Муҳосираи София дар 1382 ё 1385 дар ҷараёни ҷангҳои Булғористон ва Усмонӣ сурат гирифт.Императори Булғористон Иван Шишман дар соли 1373 натавонист, ки кишвари худро аз усмониён дифоъ кунад, ба вассали усмонӣ табдил ёбад ва хоҳараш Кера Тамараро ба султони худ Муроди I ба шавҳар диҳад, дар ҳоле ки усмонҳо бояд чанд қалъаҳои забтшударо баргардонанд.Сарфи назар аз сулҳ, дар ибтидои солҳои 1380-ум усмонҳо маъракаҳои худро дубора оғоз карданд ва шаҳри муҳими Софияро, ки роҳҳои асосии иртиботӣ ба Сербия ва Македонияро назорат мекарданд, муҳосира карданд.Дар бораи муҳосира сабтҳои кам мавҷуданд.Пас аз кӯшишҳои бефоидаи ҳамла ба шаҳр, фармондеҳи усмонӣ Лала Шоҳин Пошо тасмим гирифт, ки муҳосираро тарк кунад.Аммо як муътадиди булғорӣ муяссар шуд, ки волии шаҳр Янукаро барои шикор аз қалъа берун кунад ва туркҳо ӯро асир кунанд.Бе сардор булгорхо таслим шуданд.Деворҳои шаҳр хароб карда шуданд ва гарнизони усмонӣ насб карда шуд.Бо тоза кардани роҳ ба шимолу ғарб, усмонҳо боз ҳам фишор оварданд ва дар соли 1386 Пирот ва Нишро забт карданд ва ҳамин тавр байни Булғористон ва Сербистон ҷудо шуданд.