Ҷанги Бирма ва Сиам дар солҳои 1593-1600 пас аз муноқишаи 1584-1593 байни ду миллат пайгирӣ кард.Ин боби навро Наресуан, подшоҳи Аюттая (Сиам), вақте ки ӯ тасмим гирифт, ки аз масъалаҳои дохилии Бирма, бахусус марги валиаҳд Минги Сва истифода барад.Наресуан ба Лан На (имруз Таиландн Шимолй), ки дар зери назорати Бирма буд ва хатто ба худи Бирма, бо кушиши расидан ба пойтахти Бирма — Пегу хучум кард.Аммо ин маъракаҳои шӯҳратпараст аксаран бебарор буданд ва боиси талафоти зиёди ҳарду ҷониб гардиданд.Дар ҳоле, ки Наресуан натавонист ба ҳадафҳои асосии худ ноил шавад, ӯ тавонист истиқлолияти салтанати худро таъмин кунад ва як қаламравро барқарор кунад.Вай чандин муњосира гузаронида, дар набардњои гуногун, аз љумла дар муњосираи Пегу дар соли 1599 ширкат дошт. Аммо ин маъракањо суръати ибтидоии худро устувор карда натавонистанд.Пегу гирифта нашуд ва артиши Сиам аз сабаби мушкилоти логистикӣ ва эпидемияе, ки дар байни қӯшунҳо сар зад, маҷбур шуд, ки хориҷ шавад.Ҷанг бидуни ғалабаи ҳалкунанда анҷом ёфт, аммо он ба заиф шудани ҳарду салтанат, хушк шудани захираҳо ва қувваи корӣ мусоидат кард.Муноқишаи солҳои 1593-1600 байни Бирма ва Сиам оқибатҳои тӯлонӣ дошт.Гарчанде ки ҳеҷ кадоме аз тарафҳо ғалабаи мустақимро талаб карда натавонистанд, ҷанг барои мустаҳкам кардани истиқлолияти Аюттҳая аз сузеринияи Бирма хидмат кард ва он империяи Бирмаро ба андозаи назаррас заиф кард.Ин рӯйдодҳо барои муноқишаҳои оянда замина гузошта, манзараи геополитикии Осиёи Ҷанубу Шарқиро ташаккул доданд.Ҷанг ҳамчун идомаи рақобати чандинасраи байни ду миллат баррасӣ мешавад, ки бо иттифоқҳои тағйирёбанда, амбисҳои территорӣ ва мубориза барои бартарии минтақавӣ хос аст.