3 январи 1681 дар Бохчасарой Шартномаи Бахчисарой ба имзо расид, ки чанги русу туркро (1676—1681) ба охир расонд, аз тарафи Россия, империяи Усмонй ва хонии Крим.Онҳо ба созиши 20-сола розӣ шуданд ва дарёи Днепрро ҳамчун хати марзи байни Империяи Усмонӣ ва домени Маскав қабул карданд.Хамаи тарафхо розй шуданд, ки территорияи байни дарьёхои Буги Чанубй ва Днепрро хал накунанд.Баъди имзои шартнома лашкари ногойхо хануз хам хукуки зиндагонии кучманчиро дар даштхои чанубии Украина, казокхо бошад, хукуки мохидориро дар Днепр ва шохобхои он нигох доштанд;ба даст овардани намак дар ҷануб;ки дар Днепр ва бахри Сиёх шино кунанд.Пас аз он султони усмонӣ соҳибихтиёрии Маскавро дар минтақаи Украинаи соҳили чап ва домени казакҳои Запорожиё эътироф кард, дар ҳоле ки қисми ҷанубии вилояти Киев, вилояти Братслав ва Подолия дар зери назорати усмонӣ монданд.Шартномаи сулҳи Бахчисарой бори дигар заминҳоро байни давлатҳои ҳамсоя аз нав тақсим кард.Шартнома инчунин ахамияти бузурги байналхалкй дошт ва дар соли 1686 дар байни Россия ва Польша имзо шудани «Сулхи абади»-ро пешбинй мекард.