Пас аз шикасти русҳо дар ҷанги русу турк (1828-1829), Империяи Усмонӣ бандарҳои Дунайи Турну, Ҷурҷиу ва Брайларо ба Валахия баргардонд ва розӣ шуд, ки аз монополияи тиҷоратии худ даст кашад ва озодии киштиро дар Дунай эътироф кунад. чунон ки дар Шартномаи Адрианопол, ки соли 1829 ба имзо расид, муайян карда шуд. Мухторияти сиёсии князьхои Румыния афзоиш ёфт, зеро ҳокимони онҳо аз ҷониби Ассамблеяи ҷамъиятии иборат аз боярҳо барои якумра интихоб карда мешуданд, ки ин усул барои коҳиш додани ноустувории сиёсӣ ва дахолати усмонӣ истифода мешавад.Баъди чанг заминхои Румыния дар тахти рохбарии генерал Павел Киселёв то соли 1844 тахти ишголи русхо карор гирифтанд. Дар давраи хукмронии у боярхои махалли аввалин конституцияи Румынияро кабул карданд.