Артиши хурди Тариқ, ки дар истилои аввал сарварӣ мекард, асосан аз Берберҳо иборат буд, дар ҳоле ки қувваи умдатан арабии Мусо, ки беш аз 12 000 сарбозро ташкил медод, бо як гурӯҳи маволӣ, яъне мусулмонони ғайриараб, ки муштариёни арабҳо буданд, ҳамроҳӣ мекарданд.Сарбозони бербер, ки Тариқро ҳамроҳӣ мекарданд, дар марказ ва шимоли нимҷазира, инчунин дар Пиреней гарнизонӣ буданд, дар ҳоле ки мустамликадорони Бербер, ки аз паси онҳо дар тамоми қисматҳои кишвар - шимол, шарқ, ҷануб ва ғарб ҷойгир шудаанд.Ба лордҳои вестготикӣ, ки ба эътирофи сюзеринти мусулмонӣ розӣ шуданд, иҷоза дода шуд, ки фифҳои худро нигоҳ доранд (махсусан, дар Мурсия, Галисия ва водии Эбро);Ҳамлаи дуюм аз 18 000 сарбози асосан араб иборат буд, ки онҳо зуд Севилиро забт карданд ва сипас тарафдорони Родерикро дар Мерида мағлуб карданд ва бо сарбозони Тариқ дар Талвера мулоқот карданд.Соли оянда қувваҳои муттаҳидшуда ба Галисия ва шимолу шарқ идома дода, Леон, Асторга ва Сарагосаро забт карданд.Ал-Андалус як минтақаи таҳти фармони мусулмонони нимҷазираи Пиреней буд.Ин истилоҳ аз ҷониби муаррихони муосир барои давлатҳои исломии собиқ дар Португалия ваИспанияи муосир истифода мешавад.Дар бузургтарин дараҷаи ҷуғрофӣ, қаламрави он қисми зиёди нимҷазира ва як қисми ҷануби Фаронсаро ишғол мекард.