Дар моҳи ноябри соли 1347, Луис бо тақрибан 1000 сарбоз (венгерҳо ва немисҳо), асосан зархаридон ба Неапол рафт.Вакте ки вай ба сархади подшохии Иоанна расид, вай 2000 рыцари венгер, 2000 аскари савораи вазнин, 2000 камонварони куман ва 6000 зархариди вазнини пиёда дошт.Вай дар шимоли Италия аз низоъ бомуваффақият канорагирӣ кард ва артиши ӯ маоши хуб ва интизомнок буд.Шоҳ Луис ғоратгариро манъ кард ва тамоми лавозимотро аз мардуми маҳаллӣ харида, бо тилло пардохт мекарданд.Подшоҳи Маҷористон дар саросари замин гаштугузор карда, эълон кард, ки бо ҳеҷ як шаҳр ё иёлоти Италия ҷанг намекунад ва аз ин рӯ аксари онҳо истиқбол гирифтанд.Дар айни замон Ҷоанна бо ҷияни худ Луис аз Таранто издивоҷ кард ва бо душмани анъанавии Неапол, Шоҳигарии Сицилия сулҳ имзо кард.Армияи Неаполь, ки 2700 рыцарь ва 5000 нафар аскарони пиёда буд, Луис Таранто сардорй мекард.Дар Фолиньо як вакили папа аз Луис хоҳиш кард, ки аз корхонаи худ даст кашад, зеро қотилон аллакай ҷазо дода шуда буданд ва инчунин бо назардошти мақоми Неапол ҳамчун фефи папа.Бо вучуди ин, вай таслим нашуд ва то охири сол аз сархадди Неаполитон гузашта, ба ягон мукобилат дучор наомад.