Ҷанги Бирма-Сиам (1759-1760) аввалин муноқишаи ҳарбӣ байни сулолаи Конбаунги Бирма (Мянма) ва сулолаи Бан Плу Луанг аз Шоҳигарии Аюттаяи Сиам буд.Он муноқишаи чандинасраи байни ду давлати Осиёи Ҷанубу Шарқиро, ки боз як асри дигар давом хоҳад кард, боз кард.Бирмахо «дар арафаи галаба буданд» вакте ки онхо ногахон аз мухосираи Аюттая даст кашиданд, зеро шохи онхо Алунгпая бемор шуда буд.^[46] Вай пас аз се ҳафта мурд ва ҷангро хотима дод.Дар casus belli бар назорати соҳили Тенасерим ва савдои он буданд, ^[47] ва дастгирии сиамӣ ба шӯришиёни қавмии Мон аз Шоҳигарии барқароршудаи Ҳантавадди афтода буд.^[46] Династияи навтаъсиси Конбаунг мехост, ки ҳокимияти Бирмаро дар соҳили болоии Тенасерим (иёлати имрӯзаи Мон) барқарор созад, ки сиамҳо ба шӯришиёни Мон дастгирӣ карда буданд ва нерӯҳои худро ҷойгир карданд.Сиамхо талабхои Бирмаро дар бораи супурдани рохбарони Мон ва ё бас кардани дахолати онхо ба он чизе, ки Бирмахо ба территорияи худ мешуморанд, рад карданд.^[48]Ҷанг дар моҳи декабри соли 1759 вақте оғоз шуд, ки 40,000 сарбозони Бирма бо роҳбарии Алунпая ва писари ӯ Ҳсинбюшин аз Мартабан ба соҳили Тенасерим ҳамла карданд.Нақшаи ҷангии онҳо аз атрофи мавқеъҳои сахт муҳофизатшавандаи сиамӣ дар тӯли масирҳои кӯтоҳтар ва мустақими ҳамлаи онҳо буд.Куввахои истилогарон дар сохил мудо-фиаи нисбатан тунуки сиамро торумор карда, аз талу теппахои Тенасерим ба сохили халичи Сиам гузашта, ба шимол ба суи Аюттая гашт.Сиамиҳо ба ҳайрат афтода, дар ҷануби худ ба пешвози Бирмаҳо шитофтанд ва дар роҳ ба сӯи Аюттая стендҳои мудофиавии рӯҳбаландкунанда гузоштанд.Аммо кушунхои Бирма, ки дар чанг сахттар шуда буданд, мудофиаи сиамиро аз чихати шумора бартарй дода, 11 апрели соли 1760 ба канори пойтахти Сиам расиданд. Аммо танхо панч рузи мухосира шохи Бирма ногахон бемор шуд ва фармондехии Бирма карор дод, ки акибнишинй кунад.Амалиёти пурсамари пуштибонӣ аз ҷониби генерал Минкхаунг Наврахта имкон дод, ки бо тартиби муқарраршуда хориҷ карда шавад.^[49]Ҷанг бенатиҷа буд.Дар ҳоле ки Бирмаҳо назорати соҳили болоро то Тавой дубора ба даст оварданд, онҳо таҳдиди дар минтақаҳои периферӣ бударо, ки тоқатфарсо боқӣ монданд, бартараф накардаанд.Онҳо маҷбур шуданд, ки бо шӯришҳои этникӣ, ки аз ҷониби сиамҳо дастгирӣ мешуданд, дар соҳил (1762, 1764) ва инчунин дар Ланна (1761–1763) мубориза баранд.