Баъд аз соли 1328 Андроникоси III ғолиб омада, бобояшро аз тахти худ барканор кард.Сербия ва Византия ба давраи муносибатҳои бад ворид шуданд, ки ба ҳолати ҷанги эълоннашуда наздиктар шуданд.Пештар, дар соли 1324, вай аз занаш ва хоҳари Стефан Анна Неда ҷудо шуда, аз он хориҷ шуд ва бо хоҳари Андроникоси III Теодора издивоҷ кард.Дар он вақт сербҳо баъзе шаҳрҳои муҳимро, аз қабили Просек ва Прилепро забт карданд ва ҳатто Охридро муҳосира карданд (1329).Ҳарду империя (Византия ва Булғористон) аз афзоиши босуръати Сербистон ба таври ҷиддӣ нигарон буданд ва 13 майи соли 1327 шартномаи сулҳи зидди сербҳоро ба даст оварданд.Пас аз вохӯрии дигар бо Андроникоси III дар соли 1329 ҳокимон тасмим гирифтанд, ки ба душмани умумии худ ҳамла кунанд;Майкл Асен III барои амалиёти муштараки низомии зидди Сербистон омода буд.Ин нақша аз байн бурдани Сербистон ва тақсими он дар байни Булғористон ва Империяи Византия иборат буд.Қисми асосии ду артиш дар наздикии Велбажд қарор доштанд, аммо ҳам Майкл Шишман ва ҳам Стефан Дечански интизори тақвияти нерӯ буданд ва аз 24 июл онҳо музокиротро оғоз карданд, ки бо оташбаси якрӯза анҷом ёфт.Император мушкилоти дигаре дошт, ки ба қарори ӯ дар бораи сулҳ таъсир расониданд: қисмҳои таъминоти артиш ҳанӯз наомада буданд ва булғорҳо аз ғизо танг буданд.Сарбозони онҳо дар саросари кишвар ва деҳаҳои наздик барои ҷустуҷӯи маводи ғизоӣ пароканда шуданд.Дар ҳамин ҳол, 1000 нафар зархаридони савораи каталонии вазнин мусаллаҳ, ки бо сардории писараш Стефан Душан дар давоми шаб як нерӯи зиёд гирифтанд, сербҳо ваъдаи худро шикастанд ва ба артиши Булғористон ҳамла карданд.28 июли соли 1330 барвакт ва лашкари Булгорияро ногаҳонӣ дастгир кард.Пирӯзии Сербистон тавозуни нерӯҳо дар Балканро дар ду даҳсолаи оянда шакл дод.