Тобистони соли 1208 императори нави Булгория Борил, ки чанги пешгузаштаи худ Калоянро бар зидди империяи Лотин идома дод, ба Фракияи Шарки хучум кард.Императори Лотин Генри артишро дар Селимбрия ҷамъ карда, ба Адрианопол равон шуд.Бо хабари походи салибчиён булгорхо дар райони Бероя (Стара-Загора) ба мавкеъхои бехтаре акибнишинй карданд.Шабона онҳо асирони Византия ва ғаниматро ба шимоли кӯҳҳои Балкан фиристоданд ва дар ҳайати ҷангӣ ба лагери лотинӣ, ки мустаҳкам набуданд, ҳаракат карданд.Субҳи онҳо ногаҳон ҳамла карданд ва аскарони навбатдор муборизаи шадид карданд, то ки боқимондаҳо ба ҷанг омода шаванд.Латинхо хануз дружинахои худро ташкил мекарданд, онхо махсусан аз дасти камонварони сершумор ва пуртачрибаи булгорй талафоти калон доданд, ки онхо хануз бе яроку аслихаи худро парронданд.Дар ин муддат ба аскарони савораи булгорй муяссар шуд, ки аз флангхои лотинй давр зананд ва ба куввахои асосии онхо хучум кунанд.Дар набард, ки салибчиён ба амал омад, одамони зиёдеро талаф доданд ва худи император аз асорат базӯр раҳо ёфт - як рыцар тавонист бо шамшер ресмонро бибурад ва Генриро бо зиреҳи вазнинаш аз тирҳои булғорӣ муҳофизат кард.Дар ниҳоят салибчиён, ки аз ҷониби аскарони булғорӣ маҷбур карда шуда буданд, ақибнишинӣ карда, ба Филиппополис (Пловдив) дар шакли ҷанг ақибнишинӣ карданд.Акибнишинӣ дувоздаҳ рӯз давом кард, ки дар он булғорҳо мухолифони худро бодиққат пайгирӣ ва таъқиб мекарданд, ки асосан ба артишҳои лотиние, ки онро қувваҳои асосии салибдорон якчанд маротиба аз шикасти пурра наҷот доданд.Аммо дар наздикии Пловдив салибчиён нихоят чангро кабул карданд.