Фатҳи Мисри Мамлюк

Ҷанги Усмонӣ-Мамлюк дар солҳои 1516-1517 дуввумин муноқишаи бузург байни Султонати Мамлюк дарМиср ва Империяи Усмонӣ буд, ки боиси суқути Султонати Мамлюк ва шомил шудани Левант, Миср ва Ҳиҷоз ба ҳайси музофотҳо шуд. Империяи Усмонӣ.^[26] Ҷанг Империяи Усмониро аз як мулке дар ҳошияи ҷаҳони ислом, ки асосан дар Анадолу ва Балкан ҷойгир аст, ба як империяи бузурге табдил дод, ки аксари сарзаминҳои анъанавии ислом, аз ҷумла шаҳрҳои Макка, Қоҳира ва Димишқро фаро гирифтааст. , ва Ҳалаб.Бо вуҷуди ин васеъшавӣ, курсии қудрати сиёсии империя дар Константинопол боқӣ монд.^[27]Муносибати байни Усмониён ва Мамлюкҳо аз замони суқути Константинопол ба Усмонӣ дар соли 1453 мухолифат дошт;Ҳарду давлат барои назорат бар тиҷорати ҳанут мубориза мебурданд ва усмонҳо мехостанд, ки дар ниҳоят шаҳрҳои муқаддаси исломро зери назорат гиранд.^[28] Муноқишаи қаблӣ, ки аз соли 1485 то 1491 идома дошт, ба бунбаст оварда расонд.То соли 1516 усмониён аз нигарониҳои дигар озод шуданд — Султон Селими I навакак дар соли 1514 дар ҷанги Чалдирон бар форсҳои Сафавӣ ғалаба карда буд ва тамоми қудрати худро бар зидди мамлюкҳо, ки дар Сурия ва Миср ҳукмрон буданд, равона кард, то забти Усмонӣ Шарки Наздик.Усмонӣ ва мамлюкҳо 60 000 сарбоз ҷамъ карданд.Бо вуҷуди ин, танҳо 15 000 сарбози мамлюкҳо ҷанговарони таълимӣ буданд, боқимондаҳо танҳо даъватшудагон буданд, ки ҳатто тирпарронии мушакро намедонистанд.Дар натича аксарияти мамлукхо гурехта, аз хатти фронт гурехта, хатто худкушй карданд.Илова бар ин, чунон ки бо Сафавиён дар муҳорибаи Чалдирон рух дода буд, таркишҳои тӯпҳо ва туфангҳои усмонӣ аспҳои мамлюкро тарсонданд, ки беихтиёр ба ҳар тараф давиданд.Истилои империяи Мамлюк инчунин сарзаминҳои Африкаро ба рӯи усмониён кушод.Дар давоми асри 16, қудрати усмонӣ дар ғарби Қоҳира, дар соҳилҳои шимолии Африқо густариш ёфт.Корсар Хайриддин Барбаросса дар Алҷазоир пойгоҳе таъсис дод ва баъдтар фатҳи Тунисро дар соли 1534 анҷом дод. ^[27] Фатҳи мамлюкҳо бузургтарин иқдоми низомӣ буд, ки ягон султони усмонӣ кӯшиш карда буд.Илова бар ин, забт ба дасти Усмониён ду шаҳри калонтарини он вақт - Константинопол ва Қоҳираро дар ихтиёри худ гузошт.Фатҳи Миср барои империя хеле фоидаовар буд, зеро он нисбат ба дигар қаламравҳои усмонӣ даромади бештари андоз ба даст меовард ва тақрибан 25% тамоми ғизои истеъмолшударо таъмин мекард.Бо вуҷуди ин, Макка ва Мадина муҳимтарин шаҳрҳои забтшуда буданд, зеро он расман Селим ва авлоди ӯро то аввали асри 20 халифаҳои тамоми ҷаҳони мусулмонӣ карданд.Пас аз асир шуданаш дар Қоҳира, халифа Ал-Мутаваккили III ба Константинопол оварда шуд ва дар ниҳоят мансаби худро ба унвони халифа ба вориси Салим Сулаймони Аъзам вогузор кард.Ин хилофати Усмониро таъсис дод, ки султон сарвари он буд ва ба ин васила ҳокимияти динӣ аз Қоҳира ба тахти усмонӣ гузашт.