Тибқи Хроникаи ибтидоӣ, қаламрави славянҳои шарқӣ дар асри 9 байни Варангҳо ва Хазарҳо тақсим карда шуданд.Варангиён бори нахуст дар соли 859 ёдовар мешаванд, ки аз қабилаҳои славянӣ ва финӣ андоз меситонанд. Соли 862 қабилаҳои финӣ ва славянӣ дар минтақаи Новгород бар зидди варангиён шӯриш бардошта, онҳоро «ба канори баҳр ронданд ва аз додани хироҷҳои минбаъдаи онҳо саркашӣ карда, ба қасди ҷангӣ рафтанд. худро идора мекунанд».Бо вуҷуди ин, қабилаҳо қонун надоштанд ва ба зудӣ бо ҳамдигар ҷанг карданд ва онҳоро водор карданд, ки Варангиёнро дубора даъват кунанд, то онҳо ҳукмронӣ кунанд ва ба минтақа сулҳ оранд:Онҳо ба худ гуфтанд: «Биёед, мирдореро биҷӯем, ки бар мо ҳукмронӣ кунад ва моро мувофиқи шариат доварӣ кунад».Баробари ин онхо ба хорича ба Руси Варангия рафтанд....Чудхо, славянхо, кривичхо ва весхо баъд ба русхо гуфтанд: «Замини мо бузург ва бой аст, вале дар он тартибот нест, биёед, ки бар мо хукмронй кун».Ҳамин тавр, онҳо се бародарро бо хешовандони худ интихоб карданд, ки тамоми русҳоро бо худ гирифта, муҳоҷират карданд.Се бародар — Рурик, Синеус ва Трувор дар Новгород, Белозеро ва Изборск барпо гардиданд.Ду бародар вафот карданд ва Рурик ҳокими ягонаи қаламрав ва авлоди сулолаи Рурик шуд.