Йотчианграй пас аз марги бобояш Шоҳ Тилоккарот дар соли 1487 подшоҳ шуд. Ӯ набераи шоҳ Тилоккароти обрӯманд буд ва пас аз кӯдакии пуршиддат тахтро ишғол кард;падарашро бо гумони бевафоӣ ба қатл расониданд.^[8] Дар давоми ҳукмронии ҳаштсолаи худ ^[9] Йотчианграй маъбади Ват Чеди Чет Йотро барои эҳтироми бобояш сохт.^[9] Бо вуҷуди ин, замони ӯ ҳамчун подшоҳ ҳамвор набуд, зеро ӯ бо салтанатҳои ҳамсоя, бахусус Аюттая , бо низоъҳо рӯ ба рӯ шуд.То соли 1495, ё бо интихоби худ ё фишори дигарон, ӯ ба истеъфо рафт ва ба писари 13-солаи худ роҳ дод.^[10]Ҳукмронии ӯ дар баробари ҳукмронии бобою писараш барои салтанати Лан На "Асри тиллоӣ" ҳисобида мешавад.^[11] Ин давра бо афзоиши санъат ва омӯзиш қайд карда шуд.Чианг Май ба як маркази санъати буддоӣ табдил ёфт, ки дар ҷойҳо ба монанди Вай Па По, Ват Рампоенг ва Ват Пхуак Хонг муҷассамаҳо ва тарҳҳои беназири Буддоро тавлид кард.^[12] Ба ғайр аз муҷассамаҳои сангин, дар ин давра ҳунари расмҳои биринҷии Буддо низ мушоҳида мешуд.^[13] Ин таҷриба дар соҳаи биринҷӣ инчунин ҳангоми сохтани лавҳаҳои сангине истифода мешуд, ки хайрияҳои шоҳона ва эълонҳои муҳимро таъкид мекарданд.^[14]