Дар моҳи июли соли 942 ҳамлаи маҷорӣ дар Испания сурат гирифт. Ин дуртарин ғарб буд, ки венгерҳо дар давраи муҳоҷирати худ ба Аврупои марказӣ ҳамла карданд;гарчанде дар як ҳамлаи бузурги солҳои 924–25, маҷорҳо Нимесро забт карданд ва шояд то Пиреней расида бошанд. Ягона ишораи муосир дар бораи убури венгерҳо аз Пиреней ба Испания дар ал-Маъсудӣ аст, ки навиштааст, ки "ҳуҷумҳои онҳо тӯл мекашанд. ба заминхои Рим ва кариб то Испания».Ягона тавсифи муфассали ҳуҷуми соли 942-ро Ибни Ҳайён дар «Китоб-ул-муқтабис фи таърих-ул-Андалус» («Он ки дар бораи таърихи ал-Андалус» дониш меҷӯяд) нигоҳ доштааст, ки каме пеш аз маргаш дар соли 1076 ба анҷом расида буд. ҳисоби венгерҳо ба сарчашмаи гумшудаи асри X такя мекунад.Ба гуфтаи Ибни Ҳайён, гурӯҳи ҳамлагари венгерҳо аз Шоҳигарии Ломбардҳо (Итолиёи шимолӣ) ва сипас аз ҷануби Фаронса гузашта, дар роҳ задухӯрд мекарданд.Сипас онҳо ба Тағр-ал-Акса («Марши дуртарин»), музофоти сарҳадии шимолу ғарбии Хилофати Кордова зада даромаданд.7 июли соли 942 артиши асосӣ ба муҳосираи Ллейда (Лерида) оғоз кард.Шаҳрҳои Ллейда, Уэска ​​ва Барбастро ҳама аз ҷониби аъзоёни оилаи Бану Тавил ҳукмронӣ мекарданд.Дар дуи аввал Мӯсо ибни Муҳаммад ҳукмронӣ мекард, дар ҳоле ки Барбастро дар ихтиёри бародараш Яҳё ибни Муҳаммад буд.Кушунхои савораи Венгрия хангоми мухосираи Ллейда то ба Хуэска ва Барбастро хучум карда, дар натичаи задухурди 9 июль Яхьяро ишгол карданд.