การรุกรานรัสเซียของฝรั่งเศส

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1792 เป็นต้นมา ฝรั่งเศส อยู่ในสถานะใกล้จะทำสงครามกับมหาอำนาจยุโรปที่สำคัญ ซึ่งเป็นผลมาจากการปฏิวัติฝรั่งเศสนโปเลียนซึ่งยึดอำนาจในปี ค.ศ. 1799 และปกครองฝรั่งเศสในฐานะเผด็จการ ได้ทำการรณรงค์ทางทหารหลายครั้งซึ่งส่งผลให้เกิดการสร้างอาณาจักรฝรั่งเศสแห่งแรกเริ่มตั้งแต่ปี 1803 สงครามนโปเลียนได้พิสูจน์ความสามารถของนโปเลียนเขาได้รับชัยชนะใน สงครามแนวร่วมที่สาม (พ.ศ. 2346-2349 ซึ่งสลายจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์อายุพันปี) สงครามแนวร่วมที่สี่ (พ.ศ. 2349-2350) และ สงครามแนวร่วมที่ห้า (พ.ศ. 2352)ในปี 1807 นโปเลียนและอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซียได้ลงนามใน สนธิสัญญาทิลซิต บนแม่น้ำเนมันหลังจากชัยชนะของฝรั่งเศสที่ ฟรีดแลนด์สนธิสัญญาได้ค่อยๆ เสริมสร้างความเป็นพันธมิตรของรัสเซียกับฝรั่งเศส และทำให้นโปเลียนมีอำนาจเหนือเพื่อนบ้านทั้งหมดของพวกเขาข้อตกลงดังกล่าวทำให้รัสเซียเป็นพันธมิตรกับฝรั่งเศส และพวกเขายอมรับ ระบบภาคพื้นทวีป ซึ่งเป็นการปิดล้อมสหราชอาณาจักรแต่สนธิสัญญาดังกล่าวทำให้รัสเซียลำบากทางเศรษฐกิจ และซาร์อเล็กซานเดอร์ออกจากการปิดล้อมภาคพื้นทวีปในวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2353 บัดนี้นโปเลียนถูกกีดกันจากเครื่องมือนโยบายต่างประเทศที่สำคัญของเขาต่อสหราชอาณาจักรสนธิสัญญาเชินบรุนน์ซึ่งสิ้นสุดสงครามระหว่างออสเตรียและฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1809 มีมาตราการถอดกาลิเซียตะวันตกออกจากออสเตรียและผนวกเข้ากับราชรัฐวอร์ซอว์รัสเซียมองว่าสิ่งนี้ขัดแย้งกับผลประโยชน์ของตน เนื่องจากพวกเขาถือว่าดินแดนแห่งนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่มีศักยภาพสำหรับการรุกรานของฝรั่งเศส

การรุกรานเริ่มขึ้นในวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2355 นโปเลียนได้ส่งข้อเสนอสุดท้ายแห่งสันติภาพไปยังเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไม่นานก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติการเขาไม่เคยได้รับการตอบกลับ ดังนั้นเขาจึงออกคำสั่งให้เดินทางต่อไปยัง รัสเซีย โปแลนด์ในตอนแรกเขาพบกับการต่อต้านเพียงเล็กน้อยและเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วเข้าไปในดินแดนของศัตรูกองกำลังสัมพันธมิตรฝรั่งเศสมีจำนวนทหาร 449,000 นายและปืนใหญ่ 1,146 กระบอก ซึ่งถูกต่อต้านโดยกองทัพรัสเซียที่รวมพลรัสเซียได้ 153,000 นาย ปืนใหญ่ 938 กระบอก และคอสแซค 15,000 นายศูนย์กลางของกองกำลังฝรั่งเศสมุ่งเน้นไปที่เคานาสและการข้ามนั้นสร้างโดยกองทหารรักษาการณ์ฝรั่งเศส I, II และ III ซึ่งมีจำนวนประมาณ 120,000 นายที่จุดข้ามนี้เพียงอย่างเดียวทางแยกที่เกิดขึ้นจริงเกิดขึ้นในพื้นที่ของ Alexioten ซึ่งมีการสร้างสะพานโป๊ะสามแห่งนโปเลียนเป็นคนเลือกไซต์นี้ด้วยตนเองนโปเลียนกางเต็นท์และเฝ้าดูและตรวจสอบกองทหารขณะที่พวกเขาข้ามแม่น้ำ Neman ถนนในพื้นที่นี้ของลิทัวเนียแทบไม่มีคุณสมบัติเช่นนี้ อันที่จริงเป็นทางลูกรังเล็กๆ ผ่านพื้นที่ป่าทึบเส้นเสบียงไม่สามารถติดตามการเดินขบวนของกองทหารได้

ในวันที่ 28 มิถุนายน นโปเลียนเข้าสู่วิลนีอุสโดยมีการปะทะกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นการหาอาหารในลิทัวเนียพิสูจน์ได้ยากเนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่แห้งแล้งและเป็นป่าเสบียงอาหารสัตว์มีน้อยกว่าของโปแลนด์ และการบังคับเดินทัพสองวันทำให้สถานการณ์เสบียงแย่ลงไปอีกศูนย์กลางของปัญหาคือระยะทางที่เพิ่มขึ้นในการจัดหานิตยสารและความจริงที่ว่าไม่มีเกวียนเสบียงใดสามารถติดตามเสาทหารราบที่ถูกบังคับได้

การปิดล้อมริกาเป็นปฏิบัติการทางทหารในช่วงสงครามนโปเลียนการปิดล้อมกินเวลาห้าเดือนตั้งแต่เดือนกรกฎาคม – ธันวาคม พ.ศ. 2355 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ปีกซ้ายของ "กองทัพใหญ่" ของนโปเลียน (La Grande Armée) พยายามที่จะได้รับตำแหน่งที่เอื้ออำนวยในการโจมตีเมืองท่าริกาที่รัสเซียควบคุม ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเขตผู้ว่าการรัฐ ลิโวเนีย.พวกเขาล้มเหลวในการข้ามแม่น้ำ Daugava และการปิดล้อมไม่ได้ดำเนินการอย่างสมบูรณ์

แรงกดดันทางการเมืองต่อบาร์เคลย์ในการสู้รบ และการที่นายพลยังคงไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น (มองว่าเป็นการดื้อแพ่งของขุนนางรัสเซีย) ทำให้เขาถูกถอดยศ เขาถูกแทนที่ในตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดโดยมิคาอิล อิลลารีโอโนวิช คูตูซอฟ ทหารผ่านศึกที่มีชื่อเสียงอย่างไรก็ตาม Kutuzov ยังคงดำเนินต่อไปตามแนวยุทธศาสตร์ทั่วไปของรัสเซีย โดยต่อสู้ในการสู้รบเชิงป้องกันเป็นครั้งคราว แต่ระวังอย่าให้กองทัพเสี่ยงในการสู้รบแบบเปิด ในทางกลับกัน กองทัพรัสเซียถอยกลับลึกเข้าไปในภายในของรัสเซียหลังจากพ่ายแพ้ที่ Smolensk เมื่อวันที่ 16–18 สิงหาคม เขายังคงเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกคูตูซอฟไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้มอสโกโดยไม่มีการต่อสู้ Kutuzov เข้ารับตำแหน่งป้องกันประมาณ 75 ไมล์ก่อนมอสโกที่โบโรดิโนในขณะเดียวกัน แผนการของฝรั่งเศสที่จะยกพลขึ้นบกที่ Smolensk ถูกยกเลิก และนโปเลียนกดดันกองทัพของเขาต่อจากรัสเซีย"

ยุทธการที่วาลูติโนเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2355 ระหว่างกองทหารฝรั่งเศสและพันธมิตรที่นำโดยจอมพลเนย์ ซึ่งมีกำลังประมาณ 35,000 นาย และกองทหารรักษาการณ์ส่วนหลังที่แข็งแกร่งของกองทัพรัสเซียของนายพลบาร์เคลย์ เดอ ทอลลี่ ซึ่งมีกำลังพลประมาณ 25,000 นาย ซึ่งบัญชาการโดยนายพลเอง .ชาวรัสเซียประจำการอย่างเข้มแข็งในพื้นที่แอ่งน้ำ ซึ่งได้รับการคุ้มครองโดยลำธารเล็กๆ ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองสโมเลนสค์ไปทางตะวันออกประมาณ 20 กิโลเมตรฝรั่งเศสโจมตีอย่างเฉียบขาด เข้ายึดตำแหน่งรัสเซียเมื่อเผชิญกับสิ่งกีดขวางทางกายภาพจำนวนมากฝรั่งเศสได้รับบาดเจ็บประมาณ 7,000-8,800 คนรัสเซียสูญเสียประมาณ 6,000นโปเลียนโกรธมากหลังการสู้รบ โดยตระหนักดีว่าโอกาสที่ดีในการดักจับและทำลายล้างกองทัพรัสเซียได้หายไปแล้ว

ยุทธการที่โบโรดิโน ซึ่งต่อสู้เมื่อวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2355 เป็นการต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดและนองเลือดที่สุดของการรุกรานรัสเซียของฝรั่งเศส โดยมีทหารเข้าร่วมมากกว่า 250,000 นาย และส่งผลให้มีผู้บาดเจ็บล้มตายอย่างน้อย 70,000 คนGrande Armée ของฝรั่งเศสภายใต้จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 โจมตีกองทัพจักรวรรดิรัสเซียของนายพล Mikhail Kutuzov ใกล้หมู่บ้าน Borodino ทางตะวันตกของเมือง Mozhaysk และในที่สุดก็ยึดตำแหน่งหลักในสนามรบได้ แต่ไม่สามารถทำลายกองทัพรัสเซียได้ทหารของนโปเลียนราวหนึ่งในสามเสียชีวิตหรือบาดเจ็บความสูญเสียของรัสเซีย แม้จะหนักกว่า แต่สามารถทดแทนได้เนื่องจากรัสเซียมีประชากรจำนวนมาก เนื่องจากการรณรงค์ของนโปเลียนเกิดขึ้นบนแผ่นดินรัสเซีย"

เมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2355 นโปเลียนย้ายไปมอสโคว์อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกประหลาดใจที่ไม่ได้รับการมอบหมายจากเมืองตามแนวทางของนายพลที่ได้รับชัยชนะ เจ้าหน้าที่พลเรือนมักจะแสดงตัวที่ประตูเมืองพร้อมกุญแจสู่เมือง ในความพยายามที่จะปกป้องประชากรและทรัพย์สินของพวกเขาเมื่อไม่มีใครต้อนรับนโปเลียน เขาจึงส่งผู้ช่วยของเขาเข้าไปในเมือง ค้นหาเจ้าหน้าที่ที่สามารถจัดการเรื่องการยึดครองได้เมื่อไม่พบก็เห็นได้ชัดว่าชาวรัสเซียออกจากเมืองโดยไม่มีเงื่อนไขในการยอมจำนนตามปกติ เจ้าหน้าที่ของเมืองจะถูกบังคับให้หาเศษเหล็กและจัดเตรียมอาหารให้กับทหาร แต่สถานการณ์ดังกล่าวทำให้เกิดภาวะเสรีสำหรับทุกคน ซึ่งทุกคนถูกบังคับให้หาที่พักและปัจจัยยังชีพสำหรับตนเองนโปเลียนรู้สึกผิดหวังอย่างลับๆ จากการขาดธรรมเนียมในขณะที่เขารู้สึกว่ามันปล้นเขาจากชัยชนะแบบดั้งเดิมเหนือรัสเซีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการยึดเมืองที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ดังกล่าวที่แย่ไปกว่านั้น มอสโกถูกถอนเสบียงทั้งหมดโดยผู้ว่าการรัฐ ฟีโอดอร์ รอสต็อปชิน ซึ่งเป็นผู้สั่งให้เปิดเรือนจำด้วยตามที่ Germaine de Staël ซึ่งออกจากเมืองไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่นโปเลียนจะมาถึง Rostopchin เป็นผู้สั่งให้จุดไฟเผาคฤหาสน์ของเขา

นโปเลียนนั่งอยู่ในเถ้าถ่านของเมืองที่พังทลายโดยไม่มีทางคาดเดาได้ว่ารัสเซียจะยอมจำนน กองทหารที่ไม่ได้ใช้งาน และเสบียงที่ลดน้อยลงจากการใช้งานและปฏิบัติการขัดสีของรัสเซีย นโปเลียนมีทางเลือกเพียงเล็กน้อยนอกจากต้องถอนกองทัพออกจากมอสโกเขาเริ่มการล่าถอยระยะยาวในกลางเดือนตุลาคม พ.ศ. 2355 โดยออกจากเมืองในวันที่ 19 ตุลาคม ในการรบที่ Maloyaroslavets Kutuzov สามารถบังคับให้กองทัพฝรั่งเศสใช้ถนน Smolensk เดียวกับที่พวกเขาเคยเคลื่อนไปทางตะวันออกก่อนหน้า นั่นคือทางเดิน ซึ่งถูกแย่งชิงอาหารโดยกองทัพทั้งสองฝ่ายสิ่งนี้มักถูกนำเสนอเป็นตัวอย่างของกลยุทธ์แผ่นดินที่ไหม้เกรียมการปิดกั้นปีกทางตอนใต้อย่างต่อเนื่องเพื่อป้องกันไม่ให้ฝรั่งเศสกลับมาโดยเส้นทางอื่น Kutuzov ใช้กลยุทธ์พรรคพวกเพื่อโจมตีรถไฟฝรั่งเศสซ้ำ ๆ ในจุดที่อ่อนแอที่สุดขณะที่ขบวนรถฝรั่งเศสที่กำลังถอยกลับหักและแยกออกจากกัน กลุ่มคอซแซคและกองทหารม้าเบาของรัสเซียก็เข้าโจมตีหน่วยฝรั่งเศสที่แยกตัวออกมา

การจัดหากองทัพอย่างเต็มที่กลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้การขาดหญ้าและอาหารทำให้ม้าที่เหลืออ่อนแอลง ซึ่งเกือบทั้งหมดตายหรือถูกฆ่าเพื่อเป็นอาหารโดยทหารที่หิวโหยหากไม่มีม้า ทหารม้าฝรั่งเศสก็หยุดอยู่ทหารม้าต้องเดินเท้าการขาดม้าหมายความว่าต้องทิ้งปืนใหญ่และเกวียนจำนวนมากปืนใหญ่ส่วนใหญ่ที่เสียไปถูกแทนที่ในปี 1813 แต่การสูญเสียเกวียนนับพันและม้าที่ได้รับการฝึกฝนทำให้กองทัพของนโปเลียนอ่อนแอลงตลอดช่วงที่เหลือของสงครามความอดอยากและโรคภัยรุมเร้า และการละทิ้งก็เพิ่มสูงขึ้นผู้หลบหนีจำนวนมากถูกจับเข้าคุกหรือถูกสังหารโดยชาวนารัสเซียสถานการณ์ทางทหารของฝรั่งเศสอ่อนแอลงอย่างมากนอกจากนี้ ความพ่ายแพ้ยังเกิดขึ้นกับองค์ประกอบของ Grande Armée ที่ Vyazma, Polotsk และ Krasnyการข้ามแม่น้ำเบเรซีนาเป็นภัยพิบัติครั้งสุดท้ายของฝรั่งเศสกองทัพรัสเซียสองกองทัพสร้างความเสียหายอย่างหนักแก่ซากเรือ Grande Armée ขณะที่พยายามหลบหนีข้ามสะพานชั่วคราว

ชัยชนะของรัสเซียเหนือกองทัพฝรั่งเศสในปี พ.ศ. 2355 เป็นแรงระเบิดที่สำคัญต่อความทะเยอทะยานในการครอบครองยุโรปของนโปเลียนสงครามครั้งนี้เป็นเหตุผลที่พันธมิตรพันธมิตรอื่น ๆ ได้รับชัยชนะครั้งแล้วครั้งเล่าเหนือนโปเลียนกองทัพของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ และขวัญกำลังใจก็ตกต่ำ ทั้งสำหรับกองทหารฝรั่งเศสที่ยังคงอยู่ในรัสเซีย กำลังสู้รบก่อนที่การรณรงค์จะสิ้นสุดลง และสำหรับกองทหารในแนวรบอื่นๆนโปเลียนคนเดียวสามารถรักษารูปลักษณ์ของคำสั่ง;ด้วยการหายตัวไปของเขา Murat และเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ก็สูญเสียอำนาจทั้งหมดในเดือนมกราคม พ.ศ. 2356 กองทัพฝรั่งเศสรวบรวมกำลังด้านหลังวิสตูลาประมาณ 23,000 นายกองทหารออสเตรียและปรัสเซียรวบรวมกำลังพลอีก 35,000 นายจำนวนผู้หลบหนีและผู้พลัดหลงที่ออกจากรัสเซียทั้งชีวิตไม่เป็นที่รู้จักตามคำจำกัดความไม่ทราบจำนวนผู้อยู่อาศัยใหม่ของรัสเซียจำนวนนักโทษประมาณ 100,000 คน ซึ่งมากกว่า 50,000 คนเสียชีวิตในการถูกจองจำสงครามแห่งพันธมิตรที่หก เริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2356 เนื่องจากการรณรงค์ของรัสเซียมีความเด็ดขาดสำหรับสงครามนโปเลียนและนำไปสู่ความพ่ายแพ้และถูกเนรเทศของนโปเลียนบนเกาะเอลบาสำหรับรัสเซีย คำว่าสงครามรักชาติ (แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า Отечественная война) ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของเอกลักษณ์ของชาติที่เข้มแข็งขึ้น ซึ่งส่งผลอย่างมากต่อความรักชาติของรัสเซียในศตวรรษที่ 19การปฏิวัติตามมาเป็นชุด โดยเริ่มจาก การประท้วงของพวกหลอกลวงในปี 1825 และสิ้นสุดด้วย การปฏิวัติเดือนกุมภาพันธ์ปี 1917