Дар охири солҳои 1310-ум Кастилияро шоҳ Альфонсо XI, ноболиғ таҳти сарварии муштараки бибиаш Мария де Молина, набераи худ Ҷон ва тифли амакаш Петрус идора мекард.Созишнома оид ба экспедитсияи нав дар охири баҳори соли 1319 ба даст оварда шуда буд. Ин экспедитсия бояд як экспедитсияи бузурге буд, ки аз ҷониби Папа Иоанн XXII баракат дода шуда, ба он ҳамчун як сафари салибӣ иҷозат додааст.Қӯшунҳо дар моҳи июни соли 1319 дар Кордоба ҷамъ омада, зери фармондеҳии Петруси навзод сарҳадро убур карданд.Бо у устодони орденхои Сантьяго, Калатрава ва Алькантара ва архиепископхои Толедо ва Севилья буданд.Дар он вақт муҳосираи шаҳри Гранада ғайриимкон ҳисобида мешуд.Хуруҷ 25 июни соли 1319 дар ҳавои хеле гарм оғоз ёфт;Петруси навзод пешсафонро роҳбарӣ мекард, дар ҳоле ки Юҳаннои навзод ба пуштибон фармон медод.Дар ин маврид Султон Исмоил тасмим гирифт, ки зарба занад.Нерӯи бузурги савораи элитаи маврӣ, "Ихтиёриёни имон", ки таҳти роҳбарии Усмон ибни Аби ал-Ула буд, аз Гранада баромада, ба таъқиби кастилияҳои ақибнишинии Юҳаннои навзод шурӯъ карданд.Ин ҳамлаҳои хурд ба як ҳамлаи умумӣ табдил ёфтанд, вақте ки Гранадинҳо фаҳмиданд, ки Кастилияҳо ҳангоми ақибнишинӣ муттаҳидии худро гум мекунанд ва натавонистанд ба таври муассир мубориза баранд.Дар ин лахза авангард танхо дар бораи парвоз ва расидан ба сархади Кастилия фикр мекард;дар воҳимаашон бисёр мардон ҳангоми кӯшиши бо зиреҳи пур аз дарёи Генил гузаштан ғарқ шуданд.Муҳофизати пуштибонии дастгирӣнашуда фурӯ ғалтид ва Ҷон кӯдаки навзод қурбонии инсулт ё зарбаи гармӣ гардад, ки боиси ғалабаи аҷиби маврӣ мегардад.