Дар солҳои 1341–1347 Империяи Византия ба ҷанги тӯлонии шаҳрвандӣ байни регенти император Ҷон V Палайологос таҳти роҳбарии Анна Савой ва сарпарасти пешбинишудаи ӯ Ҷон VI Кантакузенос афтод.Ҳамсояҳои Византия аз ҷанги шаҳрвандӣ истифода карданд ва дар ҳоле ки Стефан Уроши IV Душан аз Сербистон бо Ҷон VI Кантакузенос ҷонибдорӣ кард, Иван Александр аз Ҷон V Палайологос ва подшоҳии ӯ пуштибонӣ кард.Ҳарчанд ду ҳокими Балкан дар ҷанги шаҳрвандии Византия ҷонибҳои муқобилро интихоб карданд, онҳо иттифоқи худро бо ҳамдигар нигоҳ медоштанд.Ҳамчун нархи дастгирии Иван Александр, подшоҳии Ҷон V Палайологос дар соли 1344 ба ӯ шаҳри Филиппополис (Пловдив) ва 9 қалъаи муҳимро дар кӯҳҳои Родоп дод. Ин гардиши осоишта охирин муваффақияти бузурги сиёсати хориҷии Иван Александрро ташкил дод.