Подшоҳ Матиас бар зидди зархаридони чех, ки дар Маҷористони Боло (ҳоло дар қисматҳои Словакия ва Маҷористони Шимолӣ) ҳукмрон буданд ва бар зидди Фредерик III, императори Рими муқаддас, ки Маҷористонро барои худаш даъво мекард, ҷангҳо бурд.Дар ин давра империяи Усмонӣ Сербия ва Боснияро забт карда, минтақаи давлатҳои буфериро дар сарҳади ҷанубии Шоҳигарии Маҷористон қатъ кард.Маттиас дар соли 1463 бо Фредерик III шартномаи сулҳро имзо кард, ки ҳуқуқи императорро барои худ подшоҳи Венгрия эътироф кард.Маттиас андозҳои нав ҷорӣ кард ва мунтазам андозбандиро дар сатҳи фавқулодда муқаррар кард.Ин тадбирҳо дар соли 1467 дар Трансилвания шӯришро ба вуҷуд оварданд, аммо ӯ шӯришгаронро тобеъ кард.Соли дигар, Маттиас ба Ҷорҷ Подебради, подшоҳи Ҳуситҳои Богемия ҷанг эълон кард ва Моравия, Силезия ва Лаузицро забт кард, аммо ӯ натавонист Богемияро дуруст ишғол кунад.Мулокоти католикӣ ӯро 3 майи соли 1469 подшоҳи Богемия эълон карданд, аммо лордҳои Ҳусит ҳатто пас аз марги пешвои худ Ҷорҷ Подебради дар соли 1471 ба ӯ итоат карданро рад карданд.Маттиас яке аз аввалин артиши касбии доимии Аврупои асримиёнагӣ (Артиши Сиёҳи Маҷористон) -ро таъсис дод, идоракунии адолатро ислоҳ кард, қудрати баронҳоро коҳиш дод ва мансабҳои шахсони боистеъдодро, на мавқеи иҷтимоии онҳо, балки аз рӯи қобилиятҳояшон интихоб кард.Маттиас санъат ва илмро сарпарастӣ мекард;китобхонаи шоҳонаи ӯ, Bibliotheca Corviniana, яке аз бузургтарин маҷмӯаҳои китобҳо дар Аврупо буд.Бо сарпарастии ӯ Маҷористон аввалин кишваре шуд, ки Эҳёро аз Италия қабул кард.Ҳамчун Матиаси одил, монарх, ки дар байни тобеонаш дар ниқоб саргардон буд, ӯ қаҳрамони машҳури афсонаҳои маҷорӣ ва словакӣ боқӣ мемонад.