Дар тобистони соли 1213 як вакили папа (Пелагийи Албано муаррифӣ шудааст) ба Булғористон омад. Вай сафари худро ба сӯи Константинопол идома дода, ишора мекард, ки миёнаравии ӯ ба оштии минбаъдаи Борил ва Ҳенри мусоидат кардааст.Борил сулҳро орзу мекард, зеро ӯ аллакай дарк карда буд, ки қаламравҳои Фракияро, ки аз Империяи Лотинӣ аз даст додаанд, дубора ба даст оварда наметавонад;Ҳенри мехост, ки бо Булғористон сулҳ дошта бошад, то ҷанги худро ба муқобили император Теодор I Ласкарис дубора оғоз кунад.Пас аз гуфтушунидҳои тӯлонӣ, Ҳенри дар охири соли 1213 ё аввали соли 1214 бо духтари угайи Борил (киро муаррихони муосир нодуруст Мария меноманд) издивоҷ кард.Дар аввали соли 1214 Борил дасти духтари беномашро ба писари Андриёси II ва вориси Маҷористон Бела пешниҳод кард.Мадгеару мегӯяд, ки ӯ инчунин аз заминҳое, ки Эндрю аз Булғористон (аз ҷумла Браничево) даъво карда буд, даст кашид.Бо кӯшиши забт кардани заминҳои нав, Борил ҳамла ба Сербистонро оғоз карда, дар соли 1214 Нишро муҳосира кард ва бо кӯмаки аскарони фиристодаи Ҳенри.Ҳамзамон, Стрес аз ҷануб ба Сербистон ҳамла кард, гарчанде ки ӯ дар ҷараёни маъракааш кушта шуд.Аммо, Борил натавонист Нишро забт кунад, зеро ихтилофот байни кушунҳои Булғористон ва Лотинӣ.Муноқишаҳои байни Борил ва лашкари лотинӣ ба онҳо имкон намедоданд, ки шаҳрро забт кунанд.