Иван Црноевич соли 1465 ҳокими Зета шуд. Ҳукмронии ӯ то соли 1490 давом кард. Дарҳол пас аз ба тахт нишастан Иван ба Венетсия ҳамла кард ва иттифоқи бастаи падарашро вайрон кард.Вай дар кӯшиши забт кардани Котор бо Венетсия ҷангид.Вай баъзе муваффақиятҳо ба даст оварда, дастгирии афзояндаи қабилаҳои славянии соҳилии Грбалж ва Паштровичро дар ҷустуҷӯи худ барои назорат бар халиҷи Котор ба даст овард.Аммо вақте ки маъракаи усмонӣ дар шимоли Албания ва Босния ӯро бовар кунонд, ки манбаи асосии хатар барои кишвараш ба Шарқ аст, ӯ бо Венетсия созиш хост.Иван ба мукобили туркхо чангхои сершумор кардааст.Зета ва Венетсия бар зидди империяи Усмонӣ мубориза мебурданд.Ҷанг бо дифоъи бомуваффақияти Шкодра анҷом ёфт, ки дар он муҳофизони Венетсия, Шкодран ва Зетан бо қувваҳои мусаллаҳи турк Султон Меҳмати II меҷангиданд ва дар ниҳоят дар соли 1474 дар ҷанг пирӯз шуданд. Бо вуҷуди ин, усмониён дар соли 1478 Шкодраро дубора муҳосира карданд ва Мехмеди II шахсан омада буд. ки ба он мухосира рохбарй кунад.Пас аз он ки усмонҳо бо зӯри мустақим Шкодраро гирифта натавонистанд, онҳо ба Забляк ҳамла карданд ва онро бидуни муқовимат гирифтанд.Венетсия Шкодраро дар соли 1479 дар шартномаи Константинопол ба султон дод.Иван саъй дошт, ки як иттиҳоди зиддитуркӣ ташкил кунад, ки аз нерӯҳои Наполитон, Венесия, Маҷористон ва Зетан иборат аст.Бо вуҷуди ин, орзуи ӯ амалӣ шуда натавонист, зеро венетсияҳо пас аз бастани сулҳ бо Империяи Усмонӣ дар соли 1479 ҷуръат накарданд, ки ба Иван кӯмак расонанд. Ба танҳоӣ монда, Иван тавонист Зетаро аз ҳамлаҳои тез-тези усмонӣ нигоҳ дорад.Чун медонист, ки усмониён ӯро барои ҷанг дар тарафи Венетсия ҷазо доданӣ мешаванд ва барои нигоҳ доштани истиқлолияташ дар соли 1482 пойтахти худро аз Ҷабляк дар кӯли Скадар ба минтақаи кӯҳии Долак, дар зери кӯҳи Ловчен кӯчид.Дар он ҷо ӯ дайри православии Четиньеро сохт, ки дар атрофи он пойтахт Четинье пайдо мешавад.Дар соли 1496 усмониён Зетаро забт карда, онро ба Санҷаки навтаъсиси Черногория муттаҳид карданд ва ба ин васила ба ҳокимияти он хотима доданд.