Пас аз он ки Калоян дар моҳи октябри соли 1207 ғайричашмдошт вафот кард, Борил зани беваи худ, маликаи куманро ба занӣ гирифт ва тахтро ишғол кард.Амакбачааш Иван Асен аз Булгория гурехта, ба Борил имкон дод, ки мавкеи худро мустахкам кунад.Дигар хешовандони ӯ, Стрез ва Алексий Слав, аз эътирофи ӯ ба ҳайси монархи қонунӣ худдорӣ карданд.Стрес бо дастгирии Стефан Неманҷич аз Сербистон замини байни дарёҳои Струма ва Вардарро соҳиб шуд.Алексий Слав ҳукмронии худро дар кӯҳҳои Родоп бо кӯмаки Ҳенри, императори Лотинии Константинопол таъмин кард.Борил дар солҳои аввали ҳукмронии худ бар зидди Империяи Лотинӣ ва Шоҳигарии Салоника маъракаҳои ҳарбии бебарор оғоз кард.Вай дар ибтидои соли 1211 синоди калисои Булгорияро даъват кард. Дар анҷуман усқуфҳо богомилҳоро барои бидъат маҳкум карданд.Пас аз он ки дар Видин дар байни солҳои 1211 ва 1214 шӯриш бар зидди ӯ сар зад, ӯ аз Андрей II аз Маҷористон кӯмак хост, ки барои пахш кардани шӯриш қувваҳои иловагӣ фиристод.Ӯ дар охири соли 1213 ё аввали соли 1214 бо империяи Лотинӣ сулҳ баст. Дар ивази кӯмак барои пахш кардани шӯриши бузург дар соли 1211, Борил маҷбур шуд, ки Белград ва Браничеворо ба Маҷористон диҳад.1214 йилда Сербияга қарши юриш ҳам мағлубият билан якунланди.