То соли 562 аварҳо ҳавзаи поёни Дунай ва даштҳои шимолии баҳри Сиёҳро зери назорат гирифтанд.^[19] Вақте ки онҳо ба Балкан расиданд, аварҳо як гурӯҳи гетерогении тақрибан 20 000 савора ташкил карданд.^[20] Пас аз он ки императори Византия Юстиниан ман онҳоро харидам, онҳо ба самти шимолу ғарб ба Олмон тела доданд.Аммо, мухолифати франкӣ густариши аварҳоро дар ин самт боздошт.Дар ҷустуҷӯи заминҳои бои чарогоҳ, аварҳо дар аввал заминро дар ҷануби Дунай дар Булғорияи имрӯза талаб карданд, аммо византияҳо рад карданд, ки робитаи худро бо Гөктуркҳо ҳамчун таҳдид бар зидди таҷовузи Авар истифода карданд.^[21] Аварҳо диққати худро ба ҳавзаи Карпат ва ба муҳофизати табиии он равона карданд.^[22] Хавзаи Карпатро гепидхо ишгол карда буданд.Дар соли 567 авархо бо ломбардхо — душманони гепидхо — иттифок баста, якчоя кисми зиёди салтанати Гепидхоро несту нобуд карданд.Пас аз он аварҳо ломбардҳоро водор карданд, ки ба шимолиИталия ҳаракат кунанд.