Дар соли 1018, вакте ки императори Византия Василий II (хукмронии 976—1025) империяи якуми Булгорияро забт кард, вай онро эхтиёткорона хукмрон мекард.Системаи мавҷудаи андоз, қонунҳо ва қудрати ашрофони паст то дами марги ӯ дар соли 1025 бетағйир боқӣ монд. Патриархати автокефалии Булғористон ба Патриархи Экуменикӣ дар Константинопол тобеъ карда шуда, ба архиепископӣ, ки марказаш дар Охрид буд, пас аз нигоҳ доштани худмухториятҳо ва диосҳо коҳиш ёфт. .Базил Ҷон I Дебранини булғориро ба унвони аввалин архиепископ таъин кард, аммо ворисони ӯ Византия буданд.Ба ашрофони булгор ва хешу табори подшох унвонхои гуногуни Византия дода шуда, ба кисмхои осиёии империя гузаронда шуданд.Ба душворихо нигох накарда, забон, адабиёт ва маданияти булгорй зинда монд;матнҳои давраи боқимонда ба империяи Булғористон ишора мекунанд ва идеализатсия мекунанд.Аксари ҳудудҳои нав забтшуда ба мавзӯъҳои Булғористон , Сирмиум ва Парижтрион дохил карда шуданд.Вақте ки империяи Византия дар зери ворисони Василий таназзул ёфт, ҳамлаҳои печенегҳо ва афзоиши андозҳо ба афзоиши норозигӣ мусоидат карданд, ки дар натиҷа дар солҳои 1040–41, 1070 ва 1080 якчанд шӯришҳои калон ба амал омаданд.Маркази ибтидоии муқовимат мавзӯи Булғористон буд, ки дар қаламрави ҳозираи Македония, ки дар он шӯриши оммавии Петр Делян (1040–41) ва шӯриши Георгий Войте (1072) ба вуқӯъ пайваст.Ҳарду аз ҷониби мақомоти Византия бо душвории зиёд хомӯш карда шуданд.Пас аз ин шӯришҳо дар Париж ва Фракия ба амал омаданд.Дар давраи барқарорсозии Комнения ва муътадилшавии муваққатии империяи Византия дар нимаи аввали асри 12, булғорҳо ором карда шуданд ва то охири аср ягон шӯриши калон ба амал наомадааст.