına karşı.Hongch'on 15'inde alındı ​​ve Chuncheon 22'sinde emniyete alındı.Chuncheon'un ele geçirilmesi, Karındeşen Operasyonunun son büyük kara hedefiydi.

Çin Halk Gönüllü Ordusu'ndan (PVA) birlikler, Güney Kore'nin başkenti Seul'ü yeniden ele geçirmek ve bir atılım gerçekleştirmek amacıyla aşağı Imjin Nehri'ndeki Birleşmiş Milletler Komutanlığı (BM) mevzilerine saldırdı.Saldırı, Ocak-Mart 1951'de bir dizi başarılı BM karşı saldırısının BM kuvvetlerinin Kansas'taki 38. Astar.BM hattının savaşın gerçekleştiği bölümü, esas olarak, tanklar ve toplarla desteklenen üç İngiliz ve bir Belçika piyade taburundan oluşan 29. Piyade Tugayı'nın İngiliz kuvvetleri tarafından savunuldu.Tugay, sayısal olarak çok üstün bir düşmanla karşılaşmasına rağmen, genel mevzilerini üç gün boyunca korudu.29. Piyade Tugayı'nın birimleri nihayetinde geri çekilmek zorunda kaldığında, Imjin Nehri Savaşı'ndaki eylemleri, diğer BM kuvvetlerininkilerle birlikte, örneğin Kapyong Savaşı'nda, PVA saldırısının ivmesini köreltmiş ve izin vermişti. BM güçleri, PVA'nın durdurulduğu Seul'ün kuzeyindeki hazırlanmış savunma pozisyonlarına geri çekilecek.Genellikle "Seul'ü kurtaran Savaş" olarak bilinir.

Kapyong Muharebesi, başta Kanada , Avustralya ve Yeni Zelanda olmak üzere BM kuvvetleri ile Çin Halk Gönüllü Ordusu'nun (PVA) 118. Tümeni arasında gerçekleşti.Çatışma, Çin Bahar Taarruzu sırasında meydana geldi ve 27. İngiliz Milletler Topluluğu Tugayı'nın başkent Seul'e giden önemli bir yol üzerinde Kapyong Vadisi'nde blokaj mevzileri kurduğunu gördü.İki ileri tabur - 3. Tabur, Avustralya Kraliyet Alayı ve 2. Tabur, Prenses Patricia'nın Kanada Hafif Piyadesi, her ikisi de yaklaşık 700 kişiden oluşan taburlar - Yeni Zelanda Topçu Kraliyet Alayı'nın 16. Saha Alayı'ndan gelen silahlarla desteklendi. ABD havan topları ve on beş Sherman tankından oluşan bir şirket.Bu kuvvetler, alelacele geliştirilen savunmalarla vadinin ata biner gibi mevzilerini işgal etti.Kore Cumhuriyeti Ordusundan (ROK) binlerce asker vadiden çekilmeye başladığında, PVA karanlıkta tugay pozisyonuna sızdı ve akşam ve ertesi gün Tepe 504'te Avustralyalılara saldırdı.Sayıca az olmalarına rağmen, Avustralya ve Amerikan tankları, savaş alanından tugay karargahının arkasındaki mevzilere çekilmeden önce 24 Nisan öğleden sonrasına kadar mevzilerini korudular ve her iki taraf da ağır kayıplar verdi.PVA daha sonra dikkatlerini, kuşatmaları herhangi bir ikmal veya takviye kuvvetlerinin girmesini engelleyen Tepe 677'deki çevrili Kanadalılara çevirdi.Kanadalı 2 PCCLI'ye 677 Tepesi'nde son bir savunma yapması emredildi. 24/25 Nisan'daki şiddetli bir gece muharebesi sırasında Çin kuvvetleri 2 PPCLI'yi yerinden edemedi ve muazzam kayıplar verdi.Ertesi gün PVA, yeniden toplanmak için vadiden geri çekildi ve Kanadalılar 26 Nisan'ın sonlarında rahatladılar. Çatışma, PVA saldırısının körelmesine yardımcı oldu ve Avustralyalıların ve Kanadalıların Kapyong'daki eylemleri, bir atılımı önlemede kritikti. BM merkez cephesi, ABD kuvvetlerinin Kore'de kuşatılması ve nihayetinde Seul'ün ele geçirilmesi.Kanada ve Avustralya taburları saldırının yükünü taşıdı ve zorlu savunma savaşı sırasında gücü 10.000-20.000 olduğu tahmin edilen tüm bir PVA tümenini durdurdu.

BM Mayıs-Haziran 1951 karşı saldırısı, Nisan-Mayıs 1951'deki Çin bahar taarruzuna yanıt olarak başlatıldı.19 Mayıs'a gelindiğinde, bahar saldırısının ikinci aşaması olan cephenin doğu kesimindeki Soyang Nehri Muharebesi, BM kuvvetlerinin takviyesi, ikmal güçlükleri ve BM hava ve topçu saldırılarından kaynaklanan artan kayıplar nedeniyle ivme kaybediyordu.20 Mayıs'ta Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) ve Kore Halk Ordusu (KPA) ağır kayıplar verdikten sonra geri çekilmeye başladı, eş zamanlı olarak BM cephenin batı ve orta kısımlarında karşı saldırı başlattı.24 Mayıs'ta, PVA/KPA ilerlemesi durdurulduktan sonra, BM orada da bir karşı saldırı başlattı.Batıda BM güçleri, BM ilerlemesinden daha hızlı geri çekildikleri için PVA/KPA ile teması sürdüremedi.Merkez bölgede BM güçleri, Chuncheon'un kuzeyindeki geçit noktalarında PVA/KPA ile temas kurarak ağır kayıplar verdi.Doğuda BM güçleri PVA/KPA ile temas halinde kaldı ve onları kademeli olarak Soyang Nehri'nin kuzeyine doğru itti.Haziran ortasına kadar BM kuvvetleri, bahar saldırısının başlangıcında geri çekildikleri 38. Paralelin yaklaşık 2–6 mil (3,2–9,7 km) kuzeyindeki Line Kansas'a ulaştı ve bazı bölgelerde daha kuzeyde Line Wyoming'e ilerledi.Ateşkes müzakerelerinin başlamasına yönelik tartışmalar sürerken, BM'nin ana direniş hattı olarak güçlendirilmiş Kansas-Wyoming Hattı üzerindeki ilerlemesi durdu ve bazı sınırlı saldırılara rağmen bu, önümüzdeki 2 yıllık çıkmaz boyunca esasen cephe hattı olarak kalacaktı.

Savaşın geri kalanında BM ve PVA/KPA savaştı, ancak çıkmaz devam ettiği için çok az bölge değiş tokuşu yaptı.Kuzey Kore'nin geniş çaplı bombalanması devam etti ve 10 Temmuz 1951'de PVA/KPA'nın kontrolündeki bölgede bulunan Kore'nin eski başkenti Kaesong'da uzun süreli ateşkes müzakereleri başladı.Çin tarafında, Zhou Enlai barış görüşmelerini yönetti ve müzakere ekibine Li Kenong ve Qiao Guanghua başkanlık etti.Savaşan taraflar müzakere ederken savaş devam etti;BM güçlerinin amacı tüm Güney Kore'yi yeniden ele geçirmek ve toprak kaybetmekten kaçınmaktı.PVA ve KPA benzer operasyonlara girişti ve daha sonra BM Komutanlığının savaşı sürdürme kararlılığını test etmek için askeri ve psikolojik operasyonlar gerçekleştirdi.İki taraf cephe boyunca sürekli olarak topçu ateşi ticareti yaptı, BM güçleri Çin liderliğindeki kuvvetlere göre büyük bir ateş gücü avantajına sahipti.Örneğin, 1952'nin son üç ayında BM 3.553.518 sahra top mermisi ve 2.569.941 havan mermisi ateşlerken, Komünistler 377.782 sahra top mermisi ve 672.194 havan mermisi ateşledi: BM'nin lehine toplam 5.83:1 oran.Kuzey Kore desteği ve dağınık KPA başıboş çeteleriyle yeniden canlanan Komünist isyan, güneyde de yeniden canlandı.1951 sonbaharında Van Fleet, Tümgeneral Paik Sun-yup'a gerilla faaliyetinin belini kırma emri verdi.Aralık 1951'den Mart 1952'ye kadar, ROK güvenlik güçleri 11.090 partizan ve sempatizanı öldürdüğünü ve 9.916 kişiyi daha yakaladığını iddia etti.

Birleşmiş Milletler güçleri, ateşkes görüşmeleri için 1951'den 1953'e kadar Panmunjeom'da Kuzey Koreli ve Çinli yetkililerle bir araya geldi.Görüşmeler aylarca sürdü.Görüşmeler sırasındaki ana çekişme noktası, savaş esirlerini çevreleyen soruydu.Dahası, Güney Kore birleşik bir devlet talebinde tavizsizdi.8 Haziran 1953'te savaş esiri sorunu konusunda bir anlaşmaya varıldı.Ülkelerine dönmeyi reddeden mahkumların üç ay boyunca tarafsız bir denetleme komisyonu altında yaşamalarına izin verildi.Bu sürenin sonunda, hala geri gönderilmeyi reddedenler serbest bırakılacaktı.Ülkelerine geri gönderilmeyi reddedenler arasında, ikisi hariç tümü Çin Halk Cumhuriyeti'ne sığınmayı seçen 21 Amerikan ve bir İngiliz savaş esiri vardı.

1951 yazında, Kaesong'da barış müzakereleri başladığında Kore Savaşı bir çıkmaza girdi.Karşıt ordular, Kore yarımadasının ortasından doğudan batıya uzanan bir hat boyunca, orta Kore dağ silsilesindeki 38. Paralelin birkaç mil kuzeyindeki tepelerde yer alan bir hat boyunca karşı karşıya geldi.Birleşmiş Milletler ve Kuzey Kore Kore Halk Ordusu (KPA) ve Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) güçleri, nispeten küçük ama yoğun ve kanlı birkaç muharebede çarpışarak bu hat boyunca konum için yarıştı.Bloody Ridge, BM güçlerinin bir BM ikmal yolunda topçu ateşi çağırmak için gözlem noktaları olarak kullanıldığına inandıkları bir tepe sırtını ele geçirme girişimi olarak başladı.

Bloody Ridge'den çekildikten sonra Kore Halk Ordusu (KPA), 7 mil (11 km) uzunluğundaki bir tepe kütlesinde sadece 1.500 yarda (1.400 m) uzaklıkta yeni mevziler kurdu.Bilakis, buradaki savunma Bloody Ridge'dekinden bile daha güçlüydü.Heartbreak Ridge Muharebesi, Chorwon yakınlarındaki 38. Paralel'in (Kuzey ve Güney Kore arasındaki savaş öncesi sınır) birkaç mil kuzeyinde, Kuzey Kore tepelerindeki birkaç büyük çatışmadan biriydi.

1951'de ABD, Kore'de atom savaşına en çok yaklaştı.Çin, Çin-Kore sınırına yeni ordular konuşlandırdığı için, Okinawa'daki Kadena Hava Üssü'ndeki yer ekipleri, "yalnızca temel çekirdek çekirdeklerinden yoksun" Kore savaşı için atom bombaları topladılar.Ekim 1951'de Amerika Birleşik Devletleri, nükleer silah kapasitesi oluşturmak için Hudson Harbour Operasyonunu gerçekleştirdi.USAF B-29 bombardıman uçakları, doğu-orta Japonya'daki Yokota Hava Üssü'nden koordine edilen Okinawa'dan Kuzey Kore'ye (sahte nükleer veya konvansiyonel bombalar kullanarak) bireysel bombalama seferleri düzenledi.Hudson Limanı, "silahların montajı ve test edilmesi, liderlik, bomba hedeflemenin yer kontrolü dahil olmak üzere, bir atom saldırısında yer alacak tüm faaliyetlerin gerçek işleyişini" test etti.Bombalama koşusu verileri, atom bombalarının kitlesel piyadelere karşı taktiksel olarak etkisiz olacağını gösterdi, çünkü "büyük düşman birlikleri kitlelerinin zamanında tespit edilmesi son derece nadirdi".General Matthew Ridgway, Kore dışından büyük bir hava saldırısı gelirse nükleer silah kullanma yetkisine sahipti.Çin'e bir uyarı iletmek için Hong Kong'a bir elçi gönderildi.Mesaj muhtemelen Çinli liderlerin ABD'nin potansiyel nükleer silah kullanımı konusunda daha temkinli olmalarına neden oldu, ancak B-29 konuşlandırmasını öğrenip öğrenmedikleri belirsiz ve o ayki iki büyük Çin saldırısının başarısızlığı, muhtemelen onların bir karara varmalarına neden oldu. Kore'de savunma stratejisi.B-29'lar, Haziran ayında Amerika Birleşik Devletleri'ne döndü.

Hill Eerie Muharebesi, 1952'de Ch'orwon'un yaklaşık 10 mil (16 km) batısında bir askeri karakol olan Hill Eerie'de Birleşmiş Milletler Komutanlığı (BM) kuvvetleri ile Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) arasındaki birkaç Kore Savaşı çatışmasını ifade eder. .Her iki tarafça birkaç kez çekildi;her biri diğerinin konumunu sabote ediyor.

Old Baldy Muharebesi, Kore'nin batısındaki Hill 266 için beş çatışmadan oluşan bir dizi anlamına gelir.1952-1953'te 10 aylık bir süre içinde meydana geldiler, ancak bu çarpışmalardan hem önce hem de sonra şiddetli çatışmalar yaşandı.

Baekma-goji veya Beyaz At, ABD IX Corps tarafından kontrol edilen alanın bir parçası olan, kuzeybatıdan güneydoğuya doğru yaklaşık 2 mil (3,2 km) boyunca uzanan 395 metrelik (1,296 ft) ormanlık bir tepe kütlesinin tepesiydi. ve Cheorwon'a batı yaklaşımlarına hakim olan Yokkok-chon Vadisi üzerinde iyi bir hakimiyete sahip önemli bir ileri karakol tepesi olarak kabul edildi.Tepenin kaybedilmesi, IX Kolordusu'nun Cheorwon bölgesindeki Yokkok-chon'un güneyindeki yüksek zemine çekilmesine neden olacak, IX Kolordusu'nun Cheorwon yol ağını kullanmasını engelleyecek ve tüm Cheorwon bölgesini düşman saldırısına ve penetrasyona açacaktır.On günlük savaş boyunca, tepe, tekrar tekrar yapılan saldırılar ve ele geçirilmesi için yapılan karşı saldırılardan sonra 24 kez el değiştirecekti.Daha sonra, Baengma-goji yıpranmış beyaz bir ata benziyordu, bu nedenle adı beyaz at anlamına gelen Baengma'ydı.

Üçgen Tepesi Muharebesi, Kore Savaşı sırasında uzun süren bir askeri çatışmaydı.Ana muharipler, Çin Halk Gönüllü Ordusu (PVA) 15. ve 12. Kolordu unsurlarına karşı Birleşik Devletler Hava Kuvvetlerinin ek desteğiyle iki Birleşmiş Milletler (BM) piyade tümeniydi. "Demir Üçgen".Acil BM hedefi, Gimhwa-eup'un 2 kilometre (1,2 mil) kuzeyinde ormanlık yüksek bir sırt olan Triangle Hill idi.Tepe, PVA'nın 15. Kolordu gazileri tarafından işgal edildi.Yaklaşık bir ay boyunca, önemli miktarda ABD ve Kore Cumhuriyeti Ordusu (ROK) kuvvetleri, Triangle Hill'i ve bitişiğindeki Sniper Ridge'i ele geçirmek için tekrar tekrar girişimlerde bulundu.Topçu ve uçaklardaki açık üstünlüğe rağmen, artan BM kayıpları, 42 günlük çatışmanın ardından saldırının durdurulmasına ve PVA güçlerinin orijinal konumlarını geri kazanmasına neden oldu.

Domuz Pirzola Tepesi Muharebesi, Nisan ve Temmuz 1953'teki bir çift ilgili Kore Savaşı piyade muharebesinden oluşur. Bunlar, Birleşmiş Milletler Komutanlığı (BM) ile Çin ve Kuzey Koreliler Kore Ateşkes Anlaşmasını müzakere ederken yapıldı.İlk savaşı BM kazandı, ancak ikinci savaşı Çinliler kazandı.

Kumsong Savaşı, Kore Savaşı'nın son savaşlarından biriydi.Kore Savaşı'nı sona erdirmek isteyen ateşkes görüşmeleri sırasında, Birleşmiş Milletler Komutanlığı (UNC) ile Çin ve Kuzey Kore kuvvetleri, mahkumların ülkelerine geri gönderilmesi konusunda anlaşamadı.Ateşkes anlaşmasını imzalamayı reddeden Güney Kore Devlet Başkanı Syngman Rhee, ülkelerine geri gönderilmeyi reddeden 27.000 Kuzey Koreli mahkumu serbest bıraktı.Bu eylem, Çin ve Kuzey Kore komutanlıkları arasında bir öfkeye neden oldu ve devam eden müzakereleri raydan çıkarma tehdidinde bulundu.Sonuç olarak Çinliler, Kumsong çıkıntısını hedef alan bir saldırı başlatmaya karar verdi.Bu, BM güçlerine karşı bir zafer kazanan, savaşın son büyük ölçekli Çin saldırısı olacaktı.

Kore Ateşkes Anlaşması, Kore Savaşı'ndaki düşmanlıkların tamamen durdurulmasını sağlayan bir ateşkestir.Birleşmiş Milletler Komutanlığı'nı (UNC) temsilen Birleşik Devletler Ordusu Korgeneral William Harrison Jr. ve General Mark W. Clark, Kore Halk Ordusu'nu (KPA) temsilen Kuzey Kore lideri Kim Il-sung ve General Nam Il ve Peng tarafından imzalandı. Çin Halk Gönüllü Ordusu'nu (PVA) temsil eden Dehuai.Ateşkes 27 Temmuz 1953'te imzalandı ve "nihai barışçıl bir çözüme ulaşılana kadar Kore'deki düşmanlıkların ve tüm silahlı kuvvet eylemlerinin tamamen durdurulmasını sağlamak" için tasarlandı.Güney Kore , Başkan Syngman Rhee'nin Kore'yi zorla birleştirmeyi reddetmesi nedeniyle Ateşkes Anlaşmasını asla imzalamadı.Çin, ilişkileri normalleştirdi ve 1992'de Güney Kore ile bir barış anlaşması imzaladı.